Αύγουστος 1944. Η Ελλάδα λαβωμένη από έναν πόλεμο που άφησε πίσω ένα κράτος πραγματικά ξέφραγο αμπέλι. Ξένοι διοικητές διοικούν όλες τις δημόσιες υπηρεσίες που βρίσκονται υπό Γερμανική Κατοχή. Τα δύσκολα αυτά χρόνια, αγοράκι γεννιέται στο Ρωσσικό νοσοκομείο Θεσσαλονίκης, το αγοράκι της Ελένης και του Παύλου. Ο Παύλος απουσίαζε από την γέννα του παιδιού του πολεμώντας για την πατρίδα του εναντίον των δυνάμεων του Άξονα. Η Ελένη γέννησε μόνη της την Τρίτη στις 29 Αυγούστου 1944 στις 19:30. Στην μητέρα ανακοινώθηκε προφορικά ο αιφνίδιος θάνατος του αγοριού της. Καμιά αντίρρηση ή αντίδραση από την οικογένεια, ποιά αντίσταση θα μπορούσε κανείς να προβάλλει στα δύσκολα εκείνα χρόνια; Κάθε αμφισβήτηση θα ήταν μάταια αφού η χώρα κυβερνιόταν ακόμα από τα στρατεύματα κατοχής. Όταν επέστρεψε ο Παύλος από τον πόλεμο πληροφορήθηκε απαρηγόρητος ότι ο γιος του που περίμενε με τόση λαχτάρα είχε πεθάνει.
Οι γονείς Ελένη - Παύλος στον γάμο της αδελφής του αγνοούμενου Ευθυμίας
Όμως από εδώ και πέρα αρχίζουν τα μυστήρια. Η γέννηση του αγοριού δηλώθηκε από το νοσοκομείο έξι μήνες μετά, στις 28 Φεβρουαρίου 1945. Κανένα γεγονός δεν μπορεί να δικαιολογήσει την τόση μεγάλη καθυστέρηση της δηλώσεως του παιδιού από την διοίκηση του ίδιου του νοσοκομείου! Αυτό καθ' αυτό το γεγονός της καθυστέρησης της δήλωσης γεννήσεως ίσως να μην σημαίνει και πολλά. Το γεγονός πως δεν βρέθηκε πουθενά δήλωση θανάτου του παιδιού, ούτε στο ληξιαρχείο αλλά και ούτε στο νοσοκομείο, αυτό οδηγεί την κάθε λογική σκέψη στο συμπέρασμα πως το παιδί αυτό δεν έχει πεθάνει. Η μόνη αδελφή του αγνοούμενου, η Ευθυμία, και ο ανιψιός του, ο Νίκος, έχουν ξεκινήσει, όπως είναι φυσικό, μακροχρόνιες έρευνες για τον εντοπισμό του.
Η Ελένη και ο Παύλος με τα εγγονάκια τους
Ο Νίκος, αστυνομικός στο επάγγελμα, έχει προχωρήσει πολύ στις έρευνες και είναι σίγουρος πλέον ότι ο αδελφός της μητέρας του, και θείος του, είναι ζωντανός. Δυστυχώς μέχρι σήμερα, αν και οι έρευνες του βοήθησαν άλλους ανθρώπους, πρώην κλεμμένα βρέφη και αυτοί, να επανασυνδεθούν με τις οικογένειες τους, δεν έχει καταφέρει ακόμη να εντοπίσει τον αδελφό της μητέρας του. Έχει συνειδητοποιήσει όμως αναλύοντας και μελετώντας τις ιστορίες των υπολοίπων ανθρώπων, που έχουν πανομοιότυπα γενικά και ειδικά χαρακτηριστικά με την δική τους υπόθεση, ότι η μητέρα του έχει κάθε λόγο να πιστεύει ότι ο αδελφός της ζει και έχει δωθεί για υιοθεσία. Ο Νίκος που υπεραγαπά την μητέρα του και την συνδράμει με κάθε τρόπο στο έργο της αναζήτησης του χαμένου της αδελφού, έχει δώσει ένα στοίχημα στον εαυτό του και αυτό το στοίχημα πιστεύει ότι θα το κερδίσει. Διαισθάνεται τον κρυφό της καημό και το παράπονο της, την αναζήτηση ζωής για την Ευθυμία, την μητέρα του, και ψάχνει ασταμάτητα.
Η αδελφή του αγνοούμενου Ευθυμία
Η έρευνα συνεχίζεται από τον Νίκο και ένας μεγάλος αριθμός εγγράφων, βεβαιώσεων και πιστοποιητικών εκείνης της περιόδου έχουν μπει κάτω από το μικροσκόπιο του Νίκου, ο οποίος εξετάζει σχολαστικά και με ακρίβεια την κάθε λεπτομέρεια του κάθε εγγράφου που πέφτει στην αντίληψή του, και συνεχίζει...
Ο Νίκος πιστεύει ότι σύντομα θα δώσει αυτή την μεγάλη χαρά στην μητέρα του και θα δικαιώσει τους παππούδες τους, Ελένη και Παύλο, που ποτέ δεν πίστεψαν τον θάνατο του γιου τους. Η Ευθυμία λαχταρά και περιμένει να έρθουν γρήγορα οι καλές ειδήσεις για την ανεύρεση του αδελφού της. Ο μεγαλός καημός όλα αυτά τα χρόνια που τον αναζητούσε χωρίς να γνωρίζει το τί έπρεπε να κάνει για να τον βρει.
Της ευχόμαστε ολόψυχα καλή επιτυχία αν και το αστυνομικό δαιμόνιο του γιου της που εργάζεται ακατάπαυστα για την υπόθεση αυτή θα της δώσει στο τέλος την μεγάλη αυτή χαρά.
ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΝΙΚΟ ΚΑΙ ΕΥΘΥΜΙΑ
Οι γονείς Ελένη - Παύλος στον γάμο της αδελφής του αγνοούμενου Ευθυμίας
Όμως από εδώ και πέρα αρχίζουν τα μυστήρια. Η γέννηση του αγοριού δηλώθηκε από το νοσοκομείο έξι μήνες μετά, στις 28 Φεβρουαρίου 1945. Κανένα γεγονός δεν μπορεί να δικαιολογήσει την τόση μεγάλη καθυστέρηση της δηλώσεως του παιδιού από την διοίκηση του ίδιου του νοσοκομείου! Αυτό καθ' αυτό το γεγονός της καθυστέρησης της δήλωσης γεννήσεως ίσως να μην σημαίνει και πολλά. Το γεγονός πως δεν βρέθηκε πουθενά δήλωση θανάτου του παιδιού, ούτε στο ληξιαρχείο αλλά και ούτε στο νοσοκομείο, αυτό οδηγεί την κάθε λογική σκέψη στο συμπέρασμα πως το παιδί αυτό δεν έχει πεθάνει. Η μόνη αδελφή του αγνοούμενου, η Ευθυμία, και ο ανιψιός του, ο Νίκος, έχουν ξεκινήσει, όπως είναι φυσικό, μακροχρόνιες έρευνες για τον εντοπισμό του.
Η Ελένη και ο Παύλος με τα εγγονάκια τους
Ο Νίκος, αστυνομικός στο επάγγελμα, έχει προχωρήσει πολύ στις έρευνες και είναι σίγουρος πλέον ότι ο αδελφός της μητέρας του, και θείος του, είναι ζωντανός. Δυστυχώς μέχρι σήμερα, αν και οι έρευνες του βοήθησαν άλλους ανθρώπους, πρώην κλεμμένα βρέφη και αυτοί, να επανασυνδεθούν με τις οικογένειες τους, δεν έχει καταφέρει ακόμη να εντοπίσει τον αδελφό της μητέρας του. Έχει συνειδητοποιήσει όμως αναλύοντας και μελετώντας τις ιστορίες των υπολοίπων ανθρώπων, που έχουν πανομοιότυπα γενικά και ειδικά χαρακτηριστικά με την δική τους υπόθεση, ότι η μητέρα του έχει κάθε λόγο να πιστεύει ότι ο αδελφός της ζει και έχει δωθεί για υιοθεσία. Ο Νίκος που υπεραγαπά την μητέρα του και την συνδράμει με κάθε τρόπο στο έργο της αναζήτησης του χαμένου της αδελφού, έχει δώσει ένα στοίχημα στον εαυτό του και αυτό το στοίχημα πιστεύει ότι θα το κερδίσει. Διαισθάνεται τον κρυφό της καημό και το παράπονο της, την αναζήτηση ζωής για την Ευθυμία, την μητέρα του, και ψάχνει ασταμάτητα.
Η αδελφή του αγνοούμενου Ευθυμία
Η έρευνα συνεχίζεται από τον Νίκο και ένας μεγάλος αριθμός εγγράφων, βεβαιώσεων και πιστοποιητικών εκείνης της περιόδου έχουν μπει κάτω από το μικροσκόπιο του Νίκου, ο οποίος εξετάζει σχολαστικά και με ακρίβεια την κάθε λεπτομέρεια του κάθε εγγράφου που πέφτει στην αντίληψή του, και συνεχίζει...
Ο Νίκος πιστεύει ότι σύντομα θα δώσει αυτή την μεγάλη χαρά στην μητέρα του και θα δικαιώσει τους παππούδες τους, Ελένη και Παύλο, που ποτέ δεν πίστεψαν τον θάνατο του γιου τους. Η Ευθυμία λαχταρά και περιμένει να έρθουν γρήγορα οι καλές ειδήσεις για την ανεύρεση του αδελφού της. Ο μεγαλός καημός όλα αυτά τα χρόνια που τον αναζητούσε χωρίς να γνωρίζει το τί έπρεπε να κάνει για να τον βρει.
Της ευχόμαστε ολόψυχα καλή επιτυχία αν και το αστυνομικό δαιμόνιο του γιου της που εργάζεται ακατάπαυστα για την υπόθεση αυτή θα της δώσει στο τέλος την μεγάλη αυτή χαρά.
ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΝΙΚΟ ΚΑΙ ΕΥΘΥΜΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου