Στην σκιά της χαμένης δίδυμης

ΕΜΠΟΡΙΟ ΒΡΕΦΩΝ ΜΕ ΟΛΕΘΡΙΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ

Στην σκιά της χαμένης δίδυμης

Με οδηγό την αγάπη και πηδάλιο την ψυχή μου σε ψάχνω αδελφή μου

 

Η αναζήτηση της Μιρέλλας που προσπαθεί να εντοπίσει τα ίχνη της χαμένης αδελφής της δεν είναι μια φανταστική ιστορία. Είναι μια ιστορία που ίσως και να ταιριάζει με πολλές άλλες περιπτώσεις εξαφάνισης διδύμων από τα μαιευτήρια και τις κλινικές της χώρας.

Η γνωστή ιστορία εμπορίας βρεφών.

Η αναζήτηση που ακολουθεί μπορεί να δώσει μια εικόνα όχι ίσως την πραγματική, στην έκταση της, αλλά σίγουρα θα μεταφέρει το μήνυμα μιας αγωνιώδους και επίπονης προσπάθειας χρόνων με την ελπίδα και την προσδοκία να βρεί τελικό αποδέκτη και να ‘χει ένα αίσιο τέλος.

Μπορεί και στην έξοδο αυτού του σκοτεινoύ τούνελ να φανεί επί τέλους το φως!

Μιρέλλα

Είμαι η Μιρέλλα Β. Γεννήθηκα στην Αθήνα, σε μεγάλη κλινική, στις 5 του Απρίλη του 1978 μαζί με μια δίδυμη μονοζυγωτική αδελφή. Είμαι 32 χρονών. Η ιστορία μου μοιάζει σαν πολλών άλλων ανθρώπων τις ιστορίες.

Η μητέρα μου έφυγε απλά από την κλινική με το ένα μονάχα δίδυμο, εμένα.

Μπορεί εγώ να ήμουν στην δική σου θέση. Μπορεί εγώ να ήμουν η χαμένη. Αλλά εγώ έμεινα με τους γονείς μας. Μακάρι να πέρασες στην ζωή σου τόσο καλά όπως κι εγώ.

Μεγάλωσα στην σκιά σου από την πρώτη στιγμή που έμαθα την ύπαρξη σου, μικρό παιδί και δεν σταμάτησα να σε ψάχνω. Το ξέρω πως κάπου εκεί στον κόσμο υπάρχεις και ίσως να σου λείπω κι εγώ. Ο Θεός μας έφερε στην ζωή μαζί. Αυτό ήθελε Εκείνος για μας. Άλλο όμως ήθελαν αυτοί που μας χώρισαν μ’ αυτόν τον βάρβαρο, απάνθρωπο τρόπο.

Κάθε φορά , στα γενέθλια μας, χωρίς να  καταλαβαίνω το γιατί, μ’ έπιανε ένα παράπονο και έκλαιγα. Αντί για αισθήματα χαράς είχα αισθήματα λύπης. Έντονα συναισθήματα κενού και μοναξιάς. Κάτι που δεν μπορούσα να το αλλάξω η να το καταπολεμήσω.

Η μητέρα μας ποτέ δεν πίστεψε πως είχες πεθάνει. Και δεν ήταν μόνο εκείνο το περίεργο τηλεφώνημα που της έκαναν από την κλινική, ένας ανυποψίαστος υπάλληλος που την καλούσε να πάρει και το άλλο δίδυμο που τάχα είχε ξεχάσει εκεί. Εκείνο τον Απρίλη που της είχαν ήδη ανακοινώσει τον θάνατο σου κάποιος υπάλληλος που δεν ήξερε ποια ήταν τα σχέδια των γιατρών, της είχε τηλεφωνήσει για να έλθει να παραλάβει κι εσένα!

Φαντάζεσαι το ισχυρό σοκ που έπαθε η μητέρα μας την ώρα που με θήλαζε. Φυσικά και το θέμα ΄΄μπαλώθηκε΄΄ και αποσιωπήθηκε. Όμως αυτό ήταν αρκετό για την μητέρα μας. Ήταν το έναυσμα για να αρχίσει να σε ψάχνει. Ο Γολγοθάς της αναζήτησης είχε πια αρχίσει.

Έψαχνε παντού μάταια. Οι πόρτες παντού κλειστές. Μέχρι που μια μαμή άνοιξε το στόμα της και της είπε κάποια πράγματα. Σε λίγο όμως και αυτή άρχισε να μασά τα λόγια της. Από φόβο μην μπλέξει. Όσο συνέχιζε τις έρευνες η μάνα μας, σ’ όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν, όλο και κάποιο στοιχείο, που δεν μπόρεσαν η δεν πρόλαβαν να εξαφανίσουν, ερχόταν στο φως.

Τα έγγραφα που περισυνέλλεξε, με κόπο και αγώνα μεγάλο, ήταν γεμάτα ασάφειες και αντιφάσεις. Οι λεπτομέρειες στα πιστοποιητικά ΄΄ έβγαζαν μάτια. Τίποτε δεν ήταν όπως θα έπρεπε να ήταν. Εγώ συνέχισα να μεγαλώνω στην σκιά σου και στην μεγάλη θλίψη της μάνας που ούτε σε ξέχασε αλλά ούτε και πίστεψε ποτέ πώς είχες πεθάνει.

                                        

Μεγάλωνα και ένοιωθα πως κάτι πάντα μου έλειπε. Άρχισα να διαβάζω για την ψυχολογία των διδύμων και τότε κατάλαβα πως όλα όσα οι επιστήμονες και οι μελετητές είχαν ήδη καταγράψει, για την συμπεριφορά και την ψυχολογία των διδύμων, συνέβαιναν, ακριβώς τα ίδια, και σε μένα.

Μου έλειπε η φυσική σου παρουσία, μου έλειπε πολύ. Το ένοιωθα πως κάπου υπήρχες και πως έπρεπε να σε βρω. Έτσι μπήκα κι εγώ στον χορό της αναζήτησης βοηθώντας την μητέρα μας και δίδοντας της κουράγιο και δύναμη.

Ερευνήσαμε μαζί με την μητέρα μας κάθε πληροφορία που μπορούσε να αξιοποιηθεί στην έρευνα μας. Ζητήσαμε βοήθεια από δικηγόρους, από ερευνητές, από υπηρεσίες από συλλόγους το μόνο που καταφέραμε ήταν η επιβεβαίωση: ζει ψάξτε το.

Ώσπου πολύ πρόσφατα ήλθε η πληροφορία, αυτή που περιμέναμε τόσα χρόνια με λαχτάρα.

Ήταν ένα τηλεφώνημα από ένα πολύ καλό φίλο, από ένα δάσκαλο μου που σε ειδε και που με ξέρει πολύ καλά.

Έπαθε σοκ! Στην αρχή νόμιζε πως είμαι εγώ. Τόσο καταπληκτικά μοιάζουμε. Όταν είδε όμως πως δεν χαιρέτησες, δεν του μίλησες κατάλαβε. Στην μεγάλη του ταραχή δεν πρόλαβε ν’ αντιδράσει, δεν μπόρεσε να σου μιλήσει κι έτσι σ’ έχασε. Δεν θα συγχωρήσει ποτέ τον εαυτό του πως το έπαθε αυτό. Αιφνιδιάστηκε, ταράχτηκε και δεν σε πρόλαβε.

Ο δάσκαλος μου με ξέρει από μικρό παιδί. Αποκλείεται να έχει κάνει λάθος. Σε είδε. Ήλθατε σε απόσταση αναπνοής. Σε γνώρισε και μας ειδοποίησε αμέσως.

Από εκείνη την ημέρα δεν μπορούμε να ησυχάσουμε λεπτό. Προσπαθούμε με κάθε τρόπο να βρούμε στοιχεία και άλλες μαρτυρίες που θα μας οδηγήσουν σε σένα.

Η αγωνία και η λαχτάρα μας για να σε βρούμε μεγάλη. Τα συναισθήματα χείμαρρος και μας πνίγουν. Η μητέρα μας η Έφη κλαίει συνεχώς. Να την δω και ας πεθάνω φωνάζει απελπισμένη.

                                                    

Να της πω πως δεν την έδωσα με την θέληση μου. Δεν την πούλησα. Μου την πήραν χωρίς να με ρωτήσουν. Και όλο κουνάει τα πιστοποιητικά που κρατάει στα χέρια της πέρα δώθε, αυτά που λένε πως πέθανες, σφίγγει τα χείλη της για να μην βγει η κραυγή.

Αδελφούλα μου αν διαβάζεις αυτή την έκκληση σε παρακαλώ να επικοινωνήσεις μαζί μας το συντομότερο δυνατό. Όλα τα στοιχεία μας είναι στην διάθεση του ιστιολογίου. Θα μας ειδοποιήσουν αμέσως.

Όσο για μένα αισθάνομαι πως ο κύκλος της αναζήτησης έχει κλείσει. Ξέρω πως θα έρθεις. Κι εγω εχω κάνει το χρέος μου και όλα όσα μου υπαγορεύει η καρδιά μου και η αγάπη μου για σένα.

Το νοιώθω πως θα έρθεις πιο δυνατά όσο ποτέ. Μου έλειψες πολύ. Μου λείπεις πολύ. Είσαι το άλλο μου μισό.

Ποτέ δεν θα είμαι πλήρης χωρίς εσένα. Σε χρειάζομαι, σ' αγαπώ.

Το ίδιο και ίσως περισσότερο και η μάνα μας η Έφη, που δεν σταμάτησε να κλαίει και ν’ αναστενάζει όσο σου έγραφα το μήνυμα αυτό.

Επικοινώνησε μαζί μας σύντομα. Σε περιμένουμε. Σ’ αγαπάμε.

Με αγωνία λαχτάρα αγάπη

Μιρέλλα - Έφη

ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΔΙΔΥΜΩΝ

Όταν οι άνθρωποι παρεμβαίνουν στο έργο της φύσης

Πολλά έχουν γραφτεί για την ψυχολογία των διδύμων παιδιών. Δεκάδες έρευνες κοινωνιολόγων, ψυχολόγων, παιδιάτρων και άλλων επιστημόνων που έχουν ασχοληθεί με το θέμα καταλήγουν σε ένα συμπέρασμα: τα δίδυμα παιδιά, με ένα περίεργο μυστηριακό τρόπο, σχεδόν μεταφυσικό, είναι άρρηκτα ψυχικά συνδεδεμένα από την αρχή ως το τέλος της ζωής τους. Ζουν ζωές παράλληλες και όμως αναζητούν νοερά, πνευματικά και ψυχικά το ένα το άλλο. Ανεξήγητα ζουν την ζωή τους ψάχνοντας το άλλο τους μισό που όπως φαίνεται τους λείπει και το αναζητούν. Συνειδητά η ασυνείδητα φαίνεται πως λειτουργεί μια μαγνητική έλξη.

Ο αποχωρισμός των διδύμων είναι τραύμα ψυχής που δεν επουλώνεται ποτέ.

Επιστημονικές μελέτες έχουν αποδείξει πως τα δίδυμα παιδιά, και ειδικά τα μονοζυγωτικά, παρουσιάζουν την ίδια συμπεριφορά, τις ίδιες τάσεις, και τον ίδιο ψυχισμό ακόμη και αν μεγαλώσουν σε διαφορετικό περιβάλλον και όχι από τους ίδιους γονείς.

Ακόμη κι αν δεν γνωρίζουν πως υπάρχει το δίδυμο ταίρι τους νοιώθουν πως πάντα κάτι τους λείπει χωρίς να μπορούν να εξηγήσουν τι μπορεί να ναι αυτό. Ένα κενό, ένα αίσθημα μη πληρότητας. Μια διαρκής και μόνιμη ανησυχία. Ένα ανεξήγητο ψυχικό κενό.

Πολλές επιστημονικές μελέτες, ειδικά επί υιοθετημένων παιδιών, σε διαφορετικές θετές οικογένειες, επομένως διαφορετικό περιβάλλον, κατέληξαν στα συμπεράσματα αυτά.

Τα δίδυμα παιδιά δεν έχουν μόνο τον γενετικό δεσμό από την αρχή της δημιουργίας τους (σύλληψη), αλλά και ένα άλλο πιο ουσιαστικό δεσμό διαρκείας για όλο το υπόλοιπο της ζωής τους.

Είναι πολύ γνωστή η περίπτωση των διδύμων που μελετήθηκε για αυτό το σπάνιο και περίεργο δέσιμο ειδικά των μονοζυγωτικών διδύμων και η ταυτόσημη συμπεριφορά τους από την παρακάτω υπόθεση:

Στις αρχές της δεκαετίας του 60 δύο νεογέννητα (μονοζυγωτικά) δίδυμα κοριτσάκια στη Νέα Υόρκη (γνωστά σήμερα στην ψυχολογική βιβλιογραφία σαν η περίπτωση "Amy και Beth") δόθηκαν για υιοθεσία σε δύο διαφορετικές οικογένειες. Επιβλέπων επιστήμονας αυτής της διαδικασίας ήταν ο δόκτωρ Peter Neubauer, ένας διακεκριμένος ψυχίατρος της Πανεπιστημιακής Ψυχιατρικής Κλινικής της Νέας Υόρκης.

Από τη στιγμή που η Amy και η Beth στάλθηκαν στις οικογένειες που τις υιοθέτησαν δημιουργήθηκε ένα ολόκληρο επιτελείο ψυχολόγων, ψυχιάτρων, παιδιάτρων και άλλων παρατηρητών, που θα κατέγραφαν λεπτομερειακά την πορεία τους, από τη βρεφική ως την εφηβική τους ηλικία! Δεν αποκαλύφθηκε στους γονείς που υιοθέτησαν τα μωρά - ούτε φυσικά και στα ίδια τα παιδιά - ότι είχαν ένα δίδυμο (μονοζυγωτικό) αδελφάκι.

Η θεωρία που ήθελαν να εξετάσουν οι ψυχολόγοι ήταν το σε τι βαθμό το διαφορετικό οικογενειακό περιβάλλον θα επηρέαζε τις προσωπικότητες, τις συμπεριφορές, την ευφυΐα των δύο παιδιών, που σα μονοζυγωτικά είχαν την ίδια γενετική προδιάθεση. Και λέω σε τι βαθμό γιατί την εποχή εκείνη ήταν αδιαμφισβήτητη αρχή για την ψυχολογία ότι ο χαρακτήρας του ανθρώπου διαμορφώνεται σε μεγάλο βαθμό από το οικογενειακό του περιβάλλον και σε μικρότερο από τη γονιδιακή του προδιάθεση.

Τα μωρά δόθηκαν σε δύο διαφορετικές οικογένειες που από μία άποψη έμοιαζαν μεταξύ τους: και οι δυο ήταν εβραίικες και έμεναν στη Νέα Υόρκη. Οι μητέρες έμεναν στο σπίτι και αμφότερες οι οικογένειες είχαν ήδη ένα γιο 7 χρόνια μεγαλύτερο από τα δίδυμα μωρά. Από κει και πέρα όμως τα δύο οικογενειακά περιβάλλοντα διέφεραν ριζικά! Η οικογένεια της Amy ήταν μικροαστική ενώ της Beth ευκατάστατη! Η θετή μάνα της Amy ήταν υπέρβαρη, συγκρατημένη, αντικοινωνική. Αν και ήταν συμπονετική ήταν ταυτόχρονα και εξαιρετικά ανασφαλής και κάπου άρχισε να νιώθει απειλή από την Amy όταν αυτή μεγάλωσε και άρχισε να γίνεται μία εμφανίσιμη κοπέλα! Από την άλλη η θετή μάνα της Beth τη λάτρευε και μιλούσε πολύ θετικά για την προσωπικότητα της και τη θέση της μέσα στην οικογένεια! Οι επιβλέποντες επιστήμονες περιέγραφαν τη μάνα της Beth σαν ευχάριστη, νεανική, κομψή, αδύνατη, ισορροπημένη, με εμπιστοσύνη στον εαυτό της, δυναμική και χαρούμενη! Εκεί που η μάνα της Amy την έβλεπε σαν πρόβλημα, σαν ένα πεισματάρικο ξένο παιδί, η μάνα της Beth την έβλεπε σαν παιδί που γέμιζε με χαρά το σπίτι! Παρόμοιου ύφους ήταν και οι πατεράδες. Ο θετός πατέρας της Amy την έβλεπε και αυτός σαν πρόβλημα ενός ο θετός πατέρας της Beth ήταν πολύ πιο υποστηρικτικός απέναντι της.

Τα προβλήματα της Amy ξεκίνησαν νωρίς και οδηγήθηκαν σε μία ανησυχητική κατεύθυνση: σαν παιδί ήταν μόνιμα σε ένταση και απαιτούσε διαρκώς πράγματα. Βύζαινε ακόμη και σε μεγάλη ηλικία τον αντιχείρα της, έτρωγε τα νύχια της, κρυβόταν στην κουβέρτα της, έκλαιγε όταν την άφηναν μόνη, έβρεχε το κρεβάτι της μέχρι και σε μεγάλη ηλικία, είχε συχνούς εφιάλτες και πολλούς φόβους. Γύρω στα 10 της άρχισε να παίζει διάφορους ρόλους, να σκαρφίζεται αρρώστιες και να δείχνει μία σύγχυση στο θέμα του φύλου της. Ντροπαλή, αδιάφορη κοινωνικά, πάσχοντας από μία σοβαρή μαθησιακή δυσλειτουργία, παθολογικά ανώριμη, καθρέπτιζε ιδανικά την εικόνα του παιδιού που το είχαν απορρίψει! Οι επιστήμονες κάπου το περίμεναν να αναπτύξει η Amy τέτοιο χαρακτήρα και συμπεριφορές. Όπως περίμεναν από τη Beth να αναπτύξει έναν πιο ώριμο, συγκροτημένο, κοινωνικό και συνεργάσιμο χαρακτήρα σε σχέση με τη δίδυμη αδελφή της. Προς μεγάλη τους έκπληξη, όμως και η Beth όλο που είχε μεγαλώσει σε ένα εξαιρετικά πιο υποστηρικτικό περιβάλλον είχε αναπτύξει τα ίδια ακριβώς στοιχεία με την Amy! Βύζαινε επίσης τον αντιχείρα της, έτρωγε τα νύχια της, κρυβόταν στην κουβέρτα της, έβρεχε το κρεβάτι της! Και η Beth έγινε υποχονδριακή, και όπως η Amy φοβόταν και αυτή το σκοτάδι και τη μοναξιά!

                                                                       

Αυτό αποτέλεσε ένα ισχυρό σοκ για τους επιστήμονες και ιδιαίτερα στους ψυχολόγους που πίστευαν ακράδαντα ότι το περιβάλλον διαμορφώνει σε μεγάλο βαθμό το χαρακτήρα του ανθρώπου! Στη συνέχεια έγιναν και άλλες πολλές μελέτες (κυρίως από τον καθηγητή Thomas J. Bouchard Junior, του πανεπιστημίου της Minnesota) με μονοζυγωτικά δίδυμα που χώρισαν νωρίς στη ζωή τους και ξανασυναντήθηκαν μετά από αρκετές δεκαετίες και όλες αυτές οι μελέτες κατέληξαν σε παρόμοια συμπεράσματα: οι διαφορετικές οικογενειακές συνθήκες στις οποίες είχαν μεγαλώσει τα δίδυμα αυτά δεν είχαν διαμορφώσει ουσιαστικές διαφορές στο χαρακτήρα τους και στη συμπεριφορά τους!

H Τηλεπαθητική ικανότητα των διδύμων 

 

Η έννοια του όρου τηλεπάθεια, ουσιαστικά, σημαίνει νοιώθω από μακριά.

Ο όρος χρησιμοποιείται σαν μια σύντμηση της φράσης πνευματική τηλεπάθεια και αναφέρεται στην ικανότητα να μπορεί κανείς να "διαβάζει" τις σκέψεις του άλλου μέσω Εξωαισθητηριακής Αντίληψης ή στην επικοινωνία δυο μυαλών. Ο όρος δημιουργήθηκε από τον ερευνητή ψυχικών φαινόμενων Frederick W. H. Myers όπου τον πρωτοπαρουσίασε το 1892 σε ένα άρθρο της επιθεώρησης Proceedings of the Society for Psychical Research. Τηλεπάθεια, λοιπόν, είναι όταν ο νους ενός ανθρώπου συντονίζεται με τον νου ενός άλλου, άσχετα από την απόσταση και τον χρόνο που τους χωρίζει. Η όλη διαδικασία γίνεται μέσω ενεργειακών πεδίων, που στην περίπτωση της τηλεπάθειας λέγεται «υπερδιάστημα» και ουδεμία σχέση έχει με τον γνωστό σε μας χωρόχρονο.

Το φαινόμενο των τηλεπαθητικών ικανοτήτων είναι ένα πολύ σπάνιο φαινόμενο και είναι λίγα τα άτομα που το διαθέτουν πραγματικά. Τα δίδυμα αδέλφια παρουσιάζουν αυτό το φαινόμενο, με μεγάλη συχνότητα και ένα πολύ ιδιαίτερο τρόπο. Τα συναισθήματα που νιώθει καθένας από το «ζευγάρι των τηλεπαθητικών διδύμων», όταν είναι πολύ έντονα, τα στέλνει με κύματα στον άλλο και έτσι έχουμε μια ενεργειακή σύνδεση. Όταν κάποιο άτομο έχει περισσότερο ανεπτυγμένη αυτή του την ικανότητα, μπορεί να διαβάζει και την σκέψη άλλων, άγνωστων προς εκείνο ατόμων.

Έτσι έχει παρατηρηθεί πως όταν το ένα δίδυμο βρίσκεται σε άσχημη ψυχολογική διάθεση, συμπάσχει, χωρίς να γνωρίζει την αιτία, και το άλλο δίδυμο. Επίσης όταν το ένα δίδυμο είναι χαρούμενο και ευτυχισμένο τα ίδια συναισθήματα μεταφέρονται στο άλλο. Η διαίσθηση του κινδύνου και του θανάτου επίσης. Τώρα τι είναι αυτό που συντελεί στο να λειτουργεί το ένα δίδυμο σαν πομπός και το άλλο σαν δέκτης δεν έχει επαρκώς απαντηθεί. ΄Εχει παρατηρηθεί μόνο το αποτέλεσμα σε πολλά ζευγάρια διδύμων διαχρονικά.

Αυτή ήταν μόνο η εισαγωγή, λεπτομερειακή και παραδειγματική για να μας βοηθήσει να καταλάβουμε πως τα μονοζυγωτικά δίδυμα μπορεί να μεγαλώνουν και να ζουν σαν τελείως ανεξάρτητες προσωπικότητες έχουν όμως, λόγω του ταυτόσημου γονιδιακού τους υλικού, πρωτοφανείς, κοινές, ιδιότητες στην συμπεριφορά, στην ψυχολογία στις συνήθειες.

Εξηγήσεις πολλές όπως και οι επιστημονικές μελέτες που προσπάθησαν να εξηγήσουν το γονιδιακό αυτό σύμπτωμα. Κρύβεται απλά η αλήθεια στα γονίδια η κάτι άλλο μπορεί να συμβαίνει είναι ανεξήγητο έως σήμερα.

Όποια κι αν είναι η αλήθεια υπάρχει κι αυτή δημιουργεί μεταξύ τους έναν τόσο ισχυρό δεσμό που ούτε η αλλαγή περιβάλλοντος με την υιοθεσία ούτε καν η άγνοια για την ύπαρξη του ενός στον άλλο μπορεί να εξαλείψει.

Δυσαναπλήρωτο κενό και τραυματική εμπειρία ο αποχωρισμός των διδύμων

Αναλύσαμε όλα τα παραπάνω για να γίνει κατανοητό πως τα δίδυμα παιδιά έχουν ένα πραγματικό, σπάνιο δέσιμο και η μη συνέχεια της κοινής τους ζωής αποτελεί ένα μεγάλο θέμα και ένα μεγάλο τραύμα. Θα αναγκαστούν να περάσουν την υπόλοιπη ζωή τους βιώνοντας ένα τεράστιο, δυσαναπλήρωτο κενό, μια τεράστια έλλειψη. Και βέβαια θα ζήσουν με την αγωνία της αναζήτησης του άλλου διδύμου για μια ζωή.

Ποιος μπορεί να ευθύνεται όμως γι’ αυτήν την τραυματική εμπειρία που κόστισε σε πολλές εκατοντάδες διδύμων, και στις οικογένειες τους, την άλλη τους μισή ζωή;

Εκατοντάδες καταγγελίες, τα τελευταία χρόνια, έφεραν στο φως απίστευτες εξαφανίσεις, όσο και συχνές, διδύμων από τα μαιευτήρια και τις κλινικές της χώρας.

Εκατοντάδες μητέρες δήλωσαν την εξαφάνιση του ενός εκ των διδύμων κάτω από αδιευκρίνιστες, ύποπτες και θολές διαδικασίες.

Το αξιοπερίεργο είναι πως πάντα εξαφανίζονταν το υγιέστερο, το πιο βαρύ, το πιο αρτιγενές και εύρωστο δίδυμο, και στην συνέχεια η οικογένεια παρελάμβανε το πιο αδύνατο η πιο φιλάσθενο.

Ποτέ κανείς από τους γονείς δεν παρελάμβανε το υποτιθέμενο νεκρό δίδυμο για ταφή.

Ποτέ κανείς δεν το έβλεπε καν νεκρό. Στην συνέχεια τα πιστοποιητικά που παραλάμβαναν ήταν γεμάτα από αντιφάσεις και πλαστογραφίες.

Με τον σάλο που ξέσπασε αρκετές οικογένειες βρήκαν τα κλεμμένα και στην συνέχεια πουλημένα δίδυμα και άλλες ψάχνουν ακόμη.

Η μεγάλη ομοιότητα των παιδιών αυτών, ιδιαίτερα των μονοζυγωτικών, έδωσε εκατοντάδες μαρτυρίες στους ανυποψίαστους γονείς για την ύπαρξη στην ζωή του χαμένου δίδυμου. Ξαφνικά η ζωή πολλών ανυποψίαστων οικογενειών έγινε μια πραγματική κόλαση αφού η επανεμφάνιση του χαμένου τους παιδιού από την μια μεριά τους έδωσε ελπίδες από την άλλη όμως τους οδήγησε σε μια διαρκή αναζήτηση χωρίς τέλος.

Σε μια περίπτωση στην Θεσσαλονίκη αναγνωρίστηκαν δίδυμες υιοθετημένες από την καταπληκτική τους ομοιότητα και συνεχίζουν από κοινού να εντοπίσουν την βιολογική τους οικογένεια.

Ομογενής από την Αμερική αναγνώρισε σε μεγάλη συγκέντρωση των παρανόμως υιοθετημένων παιδίων, την κλεμμένη από την γέννα κόρη του.

Το τι επακολούθησε στην συγκέντρωση δεν περιγράφεται με λόγια. Η συγκίνηση είχε περισσέψει και όλος ο κόσμος έκλαιγε με αναφιλητά.

Αυτό όμως που παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον, όσο παράδοξο κι αν φαίνεται, είναι πως στις περιπτώσεις αναζήτησης διδύμων, αυτός που πρωταγωνιστεί με την περισσότερη αγωνία για την επιτυχία της αναζήτησης δεν είναι οι ίδιοι οι γονείς. Πολύ περισσότερο συμμετέχει, ενθαρρύνει την προσπάθεια και βοηθά στο έργο της αναζήτησης το ήδη υπάρχον στην οικογένεια δίδυμο! Τυχαίο; Όχι βέβαια σύμφωνα με την ανωτέρω ανάλυση της ψυχολογίας τους και συμπεριφοράς τους.

Όλες δε οι περιπτώσεις αναζήτησης διδύμων είχαν αίσιο τέλος.

Καμιά μα καμιά περίπτωση απόρριψης επανασύνδεσης δεν υπήρξε ποτέ μεταξύ διδύμων αδελφών! Ούτε στην Ελλάδα ούτε στον κόσμο όπου αυτά τα φαινόμενα έχουν παρατηρηθεί και μελετηθεί.

Είναι τόσο μεγάλη η σύνδεση των διδύμων, η πνευματική και η ψυχική, που ένα τέτοιο ενδεχόμενο, αυτό της απόρριψης, είναι μάλλον αδύνατο!

Εμπόριο βρεφών: Μια πραγματικότητα που δυστυχώς συνεχίζεται

Έγκλημα διαχρονικό επομένως ο διαχωρισμός των διδύμων με ανυπολόγιστες ψυχολογικές επιπτώσεις, δια βίου, στα δίδυμα παιδιά. Θύματα κι αυτά των κυκλωμάτων που έκλεβε βρέφη και στην συνέχεια τα πουλούσε αντί αδράς αμοιβής.

Βέβαια οι συντελεστές του μεγαλύτερου, ιδιώνυμου και αποτρόπαιου εγκλήματος, αυτού της εμπορίας βρεφών, που ταλανίζει 16 χρόνια τώρα την χώρα και έχει διαρρήξει τον κοινωνικό της ιστό, δεν φαίνεται να είχαν ούτε ευαισθησίες ούτε καν ανθρωπιά.

Διέπραξαν το τέλειο έγκλημα, με τις εικονικές γεννήσεις, και τις παράνομες υιοθεσίες και νόθευσαν την οικογενειακή τάξη χιλιάδων Ελληνικών οικογενειών για πάντα.

Χωρίς ποτέ να μπορέσει κανείς να τους ελέγξει, αφού είχαν καταστήσει τα νοσοκομεία και τις κλινικές τσιφλίκια τους, όπου εύκολα μπορούσαν να εκδώσουν πλαστά, ψεύτικα πιστοποιητικά.

Ούτε οι ανεξέλεγκτοι πολυπληθείς θάνατοι βρεφών στα νοσοκομεία και τις κλινικές, ούτε οι δήθεν ταφές, κατάφεραν να προβληματίσουν και αφυπνίσουν την πολιτεία από τον βαθύ λήθαργό της και την σκανδαλώδη αδιαφορία της. Ούτε τότε αλλά ούτε και τώρα.

Αυτά τα κάστανα είναι πολύ καυτά για να τα βγάλει κανείς από την φωτιά.

Έτσι το έγκλημα του αιώνα παραμένει ατιμώρητο ενώ οι γονείς, τ’ αδέλφια οι συγγενείς ψάχνουν με αγωνία και πόνο τους δικούς τους χαμένους ανθρώπους.

                                                    

Η εμπορία βρεφών και συγκεκριμένα η αρπαγή ανηλίκου προς πώληση είναι αδικήματα που δεν παραγράφονται σύμφωνα με το ισχύον δίκαιο όλης της Ευρώπης και επισύρει μέχρι εικοσαετή κάθειρξη! Νομική άποψη που δεν έχει υιοθετηθεί ακόμη στην Ελλάδα!

Έτσι το εμπόριο βρεφών ανθεί ως τις μέρες μας και ο χορός των εκατομμυρίων, πραγματικός πακτωλός μαύρου χρήματος, δυστυχώς συνεχίζεται.

Απελπισμένοι υποψήφιοι θετοί γονείς πληρώνουν όσο όσο για την εξασφάλιση ενός παιδιού χωρίς να πολυεξετάζουν τον τρόπο που θα το αποκτήσουν.

Μ’ αυτόν τον τρόπο παγιδεύονται ανυποψίαστοι θετοί γονείς στα κυκλώματα των μεσαζόντων, πάντα υπεράνω πάσης υποψίας διακεκριμένων μεγαλογιατρών δικηγόρων κλπ., χωρίς καν να γνωρίζουν πως ενδεχομένως κάτι ύποπτο η επιλήψιμο μπορεί να υπάρχει στον τρόπο κτήσης του παιδιού που πρόκειται να ΄΄υιοθετήσουν΄΄.

Το καλοκατασκευασμένο σενάριο πως τάχα μια ανύπανδρη μητέρα εκχωρεί τα γονικά της δικαιώματα και την επιμέλεια του ανηλίκου βρέφους της για υιοθεσία, η ο θάνατος από θανατηφόρο και των δυο βιολογικών γονιών είναι η ΄΄ καραμέλα΄΄ που έχουν καταπιεί πολλές φορές αβασάνιστα οι ανυποψίαστοι θετοί γονείς.

Δυστυχώς η ατεκνία παραμένει ακόμη ένα στίγμα η μια κατάρα για πολλές οικογένειες οι οποίες δεν διστάζουν να πληρώσουν όσο όσο προκειμένου να εξαλειφθεί αυτή η άσχημη κατάσταση.

Θύματα λοιπόν της εμπορίας βρεφών δεν είναι μόνο τα βρέφη που τόσο απρόσμενα, αδόκητα και βίαια αποχωρίζονται τους πραγματικούς τους γονείς, είναι και οι θετοί και οι βιολογικοί γονείς.

Βέβαια σε κάποια στιγμή η μεγάλη αλήθεια αποκαλύπτεται με ολέθριες και οδυνηρές συνέπειες για την τριάδα, θετό τέκνο, θετή και πραγματική οικογένεια.

‘Ένας ολόκληρος κόσμος καταρρέει στην στιγμή της μεγάλης αποκάλυψης. Οι συνέπειες απρόσμενες, αβάστακτες για το ίδιο το παιδί που έζησε την ζωή του μέσα σε ένα ψέμα.

Η τηλεόραση και γενικά τα ΜΜΕ συνέβαλλαν στο να αποκαλυφθούν πολλά απ’ αυτά τα ειδεχθή και πρωτάκουστα εγκλήματα. Κατέγραψε πρόσωπα και ιστορίες ανθρώπων που έπεσαν θύματα των αδίστακτων κυκλωμάτων. Τα πραγματικά όμως βαθειά συναισθήματα των ανθρώπων αυτών, και τον πόνο δεν θα μπορέσει να αποδώσει κανείς και με κανένα μέσο.

Ούτε και το τεράστιο ψυχικό κενό που δημιούργησε η πολυετής και επίπονη αναζήτηση χρόνων.

Βλέπετε τα συναισθήματα δεν φωτογραφίζονται, δεν απεικονίζονται!

Βέβαια παρ’ όλο που εκατοντάδες άνθρωποι έχουν βρεθεί στα τελευταία 16 χρόνια μετά την αποκάλυψη των σκανδάλων αυτών κανείς ακόμη δεν τόλμησε να μιλήσει για την ΄΄ταμπακιέρα΄΄! Το ΄΄διά ταύτα΄΄ δεν το πε κανείς. Ούτε υπήρξε επίλογος στο θέατρο αυτό του παραλόγου. Και δεν θα υπάρξει ποτέ όσο ακόμη βρίσκονται άνθρωποι με πλαστογραφημένες τις πραγματικές τους ταυτότητες. Όσο κανείς δεν τολμά να αποδώσει ευθύνες!

Δέκα έξι χρόνια μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου της εμπορίας βρεφών στην Ελλάδα από τα βρεφοκομεία, τα νοσοκομεία και τις κλινικές της χώρας η εκτίμηση σχετικά με τον αριθμό των παιδιών που πουλήθηκαν στο εμπόριο αυτό της ντροπής είναι αποκαρδιωτικός!

Πρόκειται πραγματικά για χιλιάδες παιδιά.

Δεν είναι υπερβολικό να το χαρακτηρίσει κανείς σαν το εμπόριο του αιώνα αφού απέδωσε στους διακινητές του κέρδη ισοδύναμα μ’ αυτά της διακίνησης ναρκωτικών, όπλων και της πορνείας. Σύμφωνα πάντα με επίσημα στοιχεία της Ιντερπόλ.

Τι έκανε η πολιτεία γι’ αυτό. Απολύτως τίποτε. Αυτή ως γνωστό δεν τιμωρεί ποτέ ΄΄τα δικά της παιδιά΄΄. Πως αλλιώς να χαρακτηρίσει κανείς τους επίορκους γιατρούς, δικηγόρους και πολλούς άλλους άλλων ειδικοτήτων, υπεράνω πάσης υποψίας, που εμπλέκονται στην ΄΄ νομιμοποίηση αυτών των παρανομιών;

Όμως η εξιστόρηση και οι αναφορές σχετικά με την μοντέρνα αυτή μορφή δουλείας, το αισχρό σκλαβοπάζαρο ψυχών και σωμάτων, τελειωμό δεν έχουν. Το μήνυμα όμως κάποιοι το πήραν και αυτό είναι το κέρδος απ΄την ιστορία αυτή. Τώρα πια ξέρουμε το τι γινόταν. Οι πολίτες δεν είναι πια τα αγαθά, ανυποψίαστα προβατάκια που γνώριζαν τα κυκλώματα. Οι εικονικοί θάνατοι, οι εικονικές γεννήσεις , οι αρπαγές βρεφών δεν είναι πια μια εύκολη υπόθεση. Όλοι τώρα ψάχνονται και αμφιβάλουν. Και αυτό ίσως να ναι και το μεγάλο κέρδος. Η αφύπνιση!

Ίσως να ΄΄ανέβηκαν΄΄ οι τιμές, ίσως να γίνονται εισαγωγές βρεφών από τις γειτονικές χώρες, το βέβαιο όμως είναι πως τα κυκλώματα δεν λεηλατούν πια τα Ελληνικά νοσοκομεία και τις κλινικές.

Προμηθεύονται βρέφη από τις εξαθλιωμένες χώρες των Βαλκανίων γιατί το εμπόριο βρεφών δεν σταμάτησε ποτέ. Το έγκλημα αυτό απλά αναδιπλώθηκε, μεταλλάχθηκε, τελειοποιήθηκε.

Τα κέρδη είναι μεγάλα καθώς και η ζήτηση. Είναι ο νόμος ζήτησης και προσφοράς που πάντα θα υπάρχει! Και όλα θυσιάζονται στον βωμό του κέρδους. Ακόμη και η ανθρώπινη ζωή.

Τι γίνεται όμως με όλους αυτούς που ψάχνουν ακόμη τους αγαπημένους τους, τις οικογένειες τους; Παρ’ όλη την έκταση που πήρε το σκάνδαλο του 1995 και παρ’ όλες τις φιλότιμες προσπάθειες των συλλόγων αναζήτησης παρανόμων υιοθεσιών, και των σχετικών εκπομπών αναζήτησης, ο αριθμός των αναζητούντων φαίνεται να αυξάνεται αντί να μειώνεται.

Δεν υπάρχει εκτίμηση για την μεγάλη ζημία που προκλήθηκε από τις παρανομίες αυτές. Ο αγώνας της αναζήτησης συνεχίζεται και φαίνεται πώς είναι ένας πολύ μοναχικός δρόμος αφού η πολιτεία δεν τολμά, με γενναίες αποφάσεις και νομοσχέδια, να δικαιώσει αυτούς τους ανθρώπους.

Έτσι όλοι αυτοί που αναζητούν τους αγαπημένους τους με αγάπη αγωνία και λαχτάρα έχουν αφεθεί πραγματικά στην τύχη τους. Δυστυχώς ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα της χώρας, αυτό της εμπορίας βρεφών, πέρασε κι αυτό στις καλένδες. Από σκάνδαλα εξ’ άλλου γεμάτη η χώρα.

Το ένα διαδέχεται το άλλο. Μπουχτίσαμε και βαρεθήκαμε πια. Μέχρι πότε όμως η ανοχή; Μέχρι πότε η αντοχή μας; Μέχρι πότε η υπομονή μας; Μέχρι πότε θα βιάζεται η συνείδηση μας;

Καυτά ερωτήματα και πολλά που περιμένουν απαντήσεις!!