Yιοθεσία Μύθος και Πραγματικότητα. Adoption myths and facts!

Υιοθεσία ένας πολύ παραξηγημένος και όχι άδικα θεσμός

Εδώ είναι μερικοί από τους  χρυσούς κανόνες που ίσως δεν θα τους έχετε  ακούσει ποτέ! Τι είναι  μύθος και τι πραγματικότητα σε ότι σχετίζεται με την υιοθεσία και το υιοθετημένο παιδί. Ίσως κάποιοι από αυτούς τους κανόνες ενοχλούν αλλά είναι η απόλυτη αλήθεια! Όπως δεν θα σας την εξηγήσουν, δεν θα την θίξουν, δεν θα σας την πουν και δεν θα την αναλύσουν αυτοί που χειρίζονται θέματα υιοθεσίας! Όλοι οι εμπλεκόμενοι ''επαγγελματίες'' που εργάζονται για να υιοθετηθεί ένα παιδί. Η άλλη όψη του νομίσματος. Είναι η αλήθεια εξηγημένη όπως αποκαλύπτεται από την μεριά του υιοθετημένου παιδιού και όχι από την μεριά των επαγγελματιών όπως  οι αρμόδιοι αυτοί την προωθούν στους υποψήφιους πελάτες - θετούς γονείς. Και μάλλον πρέπει να τους πάρετε σοβαρά υπ' όψιν όσοι θα θέλατε να υιοθετήσετε στο μέλλον ένα παιδάκι για να μπορείτε να εναρμονίστε τις δικές σας ανάγκες με αυτές του υιοθετημένου παιδιού σας. Γιατί όσα περισσότερα γνωρίζετε για τις ανάγκες και την συμπεριφορά του θετού παιδιού σας τόσο περισσότερο θα μπορέσετε να έχετε τον έλεγχο στην μεγάλη επιλογή της ζωής σας. Και το πιο βασικό να κερδίσετε την εμπιστοσύνη του για μια ζωή!
Η υιοθεσία είναι  μια σχέση ζωής και οι ανθρώπινες σχέσεις καλλιεργούνται  και κτίζονται πάντα με ειλικρίνεια αλήθεια και αγάπη. Τότε και μόνον τότε κτίζονται παντοτεινές και αμοιβαίες σχέσεις εμπιστοσύνης. Γιατί περί αυτού πρόκειται και γι αυτό γράφτηκε ο συμβουλευτικός και ενημερωτικός αυτός πίνακας.

Μύθος
Στην υιοθεσία όλοι κερδίζουν.
Πραγματικότητα
'Ολοι οι εμπλεκόμενοι στην υιοθεσία έχουν απώλειες.

Μύθος

Οι φυσικοί γονείς δεν είναι παρά μηχανές αναπαραγωγής.

Πραγματικότητα

Οι φυσικοί γονείς είναι άνθρωποι όπως όλοι οι άνθρωποι.

Μύθος

Οι φυσικοί γονείς δεν νοιάζονται για τα μωρά που παραδίδουν για υιοθεσία.
Πραγματικότητα

Οι περισσότεροι γονείς δίνουν τα παιδιά τους για υιοθεσία γιατί στερούνται των πόρων και των μέσων να κάνουν διαφορετικά.

Μύθος

Οι φυσικοί γονείς ξεχνούν γρήγορα το παιδί που δίνουν για υιοθεσία και προχωρούν μπροστά στην ζωή τους χωρίς κανένα προβλήμα η ενοχή.

Πραγματικότητα  

Οι φυσικοί γονείς νοιάζονται παντοτεινά και αντιμετωπίζουν μεγάλες δυσκολίες να προχωρήσουν μπροστά και να ζήσουν την ζωή τους.

Μύθος

Οι συναισθηματικοί δεσμοί, το δέσιμο με τους γονείς ξεκινούν μετά την γέννα.  

Πραγματικότητα

Το '' δέσιμο'' ξεκινά πριν την γέννα.

Μύθος 

Το νήπιο δεν βιώνει τον αποχωρισμό του από την μητέρα του.

Πραγματικότητα

Το νήπιο βιώνει τον αποχωρισμό του με την  φυσική του μητέρα.

Μύθος

Το νήπιο δεν επιρρεάζεται από την απώλεια με την φυσική του μητέρα.

Πραγματικότητα

Ο πόνος και ο θυμός από τον αποχωρισμό του με την φυσική μητέρα δεν ξεχνιούνται. 

Μύθος

Η θετή οικογένεια είναι η μόνη οικογένεια που γνωρίζει ποτέ ο υιοθετημένος.

Πραγματικότητα

Ο υιοθετημένος είχε πολύ πριν πραγματική σχέση και  δέσιμο και με την φυσική μητέρα του.

Μύθος 

Λέγοντας στον υιοθετημένο μια ''καλή ιστορία'' θα εξαλείψει τον πόνο.

Πραγματικότητα

Καμιά ιστορία που θα μπορούσες να πεις στον υιοθετημένο δεν μπορεί να εξαλείψει τον πόνο.

Μύθος

Το υιοθετημένο παιδί δεν έχει ιδέα του τι έχει συμβεί στην αρχή της ζωής του!

Πραγματικότητα

Η αποκάλυψη της κατάστασης της υιοθεσίας για τον υιοθετημένο δεν είναι παρά η συνειδητή επιβεβαίωση αυτού που είναι ήδη γνωστό στο παιδί. 

Μύθος

Το υιοθετημένο παιδί δεν μπορεί ν' αντιληφθεί τι του λέτε σχετικά με την υιοθεσία του.

Πραγματικότητα

Το υιοθετημένο παιδί θα αισθανθεί λύπη και πόνο κατά την αποκάλυψη της κατάστασης του.

Μύθος 

Τα υιοθετημένα παιδιά δεν σκέφτονται τις φυσικές τους μητέρες.

Πραγματικότητα

Τα υιοθετημένα παιδιά σκέφτονται συνεχώς τις φυσικές τους μητέρες.

Μύθος

Άν ένας υιοθετημένος χρειάζεται ειδικό χειρισμό και προσοχή μάλλον πρόκειται περί γεννετικού προβλήματος η έχει ''ψυχολογικά''.

Πραγματικότητα

Οι υιοθετημένοι υποφέρουν από ένα σοβαρό τραύμα από την ώρα που αποχωρίζονται από τους πραγματικούς τους γονείς. Κάτω από τις όποιες συνθήκες έχει γίνει ο αποχωρισμός αυτός. Έτσι λοιπόν δεν είναι περιττό η παράλογο να χρειασθούν σε κάποια στιγμή της ζωής τους συμβουλές και καθοδήγηση από ειδικούς.

Μύθος

Τα υιοθετημένα παιδιά δεν έχουν εσωτερικές συγκρούσεις με το θέμα της υιοθεσίας τους.

Πραγματικότητα

Τα υιοθετημένα παιδιά έχουν εσωτερικές συγκρούσεις μεταξύ των δυο μητέρων που αναπτύσονται από την αποκάλυψη πως είναι υιοθετημένα. 

Μύθος 

Τα υιοθετημένα παιδιά δεν έχουν ιδιαίτερα αναπτυξιακά προβλήματα.

Πραγματικότητα

Τα υιοθετημένα παιδιά εξελίσσουν τους αναπτυξιακούς ρυθμούς τους διαφορετικά από τα μη υιοθετημένα παιδιά. 

Μύθος 
 Άν το υιοθετημένο δείχνει καλά ( χαμογελά κλπ) το υιοθετημένο είναι καλά.

Πραγματικότητα

Τα παιδιά μαθαίνουν γρήγορα πως να κρύβουν τα  αρνητικά τους αισθήματα άν δεν έχουν αποδοχή των συναισθημάτων τους, και τα αισθήματα τους είναι κρυμμένα η καταπιεσμένα, πράγμα που είναι μια ασυνείδητη διαδικασία, και αγνοούν και τα ίδια την ύπαρξη των συναισθημάτων αυτών.

Μύθος 
Το υιοθετημένο παιδί αισθάνεται αξιαγάπητο επειδή οι θετοί γονείς του το λένε συνέχεια.

Πραγματικότητα

Το υιοθετημένο παιδί δεν πιστεύει πως είναι αξιαγάπητο. Το υιοθετημένο παιδί είναι περισσότερο καχύποπτο από τα άλλα.

Μύθος

Το υιοθετημένο παιδί είναι όπως κάθε άλλο παιδί.

Πραγματικότητα

Τα υιοθετημένα παιδια είναι διαφορετικά. Οι μητέρες τους έχουν ουσιατικά ''πεθάνει'' εκ γενετής και νοιώθουν πόνο και θλίψη.

Μύθος 

Άν ο υιοθετημένος ''νοιαζόνταν'' γιατί είναι υιοθετημένος θα το έλεγε.

Πραγματικότητα

Τα παιδιά σπάνια μιλούν για κάτι που οι γονείς φοβούνται η δεν θέλουν να συζητήσουν.

Μύθος

Οι έφηβοι αντιδρούν όπως όλοι οι άλλοι έφηβοι και το ίδιο αντιδρούν και οι υιοθετημένοι έφηβοι.

Πραγματικότητα

Οι υιοθετημένοι έφηβοι έχουν ιδιαίτερα προβλήματα που είναι δύσκολο να διαχειριστούν από μόνοι τους εκτός κι άν έχουν ειδική βοήθεια και υποστήριξη γι αυτά.

Μύθος

Δεν έχει σημασία για την ζωή του υιοθετημένου να γνωρίζει την αληθινή καταγωγή του.

Πραγματικότητα

Άν δεν γνωρίζεις την αληθινή σου καταγωγή, προκαλεί πολύ πόνο και δυσκολίες στην ζωή, ειδικά κατα την περίοδο της εφηβείας.

Μύθος 

Παίρνεις την ταυτότητά σου από τους θετούς σου γονείς.

Πραγματικότητα

Η ταυτότητα σου είναι συνδεδεμένη με το παρελθόν σου και με την καταγωγή σου.

Μύθος

Άν οι θετοί γονείς έχουν κάνει ''καλή δουλειά'' με τον υιοθετημένο ο υιοθετημένος δεν θα χει κανένα πρόβλημα και δεν θα εμπιστεύεται τους άλλους.

Πραγματικότητα

Οι υιοθετημένοι δυσκολεύονται να εμπιστευτούν οποιονδήποτε και οτιδήποτε τους χωρίζει από την φυσική τους πρώτη, οικογένεια.

Μύθος

Oι θετοί γονείς υποκαθιστούν την απώλεια της αρχικής οικογένειας.

Πραγματικότητα

Τίποτε δεν υποκαθιστά και δεν αναπληρώνει την απώλεια της αρχικής οικογένειας του υιοθετημένου.  

Μύθος 

Το υιοθετημένο παιδί κερδίζει αυτογνωσία και αυτοπεποίθηση από την θετή του οικογένεια.

Πραγματικότητα

Άν το υιοθετημένο παιδί πιστεύει ότι δόθηκε για υιοθεσία γιατί δεν το ήθελαν οι φυσικοί του γονείς τίποτε και κανείς δεν μπορεί να του δώσει την αυτοπεποίθηση που του χρειάζεται στην ζωή. Η ανασφάλεια της αρχικής του απόρριψης θα τον συντροφεύει μια ζωή!

Μύθος

Άν τα υιοθετημένα παιδιά δείχνουν ευτυχισμένα και προσαρμοσμένα στην νέα τους ζωή έτσι και  είναι.

Πραγματικότητα

Πολλοί άνθρωποι που δείχνουν ευτυχισμένοι χαρούμενοι και πλήρεις μπορούν υποσυνείδητα να κρύβουν πολύ πόνο και τραύμα.

Μύθος

Όταν κάποιος υιοθετημένος αποφασίζει να ψάξει για την αλήθεια αυτό σημαίνει πως συναισθηματικά δεν είναι ισορροπημένος και έχει ψυχολογικά προβλήματα.

Πραγματικότητα

Είναι απόλυτα φυσιολογικό και υγιές για τον κάθε υιοθετημένο να θέλει να ψάξει και να βρει την αλήθεια, και το πως άρχισε η ζωή του και από ποιούς. 

Μύθος 
Άν ένας υιοθετημένος ψάχνει την οικογένεια του αυτό σημαίνει πως έχει οικονομικά κίνητρα.

Πραγματικότητα

Οι υιοθετημένοι ψάχνουν για να συμπληρώσουν το κομμάτι της ζωής που τους λείπει και να βρουν την αληθινή τους ταυτότητα. Δεν έχουν ταπεινά και ευτελή κίνητρα.

Μύθος

Υιοθετώντας ένα νήπιο αυτό θα εξαλείψει το πρόβλημα και την θλίψη της στειρότητας.

Πραγματικότητα

Όσο κι άν ακούγεται σκληρό η υιοθεσία δεν εξαλείφει το πρόβλημα της στειρότητας. 

Μύθος

Οι θετές οικογένειες είναι όπως όλες οι άλλες οικογένειες και η ανατροφή των παιδιών από θετούς γονείς επίσης ίδια με των φυσικών γονιών.

Πραγματικότητα

Οι θετές οικογένειες είναι στην πραγματικότητα πολυ διαφορετικές και ο τρόπος της ανατροφής των παιδιών τους το ίδιο διαφορετικός.

Μύθος

Οι γυναίκες που χάνουν τα παιδιά τους μέσω της υιοθεσίας γρήγορα ξεχνούν και προχωρούν στην ζωή τους.

Πραγματικότητα

Οι γυναίκες που χάνουν τα παιδιά τους μέσω της υιοθεσίας δεν ξεχνούν ποτέ και η απώλεια των παιδιών τους είναι για πάντα μια ανοικτή πληγή.

Μύθος

Ένα υιοθετημένο παιδί δεν συνειδητοποιεί την απώλεια της αρχικής του οικογένειας.

Πραγματικότητα

Τα μωρά βιώνουν όντως την απώλεια της φυσικής τους μητέρας ακόμη κι άν ο αποχωρισμός είναι εκ γενετής. 

Μύθος

Τα μωρά δεν ξεχωρίζουν την μια μητέρα από την άλλη.

Πραγματικότητα

Τα μωρά είναι σε θέση να ξεχωρίσουν την απώλεια των φυσικών μανάδων τους. 

Μύθος 
Τα υιοθετημένα μωρά είναι όπως όλα τ' άλλα μωρά και μπορούμε να τα χειριστούμε και να τους συμπεριφερθούμε όπως όλα τ' άλλα μωρά.

Πραγματικότητα

Τα μωρά που έχουν αποχωριστεί με βίαιο, απότομο και ξαφνικό τρόπο από τις φυσικές τους μητέρες χρειάζονται περισσότερη προσοχή και φροντίδα.

Μύθος

Άν πείτε σε ένα υιοθετημένο παιδί πως είναι ξεχωριστό και εκλεκτό θα νοιώσει καλά με τον εαυτό του. Θα κερδίσει σε αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση.

Πραγματικότητα

Λέγοντας σε ένα υιοθετημένο παιδί πως είναι ξεχωριστό, εκλεκτό και τυχερό δεν θα ηχήσει και τόοοοσο καλά στ' αυτιά του άν εν τω μεταξύ έχει πιστέψει πως οι φυσικοί του γονείς το έχουν απορρίψει αφού τό έδωσαν για υιοθεσία. 

Μύθος

Δεν πρέπει να λέμε ποτέ σ' ένα παιδί πως είναι υιοθετημένο.

Πραγματικότητα

Τα υιοθετημένα παιδιά διαισθάνονται η απλά καταλαβαίνουν πως είναι υιοθετημένα. 

Μύθος

Άν πείτε ψέμματα σ' ένα υιοθετημένο παιδί πως οι γονείς του σκοτώθηκαν σε δυστύχημα αυτό δεν θα σκέφτεται πια γι' αυτούς. 

Πραγματικότητα

Λέγοντας ψέμματα σ΄ένα υιοθετημένο παιδί πως ο γονείς του σκοτώθηκαν σε δυστύχημα δεν θα το σταματήσετε να τους σκέφτεται και επί πλέον θα το φορτώσετε με μεγάλο πόνο και ενοχές.

Μύθος

Το υιοθετημένο παιδι δεν σκέφτεται ποτέ τους φυσικούς του γονείς.

Πραγματικότητα

Το υιοθετημένο παιδί, έστω και υποσυνείδητα, πάντα σκέφτεται τους φυσικούς του γονείς.

Μύθος

Δεν είναι αναγκαίο να παραδεχτείτε πως φυσικοί γονείς υπήρξαν ποτέ.

Πραγματικότητα

Ακόμη και οι θετοί γονείς σκέφτονται πάντα τους φυσικούς γονείς άσχετα αν το κάνουν ασυνείδητα. Ο καθένας στην οικογένεια πρέπει να αποδέχεται ανοικτά την ύπαρξη των φυσικών γονέων.

Μύθος

Ένα υιοθετημένο παιδάκι δεν θα νοιαζόταν για την φυσική του οικογένεια.

Πραγματικότητα

Υιοθετημένα παιδιά κάθε ηλικίας νοιάζονται για την φυσική τους οικογένεια.

Μύθος 
Αφήστε στην ήσυχια τους τα υιοθετημένα και θα ναι καλά. Μην τα ''σκαλίζετε'' τα  πράγματα.  Μην το συζητάτε καθόλου το θέμα.   

Πραγματικότητα

Κανένας δεν θα μπορούσε να χειρισθεί επιτυχώς τον πόνο της απώλειας της φυσικής μητέρας πόσο μάλλον ένα παιδάκι.

Μύθος

Άν ένας έφηβος υιοθετημένος έχει προβλήματα αυτό δεν μπορεί να έχει σχέση με το status της υιοθεσίας του η μπορεί να ναι πρόβλημα γενετικό.

Πραγματικότητα

H εφηβεία είναι η περίοδος της ανεύρεσης και τακτοποίησης της ταυτότητας του και για έναν υιοθετημένο είναι συχνά μια οδυνηρή και συγκεχυμένη περίοδος.

Μύθος

Ένας υιοθετημένος πρέπει να ενηλικιωθεί για να συναντηθεί με την φυσική του οικογένεια. 

Πραγματικότητα

Σε κάθε ηλικία μπορεί ένα υιοθετημένο παιδί να συναντήσει την φυσική του οικογένεια εφ' όσον έχει προετοιμασθεί σωστά και είναι από μικρό ενημερωμένο. Εξαρτάται πάντως και από τον βαθμό ωριμότητος του υιοθετημένου παιδιού.

Μύθος

Δεν χρειάζονται ειδικές γνώσεις και τρόποι για να συμπεριφερθείτε σ' ένα υιοθετημένο παιδί.

Πραγματικότητα

Κι όμως χρειάζονται λεπτοί, διακριτικοί χειρισμοί, και γνώσεις στην συμπεριφορά των θετών έναντι του υιοθετημένου τέκνου των. 

Μύθος

Οι υιοθετημένοι δεν χρειάζονται ειδική αγωγή και συμπεριφορά από οποιοδήποτε άλλο παιδί.

Πραγματικότητα

Οι άνθρωποι που φέρουν σοβαρά τραύματα έστω και υποσυνείδητα χρειάζονται ειδικό, λεπτό χειρισμό. 

Μύθος 
Άν ένας υιοθετημ

Οι υιοθετημένοι υποφέρουν από ένα σοβαρό τραύμα από την ώρα που αποχωρίζονται από τους πραγματικούς τους γονείς. Κάτω από τις όποιες συνθήκες έχει γίνει ο αποχωρισμός αυτός. Έτσι λοιπόν δεν είναι περιττό η παράλογο να χρειασθούν σε κάποια στιγμή της ζωής τους συμβουλές και καθοδήγηση από ειδικούς.

Μύθος

Τα  υιοθετημένα παιδιά δεν χρειάζονται να γνωρίζουν από που κατάγονται.

Πραγματικότητα

Κάθε άνθρωπος οφείλει να γνωρίζει την αλήθεια για την καταγωγή του. 

Μύθος

Κάνοντας επαφή με την φυσική οικογένεια θα μπορούσε να ναι καταστροφικό και να προκαλέσει σύγχιση στο υιοθετημένο παιδί και στην θετή του οικογένεια.

Πραγματικότητα

Η επαφή του υιοθετημένου με την φυσική του οικογένεια προκαλεί λιγότερη σύγχιση από την καθόλου επαφή του.Θα ελλατώσει η και θα θεραπεύσει πολλά από τα τραύματα του παρελθόντος και ο υιοθετημένος θα αποδεσμευτεί από αυτά και θα προχωρήσει ελεύθερος στην ζωή του.

Μύθος 

Ο υιοθετημένος δεν είναι απαραίτητο να γνωρίζει το ιατρικό του ιστορικό. Η επιστήμη έχει ''προχωρήσει'' πολύ και κάθε ιατρικό ιστορικό είναι αντιμετωπίσημο.

Πραγματικότητα

Ο υιοθετημένος πρέπει να γνωρίζει το κληρονομικό ιατρικό του ιστορικό για να μπορεί να ελέγχει την πορεία της υγείας του και ποιές κληρονομικές ασθένειες μπορεί ν' αντιμετωπίσει στο μέλλον για να διαφυλλάξει την ίδια του την ζωή.

Μύθος

Είναι πολύ απίθανο να παντρευτούν αδέλφια μεταξύ τους όταν δεν γνωρίζουν πως είναι αδέλφια γιατί το ένα εξ' αυτών είχε υιοθετηθεί.

Πραγματικότητα

Άν και μια τέτοια περίπτωση είναι πολύ σπάνια εν τούτοις έχουν καταγραφεί γάμοι μεταξύ αδελφών που δεν γνώριζαν την συγγένεια τους λόγω της μυστικότητας της υιοθεσίας.

Μύθος

Το σύστημα και η δομή της υιοθεσίας έχει χαρακτήρα παιδοκεντρικό. Προέχει πρωτίστως το συμφέρον του παιδιού.

Πραγματικότητα

Δυστυχώς δεν είναι πάντα έτσι! Σε πάρα πολλές περιπτώσεις υιοθεσίας το ευρύτερο συμφέρον του προς υιοθεσίαν παιδιού παραγκωνίζεται από άλλες παραμέτρους, που δυστυχώς μπορεί να ναι το οικονομικό συμφέρον των υπολοίπων εμπλεκομένων στην υιοθεσία η και οι λάθος εκτιμήσεις των δημοσίων λειτουργών, ως προς την καταληλότητα των υποψηφίων θετών. Συμβαίνουν κι αυτά όταν το προέχον κριτήριο είναι μόνο η οικονομική τους ευρωστία. 

Μύθος 
Δεν χρειάζεται ειδική εκπαίδευση και ενημερωτικά σεμινάρια στους υποψήφιους θετούς γονείς αρκεί, κατά την εκτίμηση πάντα του ενός και μόνο κοινωνικού λειτουργού που διενεργεί τον έλεγχο, να τηρούν τις υπόλοιπες προϋποθέσεις.

Πραγματικότητα

Σε όλες τις αναπτυγμένες, πρότυπες ως προς την υιοθεσία χώρες πχ. Σουηδία όπου το αίσθημα ευθύνης για το υιοθετημένο παιδί είναι αυξημένο και ο επαγγελματισμός των κρατικών λειτουργών υψηλός, υπάρχουν σχολεία όπου οι γονείς παρακολουθούν ειδικά μαθήματα για να εξετασθούν μετά για την καταλληλότητα τους από επιτροπές!

Μύθος

Αρκεί το οικονομικό status  των θετών γονέων να είναι υψηλό και να έχουν λαμπερό κοινωνικό profile και το υιοθετημένο παιδί θα ζήσει ευτυχισμένο.  

Πραγματικότητα

Το υιοθετημένο παιδί αποζητά πρωτίστως την αγάπη και την αποδοχή για να είναι ευτυχισμένο. Τα οικονομικά κριτήρια των υποψηφίων θετών όπως και όλων των άλλων γονέων δεν μπορεί ποτέ να ναι σταθερά και να διασφαλίζονται πως θα υπάρχουν για μια ζωή. Αυτό που πάντα θα ακολουθεί και θα συντροφεύει το υιοθετημένο, σε όλη του την ζωή είναι η αγάπη που θα εισπράξει από αυτούς. Και μια αρμονική, συγκροτημένη σωστα δομημένη οικογένεια.

Μύθος

Όταν υιοθετείται ένα παιδί οι θετοί γονείς, από την αρχή, το διασφαλίζουν μεταφέροντας στο όνομά του τα περιουσιακά τους στοιχεία.

Πραγματικότητα

Σε καμιά περίπτωση δεν ισχύει αυτό.Το θετό παιδί έχει κληρονομικά δικαιώματα επι της περιουσίας των θετών γονέων γιατί κατά τον νόμο επέχει θέση γνησίου τέκνου.
Κάθε περιουσιακό στοιχείο των θετών γονέων εφ' όσον διατηρηθεί με τα χρόνια και εφ' όσον οι θετοί γονείς θελήσουν θα περιέλθει σ' αυτό μετά τον  θάνατό τους. 

Μύθος

Η υιοθεσία είναι πράξη αλτρουϊστική, ανιδιοτελής, φιλάνθρωπος και ποτέ μα ποτέ εγωιστική και συμφεροντολογική. Προ πάντων δε είναι παιδοκεντρική.

Πραγματικότητα

Αυτός θα έπρεπε να ναι ο ορισμός για την υιοθεσία αλλά δεν ήταν η είναι πάντα έτσι.
Έχει διαπιστωθεί πως σε πολλές περιπτώσεις νέες γυναίκες παντρεύτηκαν ηλικιωμένους, παρακινούμενες όχι από το μητρικό φίλτρο και την ανιδιοτελή αγάπη αλλά από την θέλησή τους να διεκδικήσουν κληρονομικά δικαιώματα, στην περιουσία των άτεκνων υπερηλίκων συζύγων, τους προέβαιναν σε υιοθεσίες για να εξασφαλιστούν οι ίδιες. Οικονομικά κίνητρα.
Άλλες πάλι φορές οι σύζυγοι για να μην χαρακτηριστούν στείροι, κατάσταση που στα παλιά χρόνια θεωρείτο στίγμα και ντροπή, επομένως εγωϊστικά κίνητρα, έσπευδαν να υιοθετήσουν ένα παιδί.
Σύνηθες εγωιστικό κίνητρο ήταν και αυτό: το ποιός θα τους ''κοιτούσε'' στα γεράματά τους. Υιοθεσία επένδυση για τα γηρατειά. Υιοθεσία με ιδιοτελή κίνητρα.

Μύθος

Το υιοθετημένο τέκνο δεν έχει μόνο θετούς γονείς αλλά και θετούς συγγενείς!

Πραγματικότητα

Το θετό τέκνο δεν έχει πάντα καλούς θετούς συγγενείς που να το αγαπούν πραγματικά. Είναι λίγες οι περιπτώσεις που όλοι στην οικογένεια αποδέχονται το θετό παιδί στην θέση του γνησίου τέκνου. Τα κίνητρα σχεδόν πάντα οικονομικά γιατί το θετό τέκνο αποκλείει επι της εμφανίσει τους δυνητικούς κληρονόμους. Ανεκπλήρωτες οικονομικές διεκδικήσεις οι λόγοι!

Μύθος

Το θετό παιδί το αγαπούν εξ' ίσου και οι δυο γονείς!

Πραγματικότητα

Το θετό παιδί δεν το αγαπούν πάντα εξ ' ίσου και οι δυο θετοί γονείς. Υπάρχουν καταγεγραμμένες περιπτώσεις που το θετό παιδί μπορεί να χει την αγάπη του ενός μόνο γονιού ενώ μπορεί να έχει το ενδιαφέρον και των δυο.  Η και καθόλου από τον ένα γονιό. Αγάπη όμως έχει αυτού που θέλησε όσο τίποτε άλλο την υιοθεσία του και το αγάπησε πραγματικά σαν δικό του παιδί.

Μύθος

Άν κατηγορήσετε την φυσική μητέρα του παιδιού λέγοντας πως ήταν της νύχτας, δηλαδή ελαφρών ηθών, κακής διαγωγής κλπ πως δεν το αγαπούσε γι αυτό και το παράτησε πιστεύετε πως το παιδί δεν θα θελήσει ν' ασχοληθεί για να την συναντήσει ποτέ.

Πραγματικότητα

Το θετό παιδί υποφέρει ν' ακούει άσχημα πράγματα για την μητέρα του. Το γεμίζετε με αβάστακτο πόνο, οργή, θλίψη και ντροπή. Γνωρίζει, το ίδιο, πως είναι η φυσική συνέχεια της μητέρας που το γέννησε και πως ότι λέτε η με σκοπιμότητα η πάνω στα νεύρα σας, φωτογραφίζει το ίδιο το παιδί και έχει τεράστιο αντίκτυπο στην ψυχολογία και στην διαμόρφωση του χαρακτήρα του. Είναι βέβαιο πως θα αντιδράσει επιθετικά και βίαια.
Και θα θελήσει, το ίδιο το υιοθετημένο, από αντίδραση και μόνο να την βρει.

Μύθος 

Τα υιοθετημένα παιδιά μόλις μάθουν την αλήθεια και βρουν τους φυσικούς τους γονείς εγκαταλείπουν και δεν ενδιαφέρονται πια  τους θετούς γονείς τους.

Πραγματικότητα

Τα υιοθετημένα παιδιά δεν εγκαταλείπουν ποτέ τους θετούς τους γονείς για να προσκολληθούν με τους φυσικούς τους γονείς. Είναι ένας αστείος, καλλιεργημένος, κατευθυνόμενος φόβος που έχουν οι θετοί γονείς και είναι κατευθυνόμενος ο φόβος αυτός από τους υπόλοιπους εμπλεκομένους στην υιοθεσία του τέκνου των. Το θετό παιδί περισσότερο ακόμη  και από ένα γνήσιο παιδί αισθάνεται ευγνωμοσύνη, εκτίμηση και σεβασμό  για τους γονείς που το ανέθρεψαν.

Και σε καμία περίπτωση δεν τους εγκαταλείπουν. Περισσότερο από τα γνήσια τέκνα τρέφουν ειλικρινή και βαθειά αισθήματα γι' αυτούς που γνώρισαν για γονείς τους. Τα υιοθετημένα παιδιά έχουν αυξημένο το αίσθημα της ανταποδοτικότητας και σε καμιά περίπτωση δεν είναι αχάριστα!

 Μύθος

Τα υιοθετημένα παιδιά αναζητούν τους φυσικούς γονείς τους γιατί δεν ''πέρασαν'' καλά , δεν είχαν καλή ζωή με τους θετούς γονείς.

Πραγματικότητα

Καμιά αντίληψη δεν είναι πιο εσφαλμένη από αυτή. Τα υιοθετημένα παιδιά χρωστούν το ''ευ ζειν'' στους θετούς τους γονείς και γι αυτό  είναι παντοτεινά ευγνώμονες! Χρωστούν όμως και το ''ζειν'' στους γονείς που τα έφεραν στην ζωή. Και γι' αυτούς τρέφουν αισθήματα διαφορετικά από αυτά των θετών! Η αναζήτηση τους έχει σχέση με την φωτογραφημένη ηδη και περασμένη στο dna  τους, ανάγκη να τους βρουν και να ισορροπήσουν. Τα υιοθετημένα παιδιά είναι άρρηκτα συναισθηματικά συνδεδεμένα και με τα δυο ζευγάρια γονιών!