ΥΠΕΡΩΚΕΑΝΙΟ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΦΡΕΙΔΕΡΙΚΗ

Το  «Βασίλισσα Φρειδερίκη»  άρχισε να ταξιδεύει με ελληνική σημαία το 1955., οπότε μετονομάσθηκε από ΑΤΛΑΝΤΙΚ σε Βασίλισσα  Φρειδερίκη. Το πρώτο ταξίδι Πειραιάς-Νέα Υόρκη έγινε στις 29 Ιανουάριοι1 1955. Ήταν λαμπρό και διάσημο πλοίο. Υπέστη γενναία μετασκευή και από το 1961 ήταν «πλωτό ανάκτορο». Το 1965 η εταιρεία Εθνική Γραμμή Βορείου Αμερικής πέρασε  στον  όμιλο  Χανδρή και παρέμεινε με το ίδιο  όνομα στη γραμμή της Αμερικής, με κάποια ταξίδια προς την Αυστραλία. Παροπλίσθηκε το 1971, επανέκαμψε για κρουαζιέρες το 1973 και διαλύθηκε το 1977 στην Ελευσίνα.  Αφου το είχε προλάβει  πριν την τελική του διάλυση και τον τεμαχισμό του  μια μεγάλη φωτιά.

Πενήντα χρόνια μετά την κατασκευή του κι αφού είχε περάσει από πολλούς ιδιοκτήτες και είχε ''σηκώσει'' πολλές σημαίες. Όπως και να χει έμεινε στην ιστορία καταγγεγραμμένο ως το ''διακεκριμένο μέσον'' που οδήγησε εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες στην αναζήτηση τύχης σε νέες πατρίδες και ορφάνεψε την Ελλάδα. Το χειρότερο όμως μυστικό που πήρε το πλοίο αυτό μαζί του ήταν η μεταφορά 15000 χιλάδων ορφανών στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού για υιοθεσία. Το ''μέσον'' που εξοστρακίστηκαν'' χιλάδες Ελληνόπουλα για να μην κινδυνέψει το ''παλάτι'' και η ''συμμαχία'' από τον κομμουνιστικό κίνδυνο.''Ορφανά'' των ιδρυμάτων παιδικής προστασίας, με διεφθαρμένους, επίορκους διευθυντές, Ελληνόπουλα των παιδουπόλεων της βασίλισσας Φρειδερίκης. Ελληνόπουλα που σήμερα πενήντα χρόνια και  ψάχνουν ακόμη απεγνωσμένα τις ''ρίζες'' τους στην Ελλάδα.

Διαβάστε

 τι γράφουν γι αυτή την μεγάλη παράνομη διακίνηση των παιδικών πληθυσμών κατά τον εμφύλιο

Διακίνησης Παιδικών Πληθυσμών κατά τον Εμφύλιο: Μια Ελληνοαμερικανική Διάσταση (GRAMUP 8)

  Η διακίνηση παιδικών πληθυσμών κατά την διάρκεια του Ελληνικού εμφυλίου αποτελεί ένα πολυσυζητημένο ιστορικό θέμα, του οποίου η Ελληνο-Αμερικανική διάσταση έχει σχετικά παραμεληθεί από την Ελληνο-Αμερικανική ιστοριογραφία. Είναι λοιπόν έγκαιρο να παραθέσω κάποια σχετικά αποσπάσματα από το βιβλίο "Η καλοσύνη των ξένων: μια αληθινή ιστορία" του Πέτρου Τατσόπουλου (Μεταίχμιο, 2004) το οποίο αναφέρεται στο φλέγον θέμα:

«Η εμμονή της [βασίλισσας Φρειδερίκης] ήταν τα παιδιά. Γνώριζε από πολύ παλιά–από τον καιρό ίσως που ήταν η ίδια μέρος της ναζιστικής νεολαίας, πριν παντρευτεί τον Παύλο και κατηφορίσει προς θερμότερα κλίματα–πως όποιος κερδίζει τα παιδιά κερδίζει τον επόμενο γύρο, κερδίζει το μέλλον, κερδίζει τελικά το παιχνίδι.... 

Σχεδόν ταυτόχρονα η "Μεγάλη Επιτροπή του Εράνου" (το 1947), υπό την προεδρία της Φρειδερίκης, αποφασίζει τη δημιουργία της πρώτης παιδόπολης. ...

«"Ο έρανος των βορείων επαρχιών και οι παιδοπόλεις" επανέρχεται ο Κώστας Βαξεβάνης [στο Χαμένο γονίδιο, Ελληνικά Γράμματα, 2004 (perizitito.gr/product.php?productid=45213&page=1)] "ήταν μονάχα η φανερή κορυφή του παγόβουνου. Στο παρασκήνιο, η Φρειδερίκη συνεργάστηκε με υψηλά ιστάμενα στελέχη των ΑΧΕΠΑΝΣ στις Ηνωμένες Πολιτείες κι έστειλε έναντι αδρής αμοιβής, κυρίως σε ελληνοαμερικανικές οικογένειες της ανατολικής ακτής, περίπου οκτώ με δέκα χιλιάδες έκθετα παιδιά. Φουρνιές ορφανών, με ή χωρίς εισαγωγικά, επιβιβάζονταν στο 'Ολυμπιάς', στο 'Βασίλισα Φρειδερίκη' και σε άλλα υπερωκεάνια, ως επιστέγασμα νόμιμων, ημιπαράνομων ή κι εντελώς παράνομων υιοθεσιών. Άλλοτε ανακοίνωναν στη φυσική μητέρα ότι το παιδί της πέθανε αμέσως μετά τη γέννα, άλλοτε δεν την έβρισκαν ή δεν έψαχναν να τη βρουν για να πάρουν τη συγκατάθεσή της–είχε ανέβει στο βουνό ή είχε περάσει στην Αλβανία–, άλλοτε την είχαν φυλακίσει ή την είχαν στείλει εξορία οι ίδιοι και σε κάθε περίπτωση δεν ένιωθαν απέναντί της καμία δέσμευση. Η Φρειδερίκη τούς είχε λύσει τα χέρια. Είχε διακηρύξει με βασιλικό διάταγμα ότι οι εχθροί του έθνους ήταν ανάξιοι για ν' ασκούν καθήκοντα κηδεμόνα!!

 Το διανοείσαι; Εάν οι γονείς σου είχαν προσχωρήσει-ασήμαντη διαφορά για τη Φρειδερίκη-στις γραμμές των ανταρτών, σε αντιμετώπιζαν αυτομάτως ως ορφανό πολέμου. Σε μάντρωναν στην παιδόπολη, σ΄ έστελναν πακέτο στην Αμερική. Σε έκαναν ό,τι ήθελαν με το αζημίωτο".

 Παιδομάζωμα ή παιδοφύλαγμα όπως κι αν βαφτίστηκε η εκατέρωθεν συγκομιδή παιδιών, δεν έπαψε να δηλητηριάζει την ελληνική πολιτική ζωή για περισσότερα από πενήντα χρόνια. Ακόμα και η απόπειρα των Νέων σε δύο δόσεις, το καλοκαίρι του 2004 και το καλοκαίρι του 2005, ν' ανοίξουν ένα ψύχραιμο διάλογο μεταξύ των ιστορικών προσέκρουσε στις βαθειά ριζωμένες προκαταλήψεις και λίγο έλλειψε ν΄αναμοχλεύσει μισοσβησμένα διχαστικά πάθη. Η συντηρητική παράταξη, με κινηματογραφικά εξαμβλώματα τύπου Στα σύνορα της προδοσίας αλλά και με πιο απαιτητικές λογοτεχνικές καταθέσεις, σαν την περιώνυμη Ελένη του Νίκολας Γκέιτζ, επιμένει ότι την κρίσιμη τριετία, και φυσικά σε μικροκλίμακα, οι αντάρτες αντέγραψαν κι έβαλαν σ΄εφαρμογή τις πιο απεχθείς πρακτικές του οθωμανού δυνάστη. 

Να κατασκευάσουν η μια πλευρά Γενίτσαρους και η άλλη Γιάπηδες!!!! Και μια Ελλάδα ''ορφανή'' από τον ανθό της, δηλαδή τα παιδιά της! Ο tempora o mores!!!!!

http://immigrations-ethnicities-racial.blogspot.com/2011_06_01_archive.html