ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΔΙΔΥΜΩΝ

                           ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΔΙΔΥΜΩΝ

    Όταν οι άνθρωποι παρεμβαίνουν στο έργο της φύσης

Πολλά έχουν γραφτεί για την ψυχολογία των διδύμων παιδιών. Δεκάδες έρευνες κοινωνιολόγων, ψυχολόγων, παιδιάτρων και άλλων επιστημόνων που έχουν ασχοληθεί με το θέμα καταλήγουν σε ένα συμπέρασμα: τα δίδυμα παιδιά, με ένα περίεργο μυστηριακό τρόπο, σχεδόν μεταφυσικό, είναι άρρηκτα ψυχικά συνδεδεμένα από την αρχή ως το τέλος της ζωής τους. 

Ζουν ζωές παράλληλες και όμως αναζητούν νοερά, πνευματικά και ψυχικά το ένα το άλλο. Ανεξήγητα ζουν την ζωή τους ψάχνοντας το άλλο τους μισό που όπως φαίνεται τους λείπει και το αναζητούν. Συνειδητά η ασυνείδητα φαίνεται πως λειτουργεί μια μαγνητική έλξη.

Ο αποχωρισμός των διδύμων είναι τραύμα ψυχής που δεν επουλώνεται ποτέ.

Επιστημονικές μελέτες έχουν αποδείξει πως τα δίδυμα παιδιά, και ειδικά τα μονοζυγωτικά, παρουσιάζουν την ίδια συμπεριφορά, τις ίδιες τάσεις, και τον ίδιο ψυχισμό ακόμη και αν μεγαλώσουν σε διαφορετικό περιβάλλον και όχι από τους ίδιους γονείς.

Ακόμη κι αν δεν γνωρίζουν πως υπάρχει το δίδυμο ταίρι τους νοιώθουν πως πάντα κάτι τους λείπει χωρίς να μπορούν να εξηγήσουν τι μπορεί να ναι αυτό. Ένα κενό, ένα αίσθημα μη πληρότητας. Μια διαρκής και μόνιμη ανησυχία. Ένα ανεξήγητο ψυχικό κενό.

Πολλές επιστημονικές μελέτες, ειδικά επί υιοθετημένων παιδιών, σε διαφορετικές θετές οικογένειες, επομένως διαφορετικό περιβάλλον, κατέληξαν στα συμπεράσματα αυτά.

Τα δίδυμα παιδιά δεν έχουν μόνο τον γενετικό δεσμό από την αρχή της δημιουργίας τους (σύλληψη), αλλά και ένα άλλο πιο ουσιαστικό δεσμό διαρκείας για όλο το υπόλοιπο της ζωής τους.

Είναι πολύ γνωστή η περίπτωση των διδύμων που μελετήθηκε για αυτό το σπάνιο και περίεργο δέσιμο ειδικά των μονοζυγωτικών διδύμων και η ταυτόσημη συμπεριφορά τους από την παρακάτω υπόθεση:

 Υπόθεση ''Amy και Beth''

Στις αρχές της δεκαετίας του 60 δύο νεογέννητα (μονοζυγωτικά) δίδυμα κοριτσάκια στη Νέα Υόρκη (γνωστά σήμερα στην ψυχολογική βιβλιογραφία σαν η περίπτωση "Amy και Beth") δόθηκαν για υιοθεσία σε δύο διαφορετικές οικογένειες. Επιβλέπων επιστήμονας αυτής της διαδικασίας ήταν ο δόκτωρ Peter Neubauer, ένας διακεκριμένος ψυχίατρος της Πανεπιστημιακής Ψυχιατρικής Κλινικής της Νέας Υόρκης.

Από τη στιγμή που η Amy και η Beth στάλθηκαν στις οικογένειες που τις υιοθέτησαν δημιουργήθηκε ένα ολόκληρο επιτελείο ψυχολόγων, ψυχιάτρων, παιδιάτρων και άλλων παρατηρητών, που θα κατέγραφαν λεπτομερειακά την πορεία τους, από τη βρεφική ως την εφηβική τους ηλικία! Δεν αποκαλύφθηκε στους γονείς που υιοθέτησαν τα μωρά - ούτε φυσικά και στα ίδια τα παιδιά - ότι είχαν ένα δίδυμο (μονοζυγωτικό) αδελφάκι.

Η θεωρία που ήθελαν να εξετάσουν οι ψυχολόγοι ήταν το σε τι βαθμό το διαφορετικό οικογενειακό περιβάλλον θα επηρέαζε τις προσωπικότητες, τις συμπεριφορές, την ευφυΐα των δύο παιδιών, που σα μονοζυγωτικά είχαν την ίδια γενετική προδιάθεση. Και λέω σε τι βαθμό γιατί την εποχή εκείνη ήταν αδιαμφισβήτητη αρχή για την ψυχολογία ότι ο χαρακτήρας του ανθρώπου διαμορφώνεται σε μεγάλο βαθμό από το οικογενειακό του περιβάλλον και σε μικρότερο από τη γονιδιακή του προδιάθεση.

Τα μωρά δόθηκαν σε δύο διαφορετικές οικογένειες που από μία άποψη έμοιαζαν μεταξύ τους: και οι δυο ήταν εβραίικες και έμεναν στη Νέα Υόρκη. Οι μητέρες έμεναν στο σπίτι και αμφότερες οι οικογένειες είχαν ήδη ένα γιο 7 χρόνια μεγαλύτερο από τα δίδυμα μωρά. Από κει και πέρα όμως τα δύο οικογενειακά περιβάλλοντα διέφεραν ριζικά! 

Η οικογένεια της Amy ήταν μικροαστική ενώ της Beth ευκατάστατη! Η θετή μάνα της Amy ήταν υπέρβαρη, συγκρατημένη, αντικοινωνική. Αν και ήταν συμπονετική ήταν ταυτόχρονα και εξαιρετικά ανασφαλής και κάπου άρχισε να νιώθει απειλή από την Amy όταν αυτή μεγάλωσε και άρχισε να γίνεται μία εμφανίσιμη κοπέλα! Από την άλλη η θετή μάνα της Beth τη λάτρευε και μιλούσε πολύ θετικά για την προσωπικότητα της και τη θέση της μέσα στην οικογένεια!

 Οι επιβλέποντες επιστήμονες περιέγραφαν τη μάνα της Beth σαν ευχάριστη, νεανική, κομψή, αδύνατη, ισορροπημένη, με εμπιστοσύνη στον εαυτό της, δυναμική και χαρούμενη! Εκεί που η μάνα της Amy την έβλεπε σαν πρόβλημα, σαν ένα πεισματάρικο ξένο παιδί, η μάνα της Beth την έβλεπε σαν παιδί που γέμιζε με χαρά το σπίτι! Παρόμοιου ύφους ήταν και οι πατεράδες. Ο θετός πατέρας της Amy την έβλεπε και αυτός σαν πρόβλημα ενός ο θετός πατέρας της Beth ήταν πολύ πιο υποστηρικτικός απέναντι της. 

Τα προβλήματα της Amy ξεκίνησαν νωρίς και οδηγήθηκαν σε μία ανησυχητική κατεύθυνση: σαν παιδί ήταν μόνιμα σε ένταση και απαιτούσε διαρκώς πράγματα. Βύζαινε ακόμη και σε μεγάλη ηλικία τον αντίχειρα της, έτρωγε τα νύχια της, κρυβόταν στην κουβέρτα της, έκλαιγε όταν την άφηναν μόνη, έβρεχε το κρεβάτι της μέχρι και σε μεγάλη ηλικία, είχε συχνούς εφιάλτες και πολλούς φόβους. 

Γύρω στα 10 της άρχισε να παίζει διάφορους ρόλους, να σκαρφίζεται αρρώστιες και να δείχνει μία σύγχυση στο θέμα του φύλου της. Ντροπαλή, αδιάφορη κοινωνικά, πάσχοντας από μία σοβαρή μαθησιακή δυσλειτουργία, παθολογικά ανώριμη, καθρέπτιζε ιδανικά την εικόνα του παιδιού που το είχαν απορρίψει! 

Οι επιστήμονες κάπου το περίμεναν να αναπτύξει η Amy τέτοιο χαρακτήρα και συμπεριφορές. Όπως περίμεναν από τη Beth να αναπτύξει έναν πιο ώριμο, συγκροτημένο, κοινωνικό και συνεργάσιμο χαρακτήρα σε σχέση με τη δίδυμη αδελφή της. 

Προς μεγάλη τους έκπληξη, όμως και η Beth όλο που είχε μεγαλώσει σε ένα εξαιρετικά πιο υποστηρικτικό περιβάλλον είχε αναπτύξει τα ίδια ακριβώς στοιχεία με την Amy! Βύζαινε επίσης τον αντίχειρα της, έτρωγε τα νύχια της, κρυβόταν στην κουβέρτα της, έβρεχε το κρεβάτι της! Και η Beth έγινε υποχονδριακή, και όπως η Amy φοβόταν και αυτή το σκοτάδι και τη μοναξιά!

                                                                       

Αυτό αποτέλεσε ένα ισχυρό σοκ για τους επιστήμονες και ιδιαίτερα στους ψυχολόγους που πίστευαν ακράδαντα ότι το περιβάλλον διαμορφώνει σε μεγάλο βαθμό το χαρακτήρα του ανθρώπου! Στη συνέχεια έγιναν και άλλες πολλές μελέτες (κυρίως από τον καθηγητή Thomas J. Bouchard Junior, του πανεπιστημίου της Minnesota) με μονοζυγωτικά δίδυμα που χώρισαν νωρίς στη ζωή τους και ξανασυναντήθηκαν μετά από αρκετές δεκαετίες και όλες αυτές οι μελέτες κατέληξαν σε παρόμοια συμπεράσματα: οι διαφορετικές οικογενειακές συνθήκες στις οποίες είχαν μεγαλώσει τα δίδυμα αυτά δεν είχαν διαμορφώσει ουσιαστικές διαφορές στο χαρακτήρα τους και στη συμπεριφορά τους!

H Τηλεπαθητική ικανότητα των διδύμων 

 

Η έννοια του όρου τηλεπάθεια, ουσιαστικά, σημαίνει νοιώθω από μακριά.

Ο όρος χρησιμοποιείται σαν μια σύντμηση της φράσης πνευματική τηλεπάθεια και αναφέρεται στην ικανότητα να μπορεί κανείς να "διαβάζει" τις σκέψεις του άλλου μέσω Εξωαισθητηριακής Αντίληψης ή στην επικοινωνία δυο μυαλών. Δυο ξεχωριστών εγκεφάλων! Ο όρος δημιουργήθηκε από τον ερευνητή ψυχικών φαινόμενων Frederick W. H. Myers όπου τον πρωτοπαρουσίασε το 1892 σε ένα άρθρο της επιθεώρησης Proceedings of the Society for Psychical Research. 

Τηλεπάθεια, λοιπόν, είναι όταν ο νους ενός ανθρώπου συντονίζεται με τον νου ενός άλλου, άσχετα από την απόσταση και τον χρόνο που τους χωρίζει. Η όλη διαδικασία γίνεται μέσω ενεργειακών πεδίων, που στην περίπτωση της τηλεπάθειας λέγεται «υπερδιάστημα» και ουδεμία σχέση έχει με τον γνωστό σε μας χωρόχρονο.

Το φαινόμενο των τηλεπαθητικών ικανοτήτων είναι ένα πολύ σπάνιο φαινόμενο και είναι λίγα τα άτομα που το διαθέτουν πραγματικά. Τα δίδυμα αδέλφια παρουσιάζουν αυτό το φαινόμενο, με μεγάλη συχνότητα και ένα πολύ ιδιαίτερο τρόπο. Τα συναισθήματα που νιώθει καθένας από το «ζευγάρι των τηλεπαθητικών διδύμων», όταν είναι πολύ έντονα, τα στέλνει με κύματα στον άλλο και έτσι έχουμε μια ενεργειακή σύνδεση. Όταν κάποιο άτομο έχει περισσότερο ανεπτυγμένη αυτή του την ικανότητα, μπορεί να διαβάζει και την σκέψη άλλων, άγνωστων προς εκείνο ατόμων.

Έτσι έχει παρατηρηθεί πως όταν το ένα δίδυμο βρίσκεται σε άσχημη ψυχολογική διάθεση, συμπάσχει, χωρίς να γνωρίζει την αιτία, και το άλλο δίδυμο. Επίσης όταν το ένα δίδυμο είναι χαρούμενο και ευτυχισμένο τα ίδια συναισθήματα μεταφέρονται στο άλλο. Η διαίσθηση του κινδύνου και του θανάτου επίσης. Τώρα τι είναι αυτό που συντελεί στο να λειτουργεί το ένα δίδυμο σαν πομπός και το άλλο σαν δέκτης δεν έχει επαρκώς απαντηθεί. ΄Εχει παρατηρηθεί μόνο το αποτέλεσμα σε πολλά ζευγάρια διδύμων διαχρονικά.

Αυτή ήταν μόνο η εισαγωγή, λεπτομερειακή και παραδειγματική για να μας βοηθήσει να καταλάβουμε πως τα μονοζυγωτικά δίδυμα μπορεί να μεγαλώνουν και να ζουν σαν τελείως ανεξάρτητες προσωπικότητες έχουν όμως, λόγω του ταυτόσημου γονιδιακού τους υλικού, πρωτοφανείς, κοινές, ιδιότητες στην συμπεριφορά, στην ψυχολογία στις συνήθειες.

Εξηγήσεις πολλές όπως και οι επιστημονικές μελέτες που προσπάθησαν να εξηγήσουν το γονιδιακό αυτό σύμπτωμα. Κρύβεται απλά η αλήθεια στα γονίδια η κάτι άλλο μπορεί να συμβαίνει είναι ανεξήγητο έως σήμερα.

Όποια κι αν είναι η αλήθεια υπάρχει κι αυτή δημιουργεί μεταξύ τους έναν τόσο ισχυρό δεσμό που ούτε η αλλαγή περιβάλλοντος με την υιοθεσία ούτε καν η άγνοια για την ύπαρξη του ενός στον άλλο μπορεί να εξαλείψει.

Δυσαναπλήρωτο κενό και τραυματική εμπειρία ο αποχωρισμός των διδύμων

Αναλύσαμε όλα τα παραπάνω για να γίνει κατανοητό πως τα δίδυμα παιδιά έχουν ένα πραγματικό, σπάνιο δέσιμο και η μη συνέχεια της κοινής τους ζωής αποτελεί ένα μεγάλο θέμα και ένα μεγάλο τραύμα. 

Θα αναγκαστούν να περάσουν την υπόλοιπη ζωή τους βιώνοντας ένα τεράστιο, δυσαναπλήρωτο κενό, μια τεράστια έλλειψη. Και βέβαια θα ζήσουν με την αγωνία της αναζήτησης του άλλου διδύμου για μια ζωή.

Ποιος μπορεί να ευθύνεται όμως γι’ αυτήν την τραυματική εμπειρία που κόστισε σε πολλές εκατοντάδες διδύμων, και στις οικογένειες τους, την άλλη τους μισή ζωή;

Εκατοντάδες καταγγελίες, τα τελευταία χρόνια, έφεραν στο φως απίστευτες εξαφανίσεις, όσο και συχνές, διδύμων από τα μαιευτήρια και τις κλινικές της χώρας.

Εκατοντάδες μητέρες δήλωσαν την εξαφάνιση του ενός εκ των διδύμων κάτω από αδιευκρίνιστες, ύποπτες και θολές διαδικασίες.

Το αξιοπερίεργο είναι πως πάντα εξαφανίζονταν το υγιέστερο, το πιο βαρύ, το πιο αρτιγενές και εύρωστο δίδυμο, και στην συνέχεια η οικογένεια παρελάμβανε το πιο αδύνατο η πιο φιλάσθενο.

Ποτέ κανείς από τους γονείς δεν παρελάμβανε το υποτιθέμενο νεκρό δίδυμο για ταφή.

Ποτέ κανείς δεν το έβλεπε καν νεκρό. Στην συνέχεια τα πιστοποιητικά που παραλάμβαναν ήταν γεμάτα από αντιφάσεις και πλαστογραφίες.

Με τον σάλο που ξέσπασε αρκετές οικογένειες βρήκαν τα κλεμμένα και στην συνέχεια πουλημένα δίδυμα και άλλες ψάχνουν ακόμη.

Η μεγάλη ομοιότητα των παιδιών αυτών, ιδιαίτερα των μονοζυγωτικών, έδωσε εκατοντάδες μαρτυρίες στους ανυποψίαστους γονείς για την ύπαρξη στην ζωή του χαμένου δίδυμου. Ξαφνικά η ζωή πολλών ανυποψίαστων οικογενειών έγινε μια πραγματική κόλαση αφού η επανεμφάνιση του χαμένου τους παιδιού από την μια μεριά τους έδωσε ελπίδες από την άλλη όμως τους οδήγησε σε μια διαρκή αναζήτηση χωρίς τέλος.

Σε μια περίπτωση στην Θεσσαλονίκη αναγνωρίστηκαν δίδυμες υιοθετημένες από την καταπληκτική τους ομοιότητα και συνεχίζουν από κοινού να εντοπίσουν την βιολογική τους οικογένεια.

Ομογενής από την Αμερική αναγνώρισε σε μεγάλη συγκέντρωση των παρανόμως υιοθετημένων παιδίων, την κλεμμένη από την γέννα κόρη του.

Το τι επακολούθησε στην συγκέντρωση δεν περιγράφεται με λόγια. Η συγκίνηση είχε περισσέψει και όλος ο κόσμος έκλαιγε με αναφιλητά.

Αυτό όμως που παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον, όσο παράδοξο κι αν φαίνεται, είναι πως στις περιπτώσεις αναζήτησης διδύμων, αυτός που πρωταγωνιστεί με την περισσότερη αγωνία για την επιτυχία της αναζήτησης δεν είναι οι ίδιοι οι γονείς. 

Πολύ περισσότερο συμμετέχει, ενθαρρύνει την προσπάθεια και βοηθά στο έργο της αναζήτησης το ήδη υπάρχον στην οικογένεια δίδυμο! Τυχαίο; Όχι βέβαια σύμφωνα με την ανωτέρω ανάλυση της ψυχολογίας τους και συμπεριφοράς τους.

Όλες δε οι περιπτώσεις αναζήτησης διδύμων είχαν αίσιο τέλος.

Καμιά μα καμιά περίπτωση απόρριψης επανασύνδεσης δεν υπήρξε ποτέ μεταξύ διδύμων αδελφών! 
Ούτε στην Ελλάδα ούτε στον κόσμο όπου αυτά τα φαινόμενα έχουν παρατηρηθεί και μελετηθεί.

Είναι τόσο μεγάλη η σύνδεση των διδύμων, η πνευματική και η ψυχική, που ένα τέτοιο ενδεχόμενο, αυτό της απόρριψης, είναι μάλλον αδύνατο!

Σημείωση από την συγγραφέα:

Για όσες μητέρες έχουν ‘’χάσει’’ ένα από τα δίδυμά παιδιά τους να εστιάσουν  την προσοχή τους στα φύλλα νοσηλείας και την ληξιαρχική πράξη  του υπό αμφισβήτηση ‘’θανάτου’’  του ενός. Πάντα χανόταν το βαρύτερο και υγιέστερο δίδυμο!

Αλήθεια οι περισσότερο γονείς το έχουν επισημάνει αυτό καθώς τα έγγραφα που έχουν προλάβει να πάρουν αποδεικνύουν του λόγου το αληθές!

Αυτά για τις δεκαετίες 50, 60 70 και με κορύφωση την δεκαετία του 80! Σπάνιες περιπτώσεις που παραδόθηκαν και τα  δυο δίδυμα ενώ σε κάποιες άλλες αποκρύβει, από τον μαιευτήρα, ακόμη και η δίδυμη κύηση!

Αναζητήσεις αρρένων βρεφών 1975 1980

15-01-1975

Η Χριστίνα από τη Πελασγία ψάχνει για τον αδελφό της που γεννήθηκε στο Έλενα στην Αθήνα. Του ήλθε κλήση από την αστυνομία να παρουσιαστεί. Το γεγονός αυτό τους υποψίασε και έβαλαν δικηγόρο στην Αθήνα να κάνει κάποιες έρευνες. Τα στοιχεία που συγκέντρωσε ο δικηγόρος ενίσχυσαν τις υποψίες της οικογένειας και τις αμφιβολίες τους πως το αγοράκι ζει. Συνεχίζουν τις έρευνες ελπίζοντας πως κάποια στιγμή θα βρεθεί.

10-2-1975

Το αγοράκι που γέννησε στο Άσυλο Θεσσαλονίκης αναζητά η μητέρα του Χριστοφόρα. Απο τότε αμφέβαλλε για τον θάνατο του αλλά τώρα πιστεύει πως είναι ζωντανό και το αναζητά γιατί δεν το είδε ποτέ νεκρό και δεν της το έδωσαν για ταφή.

24-02-1975

Στο Παίδων μεταφέρθηκαν απο την Μυτιλήνη στην Αθήνα λόγω προωρότητος τα δίδυμα αγόρια του Μιχαήλ και της Ζωγραφίας. Σε δυο μέρες τους ανακοίνωσαν τον θάνατο του ενός. Οι γονείς δεν παρέλαβαν το βρέφος τους για ταφή. Στα χρόνια που πέρασαν πολλοί ανέφεραν πως έβλεπαν το δίδυμο που επέζησε σε μέρη που ποτέ δεν είχε επισκεφτεί. Μετά απο μια σειρά από παρόμοιες αναφορές για εμφανίσεις του δευτέρου διδύμου οι γονείς αμφιβάλλουν για τον θάνατο του και το αναζητούν.

27-2-1975

Στο Αγίας Σοφίας, νοσοκομείο Θεσσαλονίκης, γεννήθηκαν δίδυμα αγοράκια. Αναζητά το ένα εξ' αυτών ο πατέρας του Κωνσταντίνος από την Κατερίνη που όπως πιστεύει είναι ζωντανό αφου δεν του το έδωσαν ως όφειλαν να το θάψει. Ούτε και το είδε ο ίδιος η άλλος συγγενής νεκρό.

19-3-1975

Κανένα στοιχείο δεν βρήκε για γέννηση η θάνατο του αγοριού της, όταν άρχισε να ερευνά, λόγω αμφιβολιών, για τον θάνατό του στο Ληξιαρχείο η Σταματία από την Θεσσαλονίκη. Η Σταματία γέννησε στο Άσυλο Θεσσαλονίκης. Στις επίμονες προσπάθειες να πάρει το παιδί να το θάψει της είπαν τότε πως ''αυτά'' κανονίζονται από το νοσοκομείο και δεν της το έδωσαν.

10-5-1975

Στο Αγία Σοφία Θεσσαλονίκης γεννήθηκε το αγοράκι του Ιωάννη από την Κομοτινή. Από τότε δεν είχαν δοθεί ικανοποιητικές εξηγήσεις γύρω από τον θάνατο του άρρενος βρέφους του και αφού δεν το είδε ποτέ νεκρό πιστεύει πως ζει.

21-5-1975

Τον γυιό της που ποτέ δεν πίστεψε πως πέθανε και που γεννήθηκε στο Αγίας Σοφίας, αναζητά η μητέρα του Κωνσταντίνα από την Θεσσαλονίκη.\Δεν το είδε ούτε αυτή νεκρό και όταν ζητούσε να το πάρει για ταφή δεν της το έδιναν.

25-5-1975

Από την Αλεξάνδρεια Ημαθίας ο Δημήτρης ψάχνει ίχνη ζωής για τον γυιό του που όπως πιστεύει ζει. Αμφιβάλλει γιατί δεν το είδε ποτέ νεκρό ούτε του το έδωσαν για ταφή. Γεννήθηκε στο Άσυλο νοσοκομείο Θεσσαλονίκης. Ελπίζει πως με την ανακοίνωση αυτή να δοθεί ένα τέλος στο δράμα που χρόνια τώρα βασανίζει την οικογενειά του.

22-6-1975

Η Στέλλα από την Κύπρο γέννησε στα 18 της στην κλινική Γαληνός. Ήταν τότε αρραβωνιασμένη και φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Όταν την ξεγέννησε ο γιατρός αμέσως την νάρκωσαν και δεν είδε το φύλο του παιδιού της. Μόλις ξύπνησε της είπαν πως το παιδί της πέθανε χωρίς όμως να της το δείξουν ποτέ. Το παιδί αυτό είναι το μονάκριβο παιδί της Στέλλας, πιστεύει πως ζει και το αναζητά με πολύ αγάπη. Ελπίζει ότι μια μέρα θ' ανταμωθούν και ζει γι' αυτή τη στιγμή. Οι έρευνές της συνεχίζονται και δεν θα σταματήσει μέχρι να το βρει. Οι μέχρι τώρα προσπάθειες αναζήτησης της με δικηγόρο, απλά επιβεβαίωσαν τις υποψίες της. Δεν υπάρχει δήλωση θανάτου και γέννησης στο Ληξιαρχείο Θεσσαλονίκης γι' αυτό το παιδί.

29-6-1975

Δεν σταμάτησε να ελπίζει πως κάποτε θα βρεί το παιδί του που του είπαν πως πέθανε στο Άσυλο νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης, ο πατέρας Χαράλαμπος.Το αναζητά με αγάπη, όλη η οικογένεια, για να του πουν πως το αγαπούν και πως το αποχωρίστηκαν χωρίς την θελησή τους.

29-7-1975

Δεν φεύγει στιγμή απο το μυαλό της το αγοράκι της που γέννησε στις Σέρρες. Της είπαν πως έπρεπε να μεταφερθεί για θερμοκοιτίδα στο Αγίας Σοφίας και από τότε δεν το ξαναείδε. Η Θεολογία δεν μπορεί να πιστέψει πως είναι δυνατόν τα νοσοκομεία να κάνουν τις ταφές χωρίς την έγκριση των γονέων. Οι εξηγήσεις που πήρε τότε την κάνουν να αμφιβάλλει για τον θάνατό του.

17-8-1975

Σε κλινική της Κατερίνης γέννησε τα δίδυμα της αγόρι και κορίτσι η Κατερίνα. Της είπαν πως πρέπει να μεταφερθούν σε θερμοκοιτίδα στο Αγίας Σοφίας της Θεσσαλονίκης. Απο τότε δεν τα ξαναείδε. Ούτε λόγος να της τα δώσουν για ταφή. Η μητέρα δεν το πίστεψε ποτέ πως έχουν πεθάνει και ελπίζει πως ίσως με την ανακοίνωση αυτή τα ξαναβρεί!

25-8-1975

Τον Αύγουστο του 75 γέννησε στο Αγίας Σοφίας της Θεσσαλονίκης η Θεοδώρα ένα υγιέστατο αγοράκι. Όλη η οικογένεια το είχε δει.΄Οταν μετά από χρόνια ζητήσε τα έγγραφα από τις υπηρεσίες για το παιδί της διεπίστωσε με έκπληξη ότι ανέφεραν για γέννηση κοριτσιού. Επειδή και αυτή η μητέρα δεν είδε το παιδί της νεκρό αμφιβάλλει μέσα από έρευνα που έκανε πως είναι αλήθεια.

23-9-1975

Οι αμφιβολίες για τον θάνατο του αγοριού της δεν την αφήνουν σε ησυχία όλα αυτά τα χρόνια την κυρία Ευαγγελία απο την Θεσσαλονίκη. Η μητέρα γέννησε στο νοσοκομείο Άσυλο της Θεσσαλονίκης. Δεν είδε ποτέ νεκρό το παιδί κανείς από τη οικογένεια της. Ερευνούν χρόνια τώρα και ψάχνουν για απαντήσεις. Θέλουν να ξέρει πως δεν το έδωσαν και πως το αγαπούν.

7-10-1975

Στην κλινική Θεομήτωρ της Πρέβεζας γέννησε η Μαρία που ζει στην Αθήνα ένα αγοράκι. Ποτέ δεν πίστεψε για το θάνατό του και ελπίζει πως κάποια μέρα θα πάρει και αυτή χαρούμενα νεα. Ελπίζει ότι αυτή η ανακοίνωση θα την φέρει κοντά στην αλήθεια και το παιδί της που ποτέ δεν ξέχασε και αγαπά.

24-10-1975

Γέννησε στο Άσυλο Θεσσαλονίκης και της είπαν πως το έστειλαν σε θερμοκοιτίδα στο Άγιας Σοφίας. Από τότε δεν ξανάδε το παιδί της η Σταματία από την Θεσσαλονίκη. Δεν της το έδωσαν για ταφή ούτε υπέγραψε πληρεξούσιο για να ταφεί απο τρίτους. Αμφιβάλλει και ερευνά αν πραγματικά υπάρχει στην ζωή. Η ίδια πιστεύει πως ζει και περιμένει με χαρά να το αγκαλιάσει!

5-12-1975

Τον Δεκέμβρη του 75 γεννήθηκε ένα υγιέστατο, αρτιμελές αγοράκι σε κλινική της Κοζάνης ! Απο τους γιατρούς κρίθηκε αναγκαία η μεταφορά του σε θερμοκοιτίδα στο Αγίας Σοφίας της Θεσσαλονίκης.Ο πατέρας του αγοριού, ο Γιάννης αμφιβάλλει για τον θάνατο του και συνεχίζει τις έρευνες της με την ελπίδα πως κάποτε θα το βρει. Περιμένει κι ελπίζει για ένα σημάδι ζωής!

24-12-1975

Σε κλινική των Τρικάλων γέννησε η κυρία Κατερίνα από την Καλαμπάκα το αγοράκι της που όπως της είπαν έπρεπε να πάει σε θερμοκοιτίδα στο Αγίας Σοφίας της Θεσσαλονίκης. Εκεί και χάθηκαν τα ίχνη του για πάντα. Ποτέ δεν πίστεψε πως πέθανε. Οι έρευνές της, με δικηγόρο, έφεραν τα πρώτα μηνύματα πως το παιδί της ζει. Συνεχίζει ακατάπαυστα την έρευνα για τον εντοπισμό του.

1975

Η Αθανασία από τη Θεσσαλονίκη ψάχνει για τον αδελφό της που γεννήθηκε στο Αγίας Σοφίας Θεσσαλονίκης. Η οικογένεια αμφιβάλλει για το θάνατο του βρέφους και το αναζητά.

1975

Στην κλινική Λητώ της Θεσσαλονίκης γέννησε η Σταυρούλα από τη Θεσσαλονίκη ένα αγοράκι. Αμφιβάλλει για το θάνατό του γιατί δεν το παρέλαβε για ταφή και ούτε καν το είδε ποτέ νεκρό. Το αναζητά και ελπίζει πως μια μέρα θα το βρει.

8-2-1976

Ήταν 10 χρονών η Χρύσα από τη Πελασγία όταν η μητέρα της γέννησε στην κλινική Τσαγκάρη της Λαμίας ένα υγειέστατο αρτημελές αγοράκι. Η οικογένεια ποτέ δεν πίστεψε πως το αγοράκι αυτό είχε πεθάνει γιατί δεν το παρέλαβαν νεκρό για ταφή και γιατί δεν το είδε κανείς νεκρό. Ζουν με την ελπίδα πως αυτή η ανακοίνωση θα τους φέρει τα χαρμόσυνα νέα. Τον περιμένουν με αγάπη όλη η οικογένεια αλλά πιο πολύ η Αρετή που χρόνια τώρα κάνει έρευνες για τον εντοπισμό του. 


 

27-02-1976

Το αγοράκι της γεννήθηκε στο νοσοκομείο της Αγίας Σοφίας Θεσσαλονίκης. Η κυρία Ειρήνη από τη Θεσσαλονίκη δεν έπαψε ποτέ να το αναζητά και να
ελπίζει πως κάποια μέρα οι προσπάθειές της θα στεφτούν από επιτυχία. Αν κάποιος κάτι γνωρίζει ας της μεταφέρει αυτήν την είδηση ζωής.
Ελπίζει πως θα διαβάσει την ανακοίνωση και θα έλθει να γνωρίσει την οικογένειά του.

05-04-1976

Στην Έδεσσα γεννήθηκε το αγοράκι του Γιάννη που το αναζητεί πολλά χρόνια τώρα. Η οικογένεια ποτέ δεν πείστηκε για το θάνατό του και το αναζητά.
Αν κάποιος κάτι γνωρίζει για αυτή την περίπτωση ας επικοινωνήσει μαζί του. Η οικογένειά του και τα αδέλφια του τον περιμένουν με αγάπη.

15-05-1976

Η Όλγα από τα Γιαννιτσά έχασε το αγοράκι της τον Μάιο του 76. Το αγοράκι γεννήθηκε στο Αγίας Σοφίας Θεσσαλονίκης όπου ανακοινώθηκε ο θάνατός του. Η μητέρα αμφιβάλλει αφού δεν πήρε το παιδί για ταφή και το αναζητά.

Ιούνιος 1976

Η Βασιλική από την Αθήνα αναζητά τον αδελφό της που γεννήθηκε στο μαιευτήριο Αθηνών. Όταν τους ανακοίνωσαν το θάνατό του και ζήτησαν να το παραλάβουν τους είπαν πως αυτά τα βρέφη τα καίνε στο κλίβανο. Ωστόσο, κάνοντας έρευνα η οικογένεια διεπίστωσε πως άλλα ορίζει για τις ταφές βρεφών ο νόμος! Αμφιβάλλουν για το θάνατό του και το αναζητούν. Έχει μια αδελφή και μια μητέρα.

05-06-1976

Η Αναστασία από τη Θεσσαλονίκη αναζητά το αγοράκι της που γεννήθηκε τον Ιούνιο του 76. Η μητέρα γέννησε στην κλινική Λητώ και το αγοράκι μεταφέρθηκε στο ΑΧΕΠΑ Θεσσαλονίκης. Τρεις μέρες μετά της ανακοινώθηκε ο θάνατός του. Η μητέρα αμφιβάλλει και το αναζητά ακόμα.

14-06-1976

Ο Μιχαήλ και η Ζωή αναζητούν το αγοράκι τους που γεννήθηκε στην κλινική Μητέρα της
Θεσσαλονίκης. Δεν το είδαν ποτέ νεκρό και αμφιβάλλουν για τον θάνατο του. Όποιος
γνωρίζει κάτι ας τους δώσει την χαρά να ξαναβρούν το παιδί τους.

24-06-1976

Τον Ιούνιο του 76 γεννήθηκε στο Αγίας Σοφίας Θεσσαλονίκης ένα υγειέστατο αγοράκι. Ο πατέρας του Χρήστος δεν πίστευσε όταν του ανακοίνωσαν το θάνατό του ότι το αγοράκι του είναι νεκρό. Από τότε το αναζητά και ελπίζει πως μια μέρα θα το βρει.

26-06-1976

Η Βασιλική από την Ξάνθη αναζητά το αγοράκι της που γεννήθηκε στο νοσοκομείο Ξάνθης και μεταφέρθηκε σε θερμοκοιτίδα στο Αγίας Σοφίας Θεσσαλονίκης. Μετά από παραμονή εκεί 15 ημερών και ενώ ήταν να του δωθεί εξιτήριο της ανακοινώθηκε απλά ο θάνατός του. Η ίδια πιστεύει πως ζει και το αναζητά.

11-07-1976

Το αγοράκι της αναζητά η Μαριάνθη από τη Θεσσαλονίκη. Το αγοράκι γεννήθηκεπρόωρο στην κλινική Ελευθώ και μεταφέρθηκε στο Αγίας Σοφίας Θεσσαλονίκης σε θερμοκοιτίδα. Από τότε δεν το ξαναείδε και αμφιβάλλει για το θάνατό του. Στα χρόνια που πέρασαν έκανε πολλές ενέργεις για τον εντοπισμό του και συνεχίζει να το αναζητά.

17-07-1976

Στο νοσοκομείο Αγίας Σοφίας Θεσσαλονίκης γέννησε η Γεσθημανή το αγοράκι της. Δεν είδε ποτέ το παιδί της νεκρό ούτε το παρέλαβε ποτέ νεκρό και αμφιβάλλει για το θάνατό του.

20-07-1976

Η Ελένη από την Λάρισσα ψάχνει για τον αδελφό της που γεννήθηκε στην κλινική Θεοτόκο στην Λάρισα. Ο γιατρός ανακοίνωσε το θάνατό του και όταν ζήτησαν να το πάρουν για ταφή τους είπαν ότι το πέταξαν στο βόθρο. Ακόμα δεν μπορούν να πιστέψουν την περίεργη όσο και μακάβρια αυτή ταφή και αφιέρωσαν όλη τους τη ζωή για να μάθουν την αλήθεια. Ελπίζουν πως κάποτε θα το βρουν γιατί με βεβαιότητα πιστεύουν πως το αγοράκι τους ζει.

8-09-1976

Το αγοράκι της αναζητά η Σοφία από το Μονοπήγαδο Θεσσαλονίκης που γεννήθηκε στο νοσοκομείο Αγίας Σοφίας Θεσσαλονίκης. Αμφιβάλλει για το θάνατό του αφού δεν το είδε ποτέ νεκρό ούτε το παρέλαβε για ταφή και συνεχίζει να το ψάχνει με πολύ αγάπη.

11-09-1976

Τον αδελφό της που γεννήθηκε στη κλινική Θεοτόκος στην Λάρισσα αναζητά η αδελφή του Γιούλη από τη Λάρισσα. Το αγοράκι δεν δώθηκε για ταφή και δεν το είδε κανένας από την οικογένεια νεκρό. Αμφιβάλλει για το θάνατό του και τον ψάχνει με πολύ αγάπη.

02-10-1976

 Στο νοσοκομείο της Νάουσσας γέννησε η Ελισσάβετ το αγοράκι της. Το αγοράκι μεταφέρθηκε στο ΑΧΕΠΑ Θεσσαλονίκης όπου της ανακοινώθηκε ο θάνατός του. Η Ελισσάβετ δεν πείστηκε για τις εξηγήσεις που της είχαν δωθεί τότε και το αναζητά. Δεν το είδα ποτέ νεκρό και δεν το παρέλαβε για ταφή.

28-10-1976

Στην κλινική Μητέρα γεννήθηκε το αγοράκι του Δημήτρη από τη Θέρμη Θεσσαλονίκης. Μία εβδομάδα μετά του ανακοινώθηκε από την κλινική ο θάνατός του. Δεν του το έδωσαν για ταφή παρόλο που το ζήτησε επίμονα. Είπαν ότι τα θάβουν οι ίδιοι.

03-11-1976

Τον αδελφό της ψάχνει η Θεοδώρα από την Θεσσαλονίκη που γεννήθηκε στο Αγίας Σοφίας Θεσσαλονίκης. Στις έρευνες που έκανε διεπίστωσε πως το αγοράκι έχει εξιτήριο από το νοσοκομείο την ίδια μέρα. Μετά από αυτό η οικογένεια αμφιβάλλει για το θάνατό του και το αναζητά.

04-11-1976

Το αγοράκι της ψάχνει η Μαγδαληνή από τη Θεσσαλονίκη που γεννήθηκε στην κλινική Μητέρα το Νοέμβριο του 76. Δεν το είδε νεκρό, δεν το παρέλαβε για ταφή, αμφιβάλλει για το θάνατό του και το αναζητά.

12-11-1976

Στην Έδεσσα γεννήθηκε το αγοράκι της κυρίας Ελένης. Οι συνθήκες γύρω από το θάνατο του βρέφους της οικογένειας κρίθηκαν ύποπτες με αποτέλεσμα η οικογένεια να μην πιστέψει στο θάνατό του και να κάνει έρευνες για να το ξαναβρεί. Έρευνες που συνεχίζονται μέχρι και σήμερα.

01-12-1976

Η Πολυχρονία από την Ορεστιάδα ψάχνει το αγοράκι της που γέννησε πρόωρα στο Αγίας Σοφίας Θεσσαλονίκης. Η ίδια όμως αμφιβάλλει πως το αγοράκι της πέθανε γιατί ποτέ δεν το είδε νεκρό και το αναζητά.

25-01-1977

Η Δουκένη από την Κομοτινή ψάχνει για τον αδελφό της που γεννήθηκε στην Κομοτινή και μεταφέρθηκε στο τμήμα προώρων στο νοσοκομείο Αγίας Σοφίας Θεσσαλονίκης. Η οικογένεια πιστεύει πως το αγοράκι ζει και το αναζητά.

3-2-1977

Ο Δημήτριος από την Καλλικράτεια Χαλκιδικής ψάχνει τα δίδυμα αγοράκια του που γεννήθηκαν στο νοσοκομείο Αγίας Σοφίας Θεσσαλονίκης. Δεν τα είδαν ποτέ νεκρά και δεν τα παρέλαβε για ταφή και γιαυτό αμφιβάλλει για το θάνατό τους και τα αναζητά.

24-03-1977

 Η Μαρία από την Μέση Βεροίας ψάχνει για αγοράκι που γεννήθηκε στο Αγίας Σοφίας Θεσσαλονίκης. Η ίδια ότι το παιδί ζει και συνεχίζει να το αναζητά.

14-07-1977

Η Χριστίνα από τη Θεσσαλονίκη ψάχνει για αγοράκι που γεννήθηκε στην κλινική Μητέρα της Θεσσαλονίκης. Η οικογένεια ποτέ δεν πίστεψε για το θάνατο του αγοριού. Το αναζητά και ελπίζει πως μια μέρα θα το βρει.

03-08-1977

Η Ελένη από το Ριζάρι Εδέσσης ψάχνει το αγοράκι της που γεννήθηκε στη κλινική Αλεξανδρίδη της Θεσσαλονίκης και μεταφέρθηκε στο ΑΧΕΠΑ.  Η οικογένεια αμφιβάλλει για το θάνατό του, δεν το είδε ποτέ νεκρό και το αναζητά.



 

27-08-1977

Ο Σταύρος από τα Ν Σύλλατα Χαλκιδικής ψάχνει για το αγοράκι του που γεννήθηκε με καισαρική στο νοσοκομείο Αγίας Σοφίας Θεσσαλονίκης. Όταν ανακοινώσαν το θάνατό του και δεν του το έδιναν για ταφή πήγε αμέσως στην εισαγγελία και έκανε καταγγελία γιατί δεν του το έδιναν, ούτε καν του το έδειξαν. Ατυχώς, ενέργειες που έπρεπε να γίνουν δεν έγιναν και το παιδί δεν βρέθηκε ποτέ. Η αναζήτηση από μέρους της οικογένειας δεν σταμάτησε ποτέ και ελπίζει ότι σύντομα θα το βρει.

26-09-1977

Η Δήμητρα που μένει στη Νίκαια στην Αθήνα γέννησε στο άσυλο Θεσσαλονίκης δίδυμα αγόρια. Αναζητά το ένα εξ αυτών που όπως πιστεύει ζει αφού ποτέ δεν το είδε νεκρό.

10-11-1977

Η Κατερίνα από τα Άβδυρα Ξάνθης ψάχνει το αγοράκι της που γεννήθηκε στην Καβάλα και μεταφέρθηκε από τον ίδιο τον πατέρα στο νοσοκομείο Αγίας Σοφίας Θεσσαλονίκης, στο τμήμα προώρων για προληπτική νοσηλεία. Την ημέρα που ειδοποιήθηκε να έρθει να το παραλάβει για το πάρει στην Ξάνθη του ανακοινώθηκε ο θάνατός του. Η οικογένεια δεν το πίστεψε και από τότε κάνει έρευνες για να το βρει.

21-11-1977

Στο Άσυλο Θεσσαλονίκης γέννησε η Ιωάννα από τη Θεσσαλονίκη ένα αγοράκι. Ποτέ δεν πίστεψε για το θάνατό του και από τότε ελπίζει ότι κάποια μέρα θα το βρει. Ελπίζει πως αυτή η ανακοίνωση θα βρει τον τελικό αποδέκτη.

14-12-1977

Στο Άσυλο της Θεσσαλονίκης γέννησε η Μαρία από τη Λαμία το αγοράκι της. Το αγοράκι ήταν αρτιμελές και υγειέστατο. Επειδή η ίδια ήταν ασθενής το μωρό παρέμεινε 15 μέρες στο νοσοκομείο. Της ανακοίνωσαν το θάνατό του τα Χριστούγεννα του 77. Η οικογένεια ποτέ δεν πίστεψε για το θάνατό του και το αναζητά.

25-01-1978

Αγοράκι που γεννήθηκε στην Καβάλα και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Αγίας Σοφίας στο τμήμα προώρων ψάχνει ο Σπύρος από την Καβάλα. Όταν τους ανακοινώθηκε ο θάνατός του ζήτησαν να το παραλάβουν για ταφή και αρνήθηκαν να τους το δώσουν. Η εξήγηση ήταν ότι τα βρέφη αυτά τα καίνε στο κλίβανο.  Αμφιβάλλουν όλα αυτά τα χρόνια για το θάνατό του και το αναζητούν.

13-03-1978

Η Αντωνία γέννησε στο Κιλκίς πρόωρο αγοράκι. Έξι μέρες μετά της ανακοινώθηκε ο θάνατός του. Δεν τους το έδωσαν για ταφή και αμφιβάλλουν για το θάνατό του. Κάνουν έρευνες για να το βρουν.

08-04-1978

Από τη Γερμανία ήρθε να γεννήσει στη Θεσσαλονίκη η Πηνελόπη από το Πολύκαστρο Κιλκίς. Γέννησε στο άσυλο νοσοκομείο Θεσσαλονίκης ένα υγειέστατο αγοράκι  που λίγες μέρες μετά της ανακοίνωσαν το θάνατό του χωρίς να της το δείξουν. Δεν έπαψε να το αναζητά και ελπίζει ότι θα το βρει.

22-04-1978

Η Μαρία από τη Θεσσαλονίκη γέννησε στο Άσυλο Θεσσαλονίκης το αγοράκι της. Δεν το παρέλαβε ποτέ νεκρό για να το θάψει αν και το ζήτησε και ελπίζει πως μια μέρα θα το βρει γιατί πιστεύει ότι είναι  ζωντανό.

30-05-1978

Η Παγώνα από τη Θεσσαλονίκη αναζητά το αγοράκι της που γέννησε στο νοσοκομείο Αγίας Σοφίας Θεσσαλονίκης. Δεν το παρέλαβε για ταφή και αμφιβάλλει για το θάνατό του.

20-06-1978

Ο Γιώργος από τη Θεσσαλονίκη ψάχνει για το αγοράκι του που γεννήθηκε στο Αγίας Σοφίας Θεσσαλονίκης, έζησε 10 ημέρες και μετά ανακοινώθηκε ο θάνατος του. Δεν τους το έδωσαν για ταφή και δεν το είδαν νεκρό.

12-07-1978

Το αγοράκι της ψάχνει η Μαρία από την Κατερίνη που γεννήθηκε στην κλινική Ζήνα της Κατερίνης και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο της Αγίας Σοφίας Θεσσαλονίκης. Η Μαρία που ζει τώρα στη Θεσσαλονίκη αμφιβάλλει για το θάνατό του και το αναζητά.

23-07-1978

Η Ευαγγελία από τη Θεσσαλονίκη αναζητά το αγοράκι της που γέννησε στο νοσοκομείο Αγίας Σοφίας Θεσσαλονίκης. Το αγοράκι της ήταν αρτιμελές και υγιέστατο, τελειόμηνης κύησης. Δεν πιστεύει ότι πέθανε και το αναζητά πολλά χρόνια.

28-07-1978

Η Σωτηρία από τη Βέροια ψάχνει το αγοράκι της που γέννησε τον Ιούλιο του 78 στο νοσοκομείο Αγίας Σοφίας Θεσσαλονίκης. Δεν της έδειξαν το παιδί της νεκρό ούτε της το έδωσαν για ταφή και από τότε αμφιβάλλει αν πραγματικά έχει πεθάνει και συνεχίζει να το αναζητά.

Αύγουστος 1978

Η Φωτεινή από το Καλοχώρι Θεσσαλονίκης ψάχνει το αγοράκι της που γέννησε στο νοσοκομείο Αγίας Σοφίας Θεσσαλονίκης τον Αύγουστο του 78. Ποτέ δεν πίστεψε το θάνατό του και ελπίζει ότι μια μέρα θα το βρει.

03-08-1978

Ο Δημήτριος από τα Φωτεινά Κατερίνης ψάχνει το αγοράκι του που γεννήθηκε στο νοσοκομείο Κατερίνης και μεταφέρθηκε στο ΑΧΕΠΑ Θεσσαλονίκης. Δεν το είδαν ποτέ νεκρό και αμφιβάλλουν για το θάνατό του.

04-09-1978

Η Άννα από το Άδενδρο Θεσσαλονίκης αναζητά το αγοράκι της που γεννήθηκε στο νοσοκομείο Αγίας Σοφίας Θεσσαλονίκης. Όλα αυτά τα χρόνια κάνει έρευνες για να το βρει γιατί ποτέ δεν πίστεψε ότι πέθανε.

10-10-1978

Ο Σάββας από το Σεβαστό Κιλκίς ψάχνει για το αγοράκι του που γεννήθηκε στο νοσοκομείο Αγίας Σοφίας Θεσσαλονίκης. Μετά από νοσηλεία ενός ολόκληρου μήνα του ανακοινώθηκε ο θάνατός του. Παρόλα αυτά δεν του δόθηκε ποτέ παιδί για ταφή. Το αναζητά η οικογένειά του αλλά επίσης αναζητήθηκε από τη στρατολογία. Δεν βρέθηκαν πιστοποιητικά εισαγωγής και νοσηλείας στο νοσοκομείο.

03-11-1978

Στη κλινική Λητώ της Θεσσαλονίκης γέννησε η Ελισσάβετ το αγοράκι της που μεταφέρθηκε για προληπτικούς λόγους, όπως της είπαν, στο νοσοκομείο Αγίας Σοφίας Θεσσαλονίκης. Από τότε δεν το ξαναείδε. Αμφιβάλλει για το θάνατό του και συνεχίζει όλα αυτά τα χρόνια έρευνες για να το βρει.

21-11-1978

Ο Ηλίας από την Ξάνθη ψάχνει για τον αδελφό του που γεννήθηκε στο νοσοκομείο Ξάνθης το Νοέμβριο του 78.  Δεν πίστεψε πως ο αδελφός του έχει πεθάνει αφού δεν το παρέλαβαν για ταφή. Η οικογένεια ελπίζει και δεν εγκαταλείπει τις προσπάθειες για να το βρει.

08-12-1978

Για αγοράκι που γεννήθηκε στο νοσοκομείο της Αγίας Σοφίας Θεσσαλονίκης το Δεκέμβριο του 78 ψάχνει ο πατέρας του Ευριπίδης από τα Ν. Πλάγια Χαλκιδικής. Ο πατέρας και όλη η οικογένεια πιστεύει πως είναι ζωντανό γιατί ποτέ δεν τους το έδειξαν . Μετά από επίπονες και επίμονες έρευνες χρόνων, πιστεύουν ότι θα το βρουν.

1978

Η Ρούλα από τη Θεσσαλονίκη ψάχνει το αγοράκι που γέννησε στο νοσοκομείο Αγίας Σοφίας Θεσσαλονίκης το καλοκαίρι του 78. Επειδή δεν της το έδωσαν για ταφή, αν και το ζήτησε, αμφιβάλλει για το θάνατό του.

06-12-1979

Η Χρυσούλα από την Μελίκη Ημαθίας γέννησε στην κλινική της Αλεξάνδρειας ένα πρόωρο αγοράκι. Το αγοράκι μεταφέρθηκε  στο νοσοκομείο Αγίας Σοφίας Θεσσαλονίκης όπου και ανακοινώθηκε ο θάνατός του. Η ίδια πιστεύει ότι το αγοράκι της ζει και το αναζητά.

11-05-1979

Στην κλινική Ρέα της Θεσσαλονίκης γέννησε η Γεωργία δίδυμα. Αμφιβάλλει για το θάνατό τους και τα αναζητά.

30-06-1979

Στο Τζάνειο νοσοκομείο Πειραιά γεννήθηκαν δίδυμα (αγόρι και κορίτσι). Δυστυχώς μόνο το κορίτσι δώθηκε στην οικογένεια. Το αγοράκι είπαν ότι πέθανε δίχως να τους το δώσουν ούτε να τους το δείξουν. Τα αναζητά η αδελφή τους Ελένη από την Αθήνα.

02-07-1979

Η Φωτεινή από τον Άγιο Παύλο Θεσσαλονίκης ψάχνει το αγόρι της που γεννήθηκε πρόωρο στο νοσοκομείο Αγίας Σοφίας Θεσσαλονίκης και που δεν είδε ποτέ νεκρό. Αμφιβάλλει για το θάνατό του και το αναζητά.

16-08-1979

Η Φωτεινή από τη Θεσσαλονίκη αναζητά το αγοράκι της που γεννήθηκε στο νοσοκομείο Αγίας Σοφίας Θεσσαλονίκης. Υπάρχουν αμφιβολίες για το θάνατό του και η οικογένεια το αναζητά.

22-08-1979

Το αγοράκι που γεννήθηκε σε κλινική της Κοζάνης και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Αγίας Σοφίας Θεσσαλονίκης για θερμοκοιτίδα αναζητά η μητέρα του Μαρία από την Κοζάνη. Λόγω των ασαφών νοσοκομειακών δηλώσεων ως προς το θάνατο του βρέφους αμφιβάλλει ότι το αγοράκι της έχει πεθάνει και το αναζητά.

8-09-1979

Αγοράκι που γέννησε στο Άγιας Σοφίας αναζητά η κ. Σοφία. Πιστευει πως ζει γιατι δεν το είδε πεθαμένο και περιμένει  να το ξαναβρεί.
Η   κ. Σοφία δεν έχει άλλα παιδιά.

03-10-1979

Η Ανθούλα ψάχνει το αγοράκι της που γεννήθηκε πρόωρο στη Θεσσαλονίκη και ποτέ δεν το παρέλαβε για ταφή και γι'αυτό αμφιβάλλει για το θάνατό του και το αναζητά όλα αυτά τα χρόνια.

8-1-1980

O Kώστας και η Ελένη από την Καρδίτσα αναζητούν το ένα από τα δίδυμα τους που γεννήθηκαν στην Καρδίτσα.
Το ένα από τα δίδυμα μεταφέρθηκε στο Αγίας Σοφίας  στο τμήμα προώρων, στην  Αθήνα όπου και  τους ανακοινώθηκε ο θάνατος του.
Οι γονείς αμφιβάλλουν οτι πέθανε και το αναζητούν.

22-02-1980

Ο παππούς Πέτρος αναζητά το εγγονάκι του που γεννήθηκε στα Γιαννιτσά Πέλλας στο νοσοκομείο Γιαννιτσών και μεταφέρθηκε για νοσηλεία στο νοσοκομείο Αγίας Σοφίας Θεσσαλονίκης στο τμήμα προώρων. Αμφιβάλλουν για το θάνατό του γιατί δεν βρέθηκε ληξιαρχική πράξη γέννησης ούτε θανάτου.

18-03-1980

Η Αθανασία από τη Θεσσαλονίκη ψάχνει το αγοράκι της (δίδυμο) που γεννήθηκε στο νοσοκομείο Αγίας Σοφίας Θεσσαλονίκης. Δεν είδε ποτέ το παιδί της νεκρό, αμφιβάλλει για το θάνατό του και το αναζητά.

04-04-1980

Στην κλινική Γαληνός της Θεσσαλονίκης γεννήθηκε το αγοράκι του Θεόδωρου από τις Σέρρες. Από τότε αμφιβάλλει για το θάνατο του παιδιού του γιατί ποτέ δεν το είδε νεκρό και παρόλες τις επίμονες προσπάθειές του να το πάρει να το θάψει δεν τους το έδωσαν. Οι γονείς από τότε ζουν με τον καημό του γιατί πιστεύουν με πολύ σοβαρές ενδείξεις πως το παιδί τους είναι ζωντανό. Έχουν κάνει τα πάντα και συνεχίζουν με την ελπίδα ότι θα το ξαναβρούν.

14-05-1980

Η Ελπίδα από το Μακροχώρι Βεροίας αναζητά το αγοράκι που γέννησε στο νοσοκομείο Αγίας Σοφίας Θεσσαλονίκης. Αμφιβάλλει για το θάνατό του αφού δεν το είδε ποτέ νεκρό και συνεχίζει τις έρευνές της για να το βρει.

16-06-1980

Η κυρία Χατζοπούλου από τη Νεάπολη Θεσσαλονίκης γέννησε στο νοσοκομείο Αγίας Σοφίας Θεσσαλονίκης ένα υγιέστατο αγοράκι, βάρους 4 κιλών. Αμφιβάλλουν για το θάνατό του γιατί δεν το είδαν ποτέ νεκρό και παρόλο που το ζήτησαν για ταφή δεν τους το έδιναν με διάφορες δικαιολογίες.

11-08-1980

Δίδυμα παιδιά (αγόρι-κορίτσι) γέννησε στη Θεσσαλονίκη η Φανή στην κλινική Λητώ τον Αύγουστο του 80. Αμφιβάλλει για το θάνατό τους γιατί δεν της τα έδωσαν για ταφή ούτε καν τα είδε ποτέ νεκρά. Πιστεύει ότι δόθηκαν παράνομα για υιοθεσία και συνεχίζει να τα αναζητά.

16-10-1980

Η Σταματία από τη Θεσσαλονίκη ψάχνει για το αγοράκι της που γεννήθηκε στο νοσοκομείο Αγίας Σοφίας Θεσσαλονίκης. Η μητέρα ποτέ δεν πίστεψε για το θάνατό του και ελπίζει ότι θα το ξαναβρεί. Έχει πολλά αδέλφια.

27-10-1980

Η Βαλασία από τη Θεσσαλονίκη αναζητά το αγοράκι της που γέννησε στο νοσοκομείο Αγίας Σοφίας Θεσσαλονίκης. Δεν το είδε ποτέ νεκρό και δεν πιστεύει ότι πέθανε. Όσο για την ταφή του,δεν έγινε ποτέ από τους γονείς. Το νοσοκομείο επέμενε ότι τις ταφές τις κάνει το ίδιο το νοσοκομείο.

13-11-1980

Το αγοράκι της που γεννήθηκε στην κλινική Τατιάνα στη Θεσσαλονίκη αναζητά η μητέρα του Θεοδώρα. Η ίδια πιστεύει ότι το αγοράκι της ζει και συνεχίζει τις έρευνες για να το εντοπίσει.

Νοέμβριος 1980

Η Αλέκα από τη Θεσσαλονίκη ψάχνει τα δίδυμα αγοράκια της που γέννησε στην κλινική Μαντοπούλου της Θεσσαλονίκης. Δεν είδε ποτέ τα δίδυμα νεκρά και δεν τα παρέλαβε για ταφή. Αμφιβάλλει για το θάνατό τους και τα αναζητά.

1980

Ο Κωνσταντίνος ψάχνει τα δίδυμα αγοράκια του που γεννήθηκαν στη Θεσσαλονίκη στο νοσοκομείο Αγίας Σοφίας Θεσσαλονίκης. Αμφιβάλλει για το θάνατό τους και τα αναζητά..