Η ΚΑΛΟΣΥΝΗ ΤΩΝ ΞΕΝΩΝ! ΒΙΒΛΙΟ ΣΧΕΤΙΚΟ ΜΕ ΤΙΣ ΥΙΟΘΕΣΙΕΣ

Μέχρι το 1995 οι υιοθεσίες και όλα γύρω απ' αυτές παρέμειναν ''ταμπού'' με αδιαπέραστα τείχη.

Κανείς δεν είχε το θάρρος να θέσει, να προβάλλει, αυτό το τόσο ευαίσθητο θέμα. Από ντροπή, από φόβο μήπως και εκτεθεί ο ίδιος αντί να εκθέσει γεγονότα, ανθρώπους καταστάσεις... ποιός αλήθεια ξέρει.

Η επανάσταση των υιοθετημένων το 1995 και οι σοκαριστικές αποκαλύψεις των σκανδάλων έδωσαν  θάρρος  τόλμη και κουράγιο σε πολλούς. Βήμα, όπως λέγεται να εκτεθούν απόψεις, σφραγισμένες ως τότε. Τα στόματα άνοιξαν και οι υιοθετημένοι είπαν ανοικτά την άποψη τους γύρω από τις πρακτικές αλλά και τις λανθασμένες αντιλήψεις και δοξασίες που ίσχυαν μέχρι τότε γύρω από τον απόρρητο, δια βίου ισχύος  αυτού θεσμού.

Με λίγα λόγια ''έβγαλαν '' τα εσώψυχά'' τους τα καταπιεσμένα από καιρό!

Άνοιξαν οι δρόμοι για νέες βιβλιογραφίες που δεν ανήκουν πια κατ' αποκλειστικότητα στους κάθε είδους ''ειδήμονες'' της υιοθεσίας εν γένει, αλλά στα ίδια τα υιοθετημένα παιδιά.

'Οπως και να χει, αφού το σύστημα λέγεται πως είναι παιδοκεντρικό, την  μεγαλύτερη και πιο σπουδαία γνώμη και άποψη έχουν οι υιοθετημένοι.

Σαν βρέφη δεν μπορούν να την πουν. Σαν μεγαλώσουν όμως.........

'Ηταν καιρό να πουν κι αυτοί την γνώμη τους.... ν ' ακουστούν.

Ένα πολύ ωραίο βιβλίο που δεν πρέπει να λείπει από κανέναν που ενέχεται με οποιονδήποτε τρόπο στα θέματα υιοθεσίας. Μπράβο στον συγγραφέα.

ΠΕΤΡΟΣ ΤΑΤΣΟΠΟΥΛΟΣ Μια λογική δόση ιδιοτέλειας πίσω από πράξη καλοσύνης

Δεκαπέντε χρόνια κυκλοφορεί αυτό το Κρητικό περιοδικό και είναι η πρώτη φορά που κάποιος συνεντευξιαζόμενος, γεννημένος στην Κρήτη, δηλώνει ευθέως και κατηγορηματικά ότι «δε νοιώθει Κρητικός». Στην περίπτωση του Πέτρου Τατσόπουλου όμως, του συγγραφέα της «Καλοσύνης των ξένων» που βρίσκεται για μήνες στις πρώτες θέσεις των Ελληνικών μπεστ-σέλερ, αυτό είναι απόλυτα θεμιτό καθώς ανακάλυψε την καταγωγή του και τους αληθινούς του γονείς σε ηλικία δεκαεννιά ετών, όταν ανακάλυψε κάποια ξεχασμένα πιστοποιητικά στο βάθος ενός συρταριού, υποψιασμένος από το γεγονός πως δεν είχε εντοπίσει ποτέ φωτογραφία του σε ηλικία μικρότερη των 8 ετών! «Τι διάβολο;» αναρωτιόταν, «Δεν μπουσούλησα, δεν βαφτίστηκα;» Η αποκάλυψη της υιοθεσίας του γνωστού συγγραφέα, από τους κύριους εκπροσώπους της λογοτεχνικής «γενιάς του ‘80», τον οδήγησε μέχρι το Ρέθυμνο, σε μια έρευνα για τους βιολογικούς του γονείς, την οποία αφηγείται με χάρη στο αυτοβιογραφικό του βιβλίο, διερευνώντας παράλληλα διάφορες πτυχές του θεσμού της υιοθεσίας, ακόμη και τις πιο ζοφερές, το εμπόριο βρεφών ή το εμπόριο οργάνων.
«Είτε νόμιμη, είτε παράνομη, κάθε υιοθεσία εμπεριέχει τους δικούς της κινδύνους», γράφει. «Δεν ξέρεις ποτέ που θα σταθεί η μπίλια. Ποιος θα βγει τελικά κερδισμένος. Αν η ρουλέτα δεν ήταν εξαρχής πειραγμένη. Σε ένα παιχνίδι με ρευστούς κανόνες, όπου όλα τα χτυπήματα επιτρέπονται, δε μπορείς παρά να ευχηθείς να μη σου συμβεί το χειρότερο. Να αφεθείς στις αγαθές προθέσεις των αγνώστων. Στην καλοσύνη των ξένων».