ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΑΝΑΖΗΤΑ ΓΟΝΕΙΣ Η ROBYN ΓΕΝΝΗΜΕΝΗ TO 1956 ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

 Η Robyn είναι ένα ακόμη από τα χιλιάδες Ελληνόπουλα που στάλθηκαν στην Αμερική προς υιοθεσία και που δεν ''τα βαλε'' κάτω να βρει κι αυτή τις Ελληνικές τις ''ρίζες'' και την φυσική της οικογένεια. Aπό την σελίδα αυτή ελπίζει σε μια ακόμη ευκαιρία, μέσα από τις πολλές ενέργειες που έχει κάνει έως τώρα για να  γεμίσει το μεγάλο κενό στην ζωή της.  Η απουσία της φυσικής της οικογένειας που τόσο πολύ αναζητά σημαίνει πολλά σπουδαία  πράγματα για την Robyn. Με αγάπη και  λαχτάρα, την αναζητά για να προχωρήσει στην ζωή και να δώσει χαρά και στην υπόλοιπη οικογένεια της. Δεν θα εγκαταλείψει  ποτέ τις προσπάθειες της. Όσο υπάρχει θ' αγωνίζεται με όποιο τρόπο και όποιο μέσο μπορεί. Μέσα της κουβαλλάει την Ελλάδα και νοιώθει υπερήφανη για τις Ελληνικές της ρίζες.

Η Robyn υιοθετήθηκε από το Δημοτικό βρεφοκομείο  Αθηνών και έχει πολύ λίγες πληροφορίες για τα πρώτα βήματα της ζωής της. Ομως σίγουρα κάποιοι ακόμη υπάρχουν που γνωρίζουν την αλήθεια γύρω από την Robyn. Τους παρακαλεί λοιπόν  ν ' ανοίξουν το στόμα τους και να πουν όσα γνωρίζουν γι αυτήν. Είναι έτοιμη να δεχτεί την αλήθεια όποια κι αν είναι. Είναι έτοιμη να δεχτεί την οικογένεια που της έδωσε την ζωή με αγάπη και κατανόηση.

                      
                       ATHENS MUNICIPALITY ORPHANAGE IN KOUMOUNDOUROU ST
                                             ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΒΡΕΦΟΚΟΜΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ

                                                     H ROBYN ΤΡΙΩΝ ΧΡΟΝΩΝ

                                            
                                                      Η ROBYN  ΕΠΤΑ ΧΡΟΝΩΝ

                                                        H ROBYN 18 XΡΟΝΩΝ

                                                        Η ROBYN  44 ΧΡΟΝΩΝ

                                                     Η ROBYN  56 ΧΡΟΝΩΝ

 Robyn was born in Greece, the year was 1956. Her documents state her birth date as being either March 8th or 20th.  She was left on the doorstep of the Giorgios Protopappas home, in Athens, on March 28, 1956.  It was around 9:00 PM when they opened the door to bring her inside.  At the same time they were picking her up from the step, they noticed a truck leaving from across the street.  At the time, the area where the truck was parked was an open field. The Protopappas said she was wrapped in a blanket with a note attached, saying, that she had not yet been baptized.

Mr. Protopappas called the local police to report that a baby had been abandoned at their home.  When the police arrived they asked for the details and then took her to the Municipal Orphanage of Athens.  Robyn spent the first ten months of her life in the orphanage before being adopted by an American couple, Charles and Eileen Beery.  During her time at the Municipal Orphanage of Athens, Robyn's adoptive parents paid $10,000.00 in donations to the orphanage.  Robyn flew from Athens, Greece to the U.S. on the "Flying Tiger Airlines" along with several other Greek babies.  The airplane arrived in New York on January 15, 1957.  Robyn and her new mother flew from New York to San Antonio, Texas where her adopted family resided.    

Robyn spent her childhood going to school, playing with her friends and swimming whenever she had the chance. She was a very shy child until she got to know you.  Throughout her life Robyn has longed to know her family in Greece and most of all, her mother.  Robyn had a difficult childhood but she remained happy and positive about the future.  She never allowed anything to stop her from moving on with her life.

Robyn married her husband Alan when she was 23 years old and they have two daughters.  Now she has five grandchildren that are all a part of her life. Their ages range from six to fourteen years old, three of them are boys and two are girls. One of her grandsons was born with a heart defect and will need to have a heart valve replaced in the future.

Robyn was diagnosed with an autoimmune disorder, Systemic Lupus, in 1994.  Throughout the years she has been doing well and coping with the illness.

Robyn loves to draw and is a talented artist.  She also loves to play musical instruments and is happiest when she is outside doing yard work, riding her bike or playing racquetball.

Robyn has a strong compassion and empathy for the well being of animals and is an advocate for their loving care.

Robyn has been searching for her Greek birth family since the early 1990s and has not given up her search.  She is so dedicated to finding her family, that, she flew to Greece in October of 2010, to be on the "Nikolouli" show.  She appeared on the October 22, 2010 airing of the show.   

Robyn is a petite 5"1, has curly dark brown shoulder length hair and brown eyes with an olive complexion.  

Η Robyn γεννήθηκε στην Ελλάδα το 1956. Τα έγγραφά της δηλώνουν την ημερομηνία γεννήσεώς της ή 8 Mαρτίου ή 20 Μαρτίου. Την είχαν αφήσει στην πόρτα του σπιτιού του κύριου Γιώργου Πρωτόπαππα στην Αθήνα στις 28 Μαρτίου 1956. Ήτανε περίπου 21:00 όταν άνοιξαν την πόρτα του σπιτιού για να την βάλουν μέσα. Την στιγμή που σηκώναν το βρέφος από τα σκαλοπάτια του σπιτιού, προσέξαν ένα φορτηγάκι να φεύγει από την άκρη του δρόμου. Εκείνο τον καιρό, το μέρος όπου το φορτηγό ήταν παρκαρισμένο ήταν αλάνα. Η οικογένεια του κύριου Πρωτόπαππα είπε ότι την βρήκαν τυλιγμένη με μία κουβέρτα μαζί με ένα σημείωμα το οποίο έλεγε ότι το βρέφος δεν είχε ακόμα βαπτιστεί. 

Ο κύριος Πρωτόπαππας τηλεφώνησε στο τοπικό αστυνομικό τμήμα να αναφέρει ότι ένα βρέφος είχε εγκαταληφθεί μπροστά στο σπίτι του. Όταν η αστυνομία έφτασε στο σπίτι τον ρώτησαν τί ακριβώς είχε γίνει και μετέφεραν το βρέφος στο Δημοτικό Βρεφοκομείο Αθηνών. Η Robyn πέρασε τους δέκα πρώτους μήνες της ζωής της στο βρεφοκομείο και μετά υιοθετήθηκε από ένα ζεύγος Αμερικανών, Charles και Eileen Beery. Κατά τη διάρκεια της διαμονής της στο Δημόσιο Βρεφοκομείο Αθηνών, οι θετοί γονείς της Robyn πληρώσαν  $10,000.00 σε δωρεές προς το ίδρυμα. Η Robyn έφυγε απο την Αθήνα αεροπορικώς και ήρθε στις Η.Π.Α. με τις Αερογραμμές "Flying Tiger Airlines" μαζί με αρκετά ελληνικά βρέφη. Το αεροπλάνο έφτασε στην Νέα Υόρκη στις 15 Ιανουαρίου 1957. Η  Robyn  και η θετή της μητέρα πετάξαν από την Νέα Υόρκη στο San Antonio του Τέξας όπου και η θετοί της γονείς έμεναν. 

Η Robyn πέρασε τα παιδικά της χρόνια πηγαίνοντας στο σχολείο, παίζοντας με τους φίλους της και κολυμπώντας όποτε είχε την ευκαιρία. Ήταν ένα πολύ ντροπαλό κορίτσι. Σε όλη τη ζωής της η Robyn επιθυμούσε με μεγάλη λαχτάρα να γνωρίσει την οικογένειά της στην Ελλάδα και πολύ περισσότερο την μητέρα της. Είχε δύσκολα παιδικά χρόνια αλλά παρέμεινε χαρούμενη και ελπιδοφόρα για το μέλλον. Ποτέ δεν επέτρεψε τίποτα και σε κανέναν να την σταματήσει από το να συνεχίσει τη ζωή της.

Η Robyn παντρεύτηκε με τον σύζυγό της Alan στην ηλικία των 23 ετών και έχει δύο κόρες. Τώρα έχει 5 εγγόνια και είναι όλα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής της. Οι ηλικίες τους είναι από έξι μέχρι δεκατεσσάρων ετών, τρία αγόρια και δύο κορίτσια. Ενας από τους εγγονούς της γεννήθηκε με πρόβλημα στην καρδιά και στο μέλλον θα χρειαστεί να αντικαταστήσει μία βαλβλιδα. 

Το 1994 η Robyn διεγνώσθει με Systemic Lupus (ερυθροματώδης Λύκος ήπιας μορφής).  Από τότε είναι αρκετά καλά και αντιμετωπίζει την αρρώστια της.

Η Robyn αγαπάει τη ζωγραφική και είναι μία ταλαντούχα καλλιτέχνιδα. Αγαπάει να πειραματίζεται με κάθε είδους κατασκευή και υλικό και να φτιάχνει όμορφα πράγματα και είναι πολύ επιδέξια σε αυτό. Επίσης, της αρέσει να παίζει μουσική και είναι πιο ευτιχισμένη όταν είναι έξω στον κήπο της, κάνει ποδήλατο και πάιζει ρακέτες. Λατρεύει τα ζώα και  υπερθεματίζει για την ασφάλεια και τις σωστές συνθήκες διαβίωσής τους. Με λίγα λόγια είναι φιλόζωη.

Η Robyn αναζητά την οικογένειά της στην Ελλάδα από τις αρχές του 1990 και συνεχίζει ακόμα και σήμερα. Είναι τόσο αφοσιωμένη στο να την βρει που ήρθε στην Ελλάδα τον Οκτώβριο του 2010 για να την βρει.

To ύψος της Robyn είναι 1,56 cm, έχει σγουρά σκούρα καστανά  μαλλιά μέχρι τους ώμους της, καστανά μάτια και ο τύπος της επιδερμίδας της είναι olive.

Ο ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ WEISS DIONOU ΑΝΑΖΗΤΑ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ

Η Οδύσσεια αναζήτησης της φυσικής οικογένειας του Διονύση από την Πάτρα κρατά πολλές δεκαετίες. Ο Έλληνοαμερικάνος συγραφέας με τις πολλές δραστηριότητες που τίμησε την Ελλάδα που τον πληγώνει, ακόμη προσπαθεί να βρεί κι αυτός, όπως τόσοι άλλοι την οικογένεια του. Τα δύσκολα, σκληρά χρόνια της υιοθεσίας του τα αποτυπώνει σε ένα από τα βιβλία του, Γενίτσαροι του 20 αιώνα. ΄Ενας τίτλος τόσο ταιριαστός, τόσο εύγλωτος όσο και η ίδια η αλήθεια. O Διονύσης δεν ήταν από εκείνα τα τυχερά παιδιά να υιοθετηθεί από μια καλή πονετική  Αμερικανική οικογένεια με ανθρωπιά και καλά αισθήματα. Αντίθετα η τύχη τον έφερε να υιοθετηθεί από ένα ζευγάρι πολύ σκληρών ανθρώπων. Στο βιβλίο του περιγράφει το νέο του περιβάλλον σαν φωλιά πυθώνων. Του  απαγορεύονταν να μιλήσει για οτιδήποτε ελληνικό και να ψιθυρίσει έστω πως ήταν Έλληνας κάτω από καθεστώς φόβου και τιμωρίας.  Αυτός ήταν και ο λόγος που έφυγε νωρίς από αυτούς τους θετούς γονείς διαγράφοντας και το όνομα του. Κράτησε το πρώτο όνομα που του είχε δοθεί από το ορφανοτροφείο, Διονύσης, και επέλεξε άλλο επίθετο για να μην του θυμίζει τίποτε την περασμένη, δυστυχισμένη του ζωή. Έτσι το Διονύσης Διόνου αντικατέστησε το Marvin Carl Weiss στην προσπάθεια του να διαγράψει ότι τον πόνεσε πιο πολύ στην ζωή του. Οι ίδιοι οι θετοί γονείς του.

                                          Ο ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΕΡΑ

Ο Διονύσης που γεννήθηκε τον Δεκέμβριο του 1958 στην Πάτρα δεν ήταν από εκείνα τα ''τυχερά'' παιδιά που ''τοποθετήθηκαν'' σε καλές πονετικές οικογένειες με ανθρωπιά, αγάπη, καλά αισθήματα. Αντίθετα η ζωή τον έφερε να ζήσει σε μια οικογένεια πολύ σκληρών ανθρώπων που αντί να τον περιβάλλουν με την αγάπη τους του πρόσφεραν μια ζωή μαρτυρική, βασανισμένη. Τίποτε καλό δεν έχει να θυμηθεί από αυτούς τους ανθρώπους για τους οποίους το μόνο που νοιώθει είναι οργή και θυμό.

Ίσως και να μην είναι υπερβολή που ο ίδιος χαρακτηρίζει το νέο του περιβάλλον και τους θετούς του γονείς φωλιά πυθώνων. Η παιδική του ηλικία έχει πιο πολλά τραύματα ακόμη και  από αυτά τα δήγματα των αποκρουστικών δηλητηριωδών ερπετών. Τραύματα που ακόμη κουβαλάει στην ψυχή του. 'Ολα αυτά τα εξιστορεί  με λεπτομέρειες που σοκάρουν και προβληματίζουν στο βιβλίο του Γενίτσαροι του 20 αιώνα. Ένα βιβλίο που όλοι πρεπει να διαβάσουν. Όλοι όσοι σχετίζονται με την υιοθεσία και μη. Τροφή για σκέψεις για όλους όσους πιστεύουν πως η υιοθεσία ενός παιδιού, και  κυρίως η σωστή επιλογή των θετών γονέων είναι μια πολύ ''εύκολη υπόθεση''.

                                       O ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΥΠΟΓΡΑΦΕΙ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ

Φεύγοντας απο το σπίτι των θετών σε πολυ τρυφερή  ηλικία, ο Διονύσης έκανε τα πάντα  για να επιβιώσει. Σαν πολυμήχανος, εφευρετικός 'Ελληνας δούλεψε πολύ και σε πολλές δουλειές και τα κατάφερε να σταθεί σττα πόδια του και να προχωρήσει στην ζωή του. Πάνω από όλα όμως αγάπησε το διάβασμα και επειδή δεν του περίσσευαν, στην αρχή τουλάχιστον πολλά χρήματα για ν' αγοράζει βιβλία πήγαινε στις βιβλιοθήκες της πόλης για να διαβάσει ότι μπορούσε περισσότερο. Προικισμένος με ευφυϊα και καλή μνήμη ο Διονύσης διάβαζε τα πάντα. Φιλοσοφία, Ιστορία  Κλασσικά έργα.  Ήξερε καλά πως για να επιβιώσει έπρεπε να μορφωθεί. Έτσι ο Διονύσης καλλιέργησε το πνεύμα του  και άνοιξε τους καινούργιους του ορίζοντες. Ξεκινώντας από το Brooklyn της Νέας Υόρκης, την γειτονιά όπου πέρασε τα παιδικά του χρόνια  και μετά από την συνοικία Whitestone Queens όπου μετακόμισε, συνέχισε την περιήγηση του στον κόσμο.
 Πνεύμα ανήσυχο και τολμηρό ταξίδεψε πολύ. Ήλθε και στην Ελλάδα ψάχνοντας χωρίς όμως αποτέλεσμα για να εντοπίσει την πραγματική του οικογένεια, μετά  Brazil, Mexico, the UK, France, και σε πολλές άλλες.
Ένας ακόμη περιπλανώμενος Οδυσσέας. Ένας Έλληνας που δηλώνει περήφανος που είναι Έλληνας!

                                                      ΠΑΤΡΑ ΚΑΙ ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ
                                                      PATRA'S TOWN SIGHTS

                                             ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΥΙΟΘΕΣΙΕΣ 

Χρωστάω τα πάντα στην στην θαυμάσια σύζυγό μου, εκμυστηρεύεται ο Διονύσης, με πολύ συγκίνηση. Εκτός από δύο υπέροχα παιδιά μου έδωσε την οικογένεια που πάντα ονειρευόμουν και μου έδειξε το σωστό δρόμο να κάνω ένα καινούργιο ξεκίνημα στην ζωή. Η γυναίκα μου ήταν αυτή που με ενέπνευσε να γράψω το βιβλίο μου για την υιοθεσία μου και την ζωή μου, και αυτή επέμενε πως ήταν αξιόλογο να εκδοθεί. Πιστεύει πως με τον τρόπο αυτό θα μπορούσα να βοηθήσω κι άλλα παιδιά που είναι σαν και μένα και βίωσαν τα ίδια συναισθήματα και καταστάσεις όπως εγώ. Στην Αμερική αλλά και στην Ελλάδα. Η αγάπη της γυναίκας μου, η συμπαράσταση της και αυτής των παιδιών μου μου δίνουν κουράγιο και δύναμη σε ότι κάνω στην ζωή και επουλώνουν όλα τα παλιά τραύματα.

http://www.amazon.com/Twentieth-Century-Janissary-Orphans-Freedom-ebook/dp/B004VGTU14/ref=sr_1_1?s=books&ie=UTF8&qid=1330319247&sr=1-1

Όμως σ΄αυτήν την σελίδα δεν θέλει ο Διονύσης να πει τα ίδια πράγματα που περιγράφει με τόσο γλαφυρό τρόπο στο βιβλίο του Janissary of the 20th  century. Ένα βιβλίο που αξίζει και της προσοχής μας και των χρημάτων του και που όλοι πρέπει να διαβάσουν. Απ' αυτή την σελίδα θέλει να στείλει το μήνυμα του στην πραγματική, φυσική του οικογένεια για το πόσο σημαντικό είναι γι αυτόν να τους ξαναβρεί και να επανασυνδεθεί μαζί τους. Θέλει να μάθει ποιοί είναι αυτοί που τον έφεραν στην ζωή, για τ' αδέλφια του που νοιώθει πως υπάρχουν κάπου στην περιοχή της Αχαϊας η της Ζακύνθου. Θέλει να επανασυνδεθεί με την ελληνική πολιτισμική του κληρονομιά που τόσο αγωνίστηκε γι' αυτήν όλη του την ζωή. Ακόμη να δώσει στα παιδιά του τους παππούδες, τους θείους τα ξαδέλφια που τους αξίζει να έχουν. Την πραγματική τους οικογένεια. Αυτό θα ταν η κορώνα, η μεγαλύτερη επιτυχία, που θα στεφάνωνε όλες του τις προσπάθειες, τους αγώνες και τα όνειρα που είχε κάνει μέχρι τώρα. Τα κίνητρά του είναι η πραγματική ανιδιοτελής αγάπη και μόνον αυτή. Μια αγάπη που χρόνια τώρα αγωνίζεται να δώσει στην χαμένη οικογένεια που τόσο πολύ στερήθηκε. Μια ανάγκη ψυχής από ένα Ελληνόπουλο που  κράτησε μέσα του για πάντα την αγάπη του για την Ελλάδα και που μέσα από το βιβλίο του την μετέδωσε στην άλλη πλευρά του ωκεανού.Ένας μεγάλος πόθος ανεκπλήρωτος, αληθινός, που σιγοκαίει στις ψυχές όλων των Ελληνόπουλων που βρέθηκαν όπως και ο Διονύσης μακριά από την πατρίδα που τους έδωσε μεν  την ζωή αλλά  που τους στέρησε  την ευκαιρία να  μεγαλώσουν και να ζήσουν στην χώρα τους.

Καλή επιτυχία και σε σένα Διονύση.

                                              ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΙΟΝΥΣΗ
                                                     A LETTER FROM DIONYSI

Dionysios has lived a life that most people only read about in a thriller. The first twelve years of  his life was spent in Bensonhurst Brooklyn New York. "It was a Good Fellas type of neighborhood." says Dionysios. "Rough and tough, the streets, and alleys were my playground." Age thirteen he traded (not by choice) the streets of Brooklyn for Whitestone Queens New York. "Whitestone was very different from Brooklyn. Stuffy, nouveau, and snobbish lower middle class, putting on false pretenses." recalls Dionysios. "I found life there uninspiring, boring, and given the events in my life at that time, very painful."

Struggle has always been the hallmark of his life. Taking him from the beaches of Coney Island, to the seedy, and dangerous streets of Broadway, and Hell's Kitchen of the 1970's." Blessed with both a powerful intellect, and a keen memory. Dionysios educated himself in the libraries of New York City. "I spent hours reading, and not just kids books. I was reading the classics, and philosoph, history, you name it, and I read it." Having a powerful wanderlust he has traveled the gamut of careers. He was a day laborer, chef, office boy, high school social studies teacher, and college adjunct lecturer. This wanderlust has taken Dionysios to three continents worth of travel. Including extended stays in Greece, Brazil, Mexico, the UK, France, and many more.

He was fortunate enough to meet an incredible woman, after all the traumas, he had in his earlier life. She would show him the path to start living again. She gave him the family that he has always dreamed of. It was she who convinced him that his story is worth writing, and publishing in a book. So other people will know what happened to him, and so many other children back in Greece. Everything he has is owed to her, and his two wonderful children.

 

ΟΡΦΑΝΟΤΡΟΦΕΙΟ ΠΑΤΡΩΝ

PATRA'S MUNICIPALITY ORPHANAGE DURING 50TEES

But this blog entry is not about his past. If you want to know his past, you have to read his book "Twentieth Century Janissary". This blog entry is all about the future, and the things he wants most of all now, is to find the family that was lost to him, so many years ago. So that he can maintain the cultural heritage he fought so hard for, and to not only pass it on to his children. But to give them if possible real grand parents, aunts uncles, and cousins. To achieve this would be a crowning achievement to all his past struggles, prayers, and dreams. Please do not hesitate to contact him through this website, with any information, questions, or comments, all will be welcome.