ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΔΙΔΥΜΩΝ

                           ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΔΙΔΥΜΩΝ

    Όταν οι άνθρωποι παρεμβαίνουν στο έργο της φύσης

Πολλά έχουν γραφτεί για την ψυχολογία των διδύμων παιδιών. Δεκάδες έρευνες κοινωνιολόγων, ψυχολόγων, παιδιάτρων και άλλων επιστημόνων που έχουν ασχοληθεί με το θέμα καταλήγουν σε ένα συμπέρασμα: τα δίδυμα παιδιά, με ένα περίεργο μυστηριακό τρόπο, σχεδόν μεταφυσικό, είναι άρρηκτα ψυχικά συνδεδεμένα από την αρχή ως το τέλος της ζωής τους. 

Ζουν ζωές παράλληλες και όμως αναζητούν νοερά, πνευματικά και ψυχικά το ένα το άλλο. Ανεξήγητα ζουν την ζωή τους ψάχνοντας το άλλο τους μισό που όπως φαίνεται τους λείπει και το αναζητούν. Συνειδητά η ασυνείδητα φαίνεται πως λειτουργεί μια μαγνητική έλξη.

Ο αποχωρισμός των διδύμων είναι τραύμα ψυχής που δεν επουλώνεται ποτέ.

Επιστημονικές μελέτες έχουν αποδείξει πως τα δίδυμα παιδιά, και ειδικά τα μονοζυγωτικά, παρουσιάζουν την ίδια συμπεριφορά, τις ίδιες τάσεις, και τον ίδιο ψυχισμό ακόμη και αν μεγαλώσουν σε διαφορετικό περιβάλλον και όχι από τους ίδιους γονείς.

Ακόμη κι αν δεν γνωρίζουν πως υπάρχει το δίδυμο ταίρι τους νοιώθουν πως πάντα κάτι τους λείπει χωρίς να μπορούν να εξηγήσουν τι μπορεί να ναι αυτό. Ένα κενό, ένα αίσθημα μη πληρότητας. Μια διαρκής και μόνιμη ανησυχία. Ένα ανεξήγητο ψυχικό κενό.

Πολλές επιστημονικές μελέτες, ειδικά επί υιοθετημένων παιδιών, σε διαφορετικές θετές οικογένειες, επομένως διαφορετικό περιβάλλον, κατέληξαν στα συμπεράσματα αυτά.

Τα δίδυμα παιδιά δεν έχουν μόνο τον γενετικό δεσμό από την αρχή της δημιουργίας τους (σύλληψη), αλλά και ένα άλλο πιο ουσιαστικό δεσμό διαρκείας για όλο το υπόλοιπο της ζωής τους.

Είναι πολύ γνωστή η περίπτωση των διδύμων που μελετήθηκε για αυτό το σπάνιο και περίεργο δέσιμο ειδικά των μονοζυγωτικών διδύμων και η ταυτόσημη συμπεριφορά τους από την παρακάτω υπόθεση:

 Υπόθεση ''Amy και Beth''

Στις αρχές της δεκαετίας του 60 δύο νεογέννητα (μονοζυγωτικά) δίδυμα κοριτσάκια στη Νέα Υόρκη (γνωστά σήμερα στην ψυχολογική βιβλιογραφία σαν η περίπτωση "Amy και Beth") δόθηκαν για υιοθεσία σε δύο διαφορετικές οικογένειες. Επιβλέπων επιστήμονας αυτής της διαδικασίας ήταν ο δόκτωρ Peter Neubauer, ένας διακεκριμένος ψυχίατρος της Πανεπιστημιακής Ψυχιατρικής Κλινικής της Νέας Υόρκης.

Από τη στιγμή που η Amy και η Beth στάλθηκαν στις οικογένειες που τις υιοθέτησαν δημιουργήθηκε ένα ολόκληρο επιτελείο ψυχολόγων, ψυχιάτρων, παιδιάτρων και άλλων παρατηρητών, που θα κατέγραφαν λεπτομερειακά την πορεία τους, από τη βρεφική ως την εφηβική τους ηλικία! Δεν αποκαλύφθηκε στους γονείς που υιοθέτησαν τα μωρά - ούτε φυσικά και στα ίδια τα παιδιά - ότι είχαν ένα δίδυμο (μονοζυγωτικό) αδελφάκι.

Η θεωρία που ήθελαν να εξετάσουν οι ψυχολόγοι ήταν το σε τι βαθμό το διαφορετικό οικογενειακό περιβάλλον θα επηρέαζε τις προσωπικότητες, τις συμπεριφορές, την ευφυΐα των δύο παιδιών, που σα μονοζυγωτικά είχαν την ίδια γενετική προδιάθεση. Και λέω σε τι βαθμό γιατί την εποχή εκείνη ήταν αδιαμφισβήτητη αρχή για την ψυχολογία ότι ο χαρακτήρας του ανθρώπου διαμορφώνεται σε μεγάλο βαθμό από το οικογενειακό του περιβάλλον και σε μικρότερο από τη γονιδιακή του προδιάθεση.

Τα μωρά δόθηκαν σε δύο διαφορετικές οικογένειες που από μία άποψη έμοιαζαν μεταξύ τους: και οι δυο ήταν εβραίικες και έμεναν στη Νέα Υόρκη. Οι μητέρες έμεναν στο σπίτι και αμφότερες οι οικογένειες είχαν ήδη ένα γιο 7 χρόνια μεγαλύτερο από τα δίδυμα μωρά. Από κει και πέρα όμως τα δύο οικογενειακά περιβάλλοντα διέφεραν ριζικά! 

Η οικογένεια της Amy ήταν μικροαστική ενώ της Beth ευκατάστατη! Η θετή μάνα της Amy ήταν υπέρβαρη, συγκρατημένη, αντικοινωνική. Αν και ήταν συμπονετική ήταν ταυτόχρονα και εξαιρετικά ανασφαλής και κάπου άρχισε να νιώθει απειλή από την Amy όταν αυτή μεγάλωσε και άρχισε να γίνεται μία εμφανίσιμη κοπέλα! Από την άλλη η θετή μάνα της Beth τη λάτρευε και μιλούσε πολύ θετικά για την προσωπικότητα της και τη θέση της μέσα στην οικογένεια!

 Οι επιβλέποντες επιστήμονες περιέγραφαν τη μάνα της Beth σαν ευχάριστη, νεανική, κομψή, αδύνατη, ισορροπημένη, με εμπιστοσύνη στον εαυτό της, δυναμική και χαρούμενη! Εκεί που η μάνα της Amy την έβλεπε σαν πρόβλημα, σαν ένα πεισματάρικο ξένο παιδί, η μάνα της Beth την έβλεπε σαν παιδί που γέμιζε με χαρά το σπίτι! Παρόμοιου ύφους ήταν και οι πατεράδες. Ο θετός πατέρας της Amy την έβλεπε και αυτός σαν πρόβλημα ενός ο θετός πατέρας της Beth ήταν πολύ πιο υποστηρικτικός απέναντι της. 

Τα προβλήματα της Amy ξεκίνησαν νωρίς και οδηγήθηκαν σε μία ανησυχητική κατεύθυνση: σαν παιδί ήταν μόνιμα σε ένταση και απαιτούσε διαρκώς πράγματα. Βύζαινε ακόμη και σε μεγάλη ηλικία τον αντίχειρα της, έτρωγε τα νύχια της, κρυβόταν στην κουβέρτα της, έκλαιγε όταν την άφηναν μόνη, έβρεχε το κρεβάτι της μέχρι και σε μεγάλη ηλικία, είχε συχνούς εφιάλτες και πολλούς φόβους. 

Γύρω στα 10 της άρχισε να παίζει διάφορους ρόλους, να σκαρφίζεται αρρώστιες και να δείχνει μία σύγχυση στο θέμα του φύλου της. Ντροπαλή, αδιάφορη κοινωνικά, πάσχοντας από μία σοβαρή μαθησιακή δυσλειτουργία, παθολογικά ανώριμη, καθρέπτιζε ιδανικά την εικόνα του παιδιού που το είχαν απορρίψει! 

Οι επιστήμονες κάπου το περίμεναν να αναπτύξει η Amy τέτοιο χαρακτήρα και συμπεριφορές. Όπως περίμεναν από τη Beth να αναπτύξει έναν πιο ώριμο, συγκροτημένο, κοινωνικό και συνεργάσιμο χαρακτήρα σε σχέση με τη δίδυμη αδελφή της. 

Προς μεγάλη τους έκπληξη, όμως και η Beth όλο που είχε μεγαλώσει σε ένα εξαιρετικά πιο υποστηρικτικό περιβάλλον είχε αναπτύξει τα ίδια ακριβώς στοιχεία με την Amy! Βύζαινε επίσης τον αντίχειρα της, έτρωγε τα νύχια της, κρυβόταν στην κουβέρτα της, έβρεχε το κρεβάτι της! Και η Beth έγινε υποχονδριακή, και όπως η Amy φοβόταν και αυτή το σκοτάδι και τη μοναξιά!

                                                                       

Αυτό αποτέλεσε ένα ισχυρό σοκ για τους επιστήμονες και ιδιαίτερα στους ψυχολόγους που πίστευαν ακράδαντα ότι το περιβάλλον διαμορφώνει σε μεγάλο βαθμό το χαρακτήρα του ανθρώπου! Στη συνέχεια έγιναν και άλλες πολλές μελέτες (κυρίως από τον καθηγητή Thomas J. Bouchard Junior, του πανεπιστημίου της Minnesota) με μονοζυγωτικά δίδυμα που χώρισαν νωρίς στη ζωή τους και ξανασυναντήθηκαν μετά από αρκετές δεκαετίες και όλες αυτές οι μελέτες κατέληξαν σε παρόμοια συμπεράσματα: οι διαφορετικές οικογενειακές συνθήκες στις οποίες είχαν μεγαλώσει τα δίδυμα αυτά δεν είχαν διαμορφώσει ουσιαστικές διαφορές στο χαρακτήρα τους και στη συμπεριφορά τους!

H Τηλεπαθητική ικανότητα των διδύμων 

 

Η έννοια του όρου τηλεπάθεια, ουσιαστικά, σημαίνει νοιώθω από μακριά.

Ο όρος χρησιμοποιείται σαν μια σύντμηση της φράσης πνευματική τηλεπάθεια και αναφέρεται στην ικανότητα να μπορεί κανείς να "διαβάζει" τις σκέψεις του άλλου μέσω Εξωαισθητηριακής Αντίληψης ή στην επικοινωνία δυο μυαλών. Δυο ξεχωριστών εγκεφάλων! Ο όρος δημιουργήθηκε από τον ερευνητή ψυχικών φαινόμενων Frederick W. H. Myers όπου τον πρωτοπαρουσίασε το 1892 σε ένα άρθρο της επιθεώρησης Proceedings of the Society for Psychical Research. 

Τηλεπάθεια, λοιπόν, είναι όταν ο νους ενός ανθρώπου συντονίζεται με τον νου ενός άλλου, άσχετα από την απόσταση και τον χρόνο που τους χωρίζει. Η όλη διαδικασία γίνεται μέσω ενεργειακών πεδίων, που στην περίπτωση της τηλεπάθειας λέγεται «υπερδιάστημα» και ουδεμία σχέση έχει με τον γνωστό σε μας χωρόχρονο.

Το φαινόμενο των τηλεπαθητικών ικανοτήτων είναι ένα πολύ σπάνιο φαινόμενο και είναι λίγα τα άτομα που το διαθέτουν πραγματικά. Τα δίδυμα αδέλφια παρουσιάζουν αυτό το φαινόμενο, με μεγάλη συχνότητα και ένα πολύ ιδιαίτερο τρόπο. Τα συναισθήματα που νιώθει καθένας από το «ζευγάρι των τηλεπαθητικών διδύμων», όταν είναι πολύ έντονα, τα στέλνει με κύματα στον άλλο και έτσι έχουμε μια ενεργειακή σύνδεση. Όταν κάποιο άτομο έχει περισσότερο ανεπτυγμένη αυτή του την ικανότητα, μπορεί να διαβάζει και την σκέψη άλλων, άγνωστων προς εκείνο ατόμων.

Έτσι έχει παρατηρηθεί πως όταν το ένα δίδυμο βρίσκεται σε άσχημη ψυχολογική διάθεση, συμπάσχει, χωρίς να γνωρίζει την αιτία, και το άλλο δίδυμο. Επίσης όταν το ένα δίδυμο είναι χαρούμενο και ευτυχισμένο τα ίδια συναισθήματα μεταφέρονται στο άλλο. Η διαίσθηση του κινδύνου και του θανάτου επίσης. Τώρα τι είναι αυτό που συντελεί στο να λειτουργεί το ένα δίδυμο σαν πομπός και το άλλο σαν δέκτης δεν έχει επαρκώς απαντηθεί. ΄Εχει παρατηρηθεί μόνο το αποτέλεσμα σε πολλά ζευγάρια διδύμων διαχρονικά.

Αυτή ήταν μόνο η εισαγωγή, λεπτομερειακή και παραδειγματική για να μας βοηθήσει να καταλάβουμε πως τα μονοζυγωτικά δίδυμα μπορεί να μεγαλώνουν και να ζουν σαν τελείως ανεξάρτητες προσωπικότητες έχουν όμως, λόγω του ταυτόσημου γονιδιακού τους υλικού, πρωτοφανείς, κοινές, ιδιότητες στην συμπεριφορά, στην ψυχολογία στις συνήθειες.

Εξηγήσεις πολλές όπως και οι επιστημονικές μελέτες που προσπάθησαν να εξηγήσουν το γονιδιακό αυτό σύμπτωμα. Κρύβεται απλά η αλήθεια στα γονίδια η κάτι άλλο μπορεί να συμβαίνει είναι ανεξήγητο έως σήμερα.

Όποια κι αν είναι η αλήθεια υπάρχει κι αυτή δημιουργεί μεταξύ τους έναν τόσο ισχυρό δεσμό που ούτε η αλλαγή περιβάλλοντος με την υιοθεσία ούτε καν η άγνοια για την ύπαρξη του ενός στον άλλο μπορεί να εξαλείψει.

Δυσαναπλήρωτο κενό και τραυματική εμπειρία ο αποχωρισμός των διδύμων

Αναλύσαμε όλα τα παραπάνω για να γίνει κατανοητό πως τα δίδυμα παιδιά έχουν ένα πραγματικό, σπάνιο δέσιμο και η μη συνέχεια της κοινής τους ζωής αποτελεί ένα μεγάλο θέμα και ένα μεγάλο τραύμα. 

Θα αναγκαστούν να περάσουν την υπόλοιπη ζωή τους βιώνοντας ένα τεράστιο, δυσαναπλήρωτο κενό, μια τεράστια έλλειψη. Και βέβαια θα ζήσουν με την αγωνία της αναζήτησης του άλλου διδύμου για μια ζωή.

Ποιος μπορεί να ευθύνεται όμως γι’ αυτήν την τραυματική εμπειρία που κόστισε σε πολλές εκατοντάδες διδύμων, και στις οικογένειες τους, την άλλη τους μισή ζωή;

Εκατοντάδες καταγγελίες, τα τελευταία χρόνια, έφεραν στο φως απίστευτες εξαφανίσεις, όσο και συχνές, διδύμων από τα μαιευτήρια και τις κλινικές της χώρας.

Εκατοντάδες μητέρες δήλωσαν την εξαφάνιση του ενός εκ των διδύμων κάτω από αδιευκρίνιστες, ύποπτες και θολές διαδικασίες.

Το αξιοπερίεργο είναι πως πάντα εξαφανίζονταν το υγιέστερο, το πιο βαρύ, το πιο αρτιγενές και εύρωστο δίδυμο, και στην συνέχεια η οικογένεια παρελάμβανε το πιο αδύνατο η πιο φιλάσθενο.

Ποτέ κανείς από τους γονείς δεν παρελάμβανε το υποτιθέμενο νεκρό δίδυμο για ταφή.

Ποτέ κανείς δεν το έβλεπε καν νεκρό. Στην συνέχεια τα πιστοποιητικά που παραλάμβαναν ήταν γεμάτα από αντιφάσεις και πλαστογραφίες.

Με τον σάλο που ξέσπασε αρκετές οικογένειες βρήκαν τα κλεμμένα και στην συνέχεια πουλημένα δίδυμα και άλλες ψάχνουν ακόμη.

Η μεγάλη ομοιότητα των παιδιών αυτών, ιδιαίτερα των μονοζυγωτικών, έδωσε εκατοντάδες μαρτυρίες στους ανυποψίαστους γονείς για την ύπαρξη στην ζωή του χαμένου δίδυμου. Ξαφνικά η ζωή πολλών ανυποψίαστων οικογενειών έγινε μια πραγματική κόλαση αφού η επανεμφάνιση του χαμένου τους παιδιού από την μια μεριά τους έδωσε ελπίδες από την άλλη όμως τους οδήγησε σε μια διαρκή αναζήτηση χωρίς τέλος.

Σε μια περίπτωση στην Θεσσαλονίκη αναγνωρίστηκαν δίδυμες υιοθετημένες από την καταπληκτική τους ομοιότητα και συνεχίζουν από κοινού να εντοπίσουν την βιολογική τους οικογένεια.

Ομογενής από την Αμερική αναγνώρισε σε μεγάλη συγκέντρωση των παρανόμως υιοθετημένων παιδίων, την κλεμμένη από την γέννα κόρη του.

Το τι επακολούθησε στην συγκέντρωση δεν περιγράφεται με λόγια. Η συγκίνηση είχε περισσέψει και όλος ο κόσμος έκλαιγε με αναφιλητά.

Αυτό όμως που παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον, όσο παράδοξο κι αν φαίνεται, είναι πως στις περιπτώσεις αναζήτησης διδύμων, αυτός που πρωταγωνιστεί με την περισσότερη αγωνία για την επιτυχία της αναζήτησης δεν είναι οι ίδιοι οι γονείς. 

Πολύ περισσότερο συμμετέχει, ενθαρρύνει την προσπάθεια και βοηθά στο έργο της αναζήτησης το ήδη υπάρχον στην οικογένεια δίδυμο! Τυχαίο; Όχι βέβαια σύμφωνα με την ανωτέρω ανάλυση της ψυχολογίας τους και συμπεριφοράς τους.

Όλες δε οι περιπτώσεις αναζήτησης διδύμων είχαν αίσιο τέλος.

Καμιά μα καμιά περίπτωση απόρριψης επανασύνδεσης δεν υπήρξε ποτέ μεταξύ διδύμων αδελφών! 
Ούτε στην Ελλάδα ούτε στον κόσμο όπου αυτά τα φαινόμενα έχουν παρατηρηθεί και μελετηθεί.

Είναι τόσο μεγάλη η σύνδεση των διδύμων, η πνευματική και η ψυχική, που ένα τέτοιο ενδεχόμενο, αυτό της απόρριψης, είναι μάλλον αδύνατο!

Σημείωση από την συγγραφέα:

Για όσες μητέρες έχουν ‘’χάσει’’ ένα από τα δίδυμά παιδιά τους να εστιάσουν  την προσοχή τους στα φύλλα νοσηλείας και την ληξιαρχική πράξη  του υπό αμφισβήτηση ‘’θανάτου’’  του ενός. Πάντα χανόταν το βαρύτερο και υγιέστερο δίδυμο!

Αλήθεια οι περισσότερο γονείς το έχουν επισημάνει αυτό καθώς τα έγγραφα που έχουν προλάβει να πάρουν αποδεικνύουν του λόγου το αληθές!

Αυτά για τις δεκαετίες 50, 60 70 και με κορύφωση την δεκαετία του 80! Σπάνιες περιπτώσεις που παραδόθηκαν και τα  δυο δίδυμα ενώ σε κάποιες άλλες αποκρύβει, από τον μαιευτήρα, ακόμη και η δίδυμη κύηση!

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΔΙΔΥΜΗΣ ΑΔΕΛΦΗΣ ΣΤΑ ΓΙΑΝΝΕΝΑ 1965

Μια πολύ τρυφερή ιστορία  αδελφικής αγάπης από τον αδελφό για την ‘’χαμένη’’ αλλά ποτέ λησμονημένη δίδυμη αδελφή του.

  Ο Δίδυμος αδελφός Κωνσταντίνος

Ένα μήνυμα ζωής, με την αναζήτηση του, στέλνει ο δίδυμος αδελφός στην αδελφούλα του που γεννήθηκαν μαζί το καλοκαίρι του 1965 στα Γιάννενα. Και συγκεκριμμένα στις 20-7-1965! Ο Κωνσταντίνος δεν πιστεύει πως η αδελφή του πέθανε, όπως ανακοίνωσε ο γιατρός, στον αφελή και καλοκάγαθο πατέρα τους αμέσως μετά την γέννηση της.

Πολίτης του κόσμου αφού είναι 30 χρόνια τώρα μόνιμα εγκατεστημένος στην Αμερική, άνθρωπος σύγχρονος, ενημερωμένος και σε όλα υποψιασμένος και ερευνητικός έχει πολλές ενστάσεις και αμφιβολίες για το παιχνίδι που ‘’στήθηκε’’ στις πλάτες των ανυποψίαστων γονιών του! 

Πολλά πράγματα, από διαίσθηση αλλά και γιατί πήγαιναν κόντρα στην λογική του δεν του άρεσαν στον υποτιθέμενο θάνατο της χαμένης δίδυμης και ήλθε η στιγμή να διερευνήσει μόνος του και σε βάθος την υπόθεση αυτή!

Και με την βοήθεια του Θεού ν αποκαλύψει την μεγάλη αλήθεια. Πως η δίδυμη αδελφή του είναι ζωντανή!!!!!

Οι γονείς Αναστάσιος και Σοφία

Οι σκέψεις του Ντίνου και τα πολλά ερωτηματικά δεν είναι  μόνο απλές υποψίες η εικασίες. Το γιατί προφανές και απόλυτα δικαιολογημένο όπως παρακάτω  αναλύεται και αιτιολογείται!

Ποτέ δεν τους δόθηκε πιστοποιητικό θανάτου για τον περίεργο αυτό θάνατο.

Ποτέ δεν καταχωρήθηκε η γέννηση και  κατά συνέπεια ούτε και ο θάνατος της στο Ληξιαρχείο Ιωαννίνων, όπως υποχρεωτικά και σύμφωνα με τον Ληξιαρχικό νόμο έπρεπε να δηλωθούν.

Ποτέ δεν είδε κανείς το κοριτσάκι αυτό νεκρό ούτε φυσικά τους παρεδόθη για ταφή το νεκρό του σώμα.

Ποτέ δεν υπογράφηκε πληρεξούσιο στον κλινικάρχη για την παραχώρηση των ταφικών δικαιωμάτων από τον πατέρα για την διεξαγωγή ταφής, όπως ο κανονισμός του Υπουργείου Υγείας ορίζει!

Ποτέ δεν βρέθηκε τάφος γι αυτό το παιδί!

Δεν δηλώθηκε σε καμία υπηρεσία ΠΟΤΕ και ΠΟΥΘΕΝΑ!
 Σαν να μην γεννήθηκε ποτέ!

Αυτό το τελευταίο είναι το πιο περίεργο και ύποπτο. Παράλειψη η εσκεμμένη ενέργεια;; Η έρευνα που ξεκίνησε ο Ντίνος θα δείξει!

Το τι μπορεί να ώθησε  έναν γιατρό που ενώ ήξερε τους επιβεβλημένους και υποχρεωτικούς  κανονισμούς του Υπουργείου Υγείας, για κάθε νοσοκομείο και κλινική της χώρας, σχετικά και ειδικά με τις ταφές των νεογνών, να τους παρακάμψει και αγνοώντας τους  στην συνέχεια να παρανομήσει, είναι μια  πολύ καλή τροφή για τις όποιες σκέψεις μπορεί να κάνει κανείς στο θέμα αυτό!

Η κοινή λογική λέει πως δεν ρισκάρει να παρανομήσει κανείς παρά μόνον αν κάτι έχει να κερδίσει από αυτό! Η νόμιμη διαδικασία για τις ταφές των νεογνών σύμφωνα με τους κανονισμούς του Υπουργείου  Υγείας δεν παρακάμπτεται άνευ λόγου κι αιτίας χωρίς κυρώσεις και εξουθενωτικά πρόστιμα. Αλλά τότε που να τα ήξερε αυτά ο ανυποψίαστος πατέρας της χαμένης δίδυμης! Άλλη μια αιτία που η άγνοια νόμου σε κάνει να χάνεις το δίκιο σου!

 

  

Οι γονείς Αναστάσιος Σοφία! Η αδελφή της δίδυμης Ελπινίκη

Όσον αφορά την βρεφική θνησιμότητα και την μη δήλωση των θανάτων των βρεφών αυτών  στα ληξιαρχεία της χώρας υπάρχει η εξής εξήγηση που στηρίζεται πάλι στους κανονισμούς του Υπουργείου Υγείας:

Πολλοί συνεχείς και αδικαιολόγητοι βρεφικοί θάνατοι, ανεξήγητη και αδικαιολόγητη βρεφική θνησιμότητα, οδήγησε  στο προσωρινό η οριστικό κλείσιμο  κάποιων ιδιωτικών κλινικών η ακόμη και την έκθεση τους σε καραντίνα όπως έγινε σε μεγάλη κλινική της Θεσσαλονίκης το 1982!

Πολλοί ανεξήγητοι βρεφικοί θάνατοί σε μικρό χρονικό διάστημα η αιτία. Το Υπουργείο Υγείας, προφανώς μετά από καταγγελία, διέταξε το προσωρινό κλείσιμο της και την λήψη μέτρων Υγειονομικού σκοπού εναντίον της. Τέθηκε σε καραντίνα!

Προσωρινή αναστολή εργασιών με μεγάλη απώλεια κερδών αλλά και  δυσφήμηση! Αυτός ήταν και ο κύριος λόγος που για πολλά ‘’νεκρά’’ βρέφη δεν βρέθηκαν ληξιαρχικές πράξεις γεννήσεως και θανάτου! Για να αποκρύψουν  τεχνηέντως τους θανάτους!

Ένα πολύ καλά οργανωμένο σχέδιο! Πανελλαδικής εμβέλειας, δυστυχώς, που όμως έχει την εξήγησή του! Το γιατί δεν βρίσκουν πολλοί γονείς ληξιαρχικά στοιχεία για γεννήσεις η θανάτους των παιδιών τους στα ληξιαρχεία της χώρας αναλύθηκε επαρκώς παραπάνω και η περίπτωση της αδελφής του Ντίνου φέρεται πως ανήκει, στις περιπτώσεις αυτές!

Απόκρυψη του γεγονότος της γεννήσεως και του ‘’θανάτου’’ της από το καθ ύλη αρμόδιο ληξιαρχείο της πόλης, εν προκειμένω του Ληξιαρχείου Ιωαννίνων! Γιατί άραγε;; Σε τι αποσκοπούσε η απόκρυψη αυτή;; Τα συμπεράσματα δικά σας!

Το τι απέγινε τότε το νεκρό βρέφος, αφού δεν βρέθηκε η ταφή του στα Γιάννενα είναι και αυτό ένα μεγάλο ερώτημα! Κυρώσεις υπάρχουν και για παράνομες ταφές αφού οποιαδήποτε άλλη μεταχείριση νεκρού σώματος φυσικού προσώπου υπόκειται στο αδίκημα της περιύβρισης νεκρού! 
Αδίκημα που τιμωρείται με δυο χρόνια φυλάκισης τουλάχιστον!
Μπροστά στο κακούργημα όμως της αρπαγής ανηλίκου το τελευταίο μάλλον ομοιάζει με πταίσμα!

Υπήρξαν δικαιολογίες από γιατρούς και κλινικές για τοποθέτηση των νεκρών βρεφών μέσα σε  λάκκους με ασβέστη η το κάψιμο τους σε κλιβάνους. Τρόποι πέρα για πέρα παράνομοι αφού από τους κανονισμούς του Υπουργείου Υγείας δεν προβλέπεται καμία τέτοια διαδικασία πέραν της κανονικής ταφής!

Τι απέγινε λοιπόν το  ‘’νεκρό’’ βρέφος;;

 

Ο Ντίνος με την μητέρα του Σοφία

Το αξιοπερίεργο και πολύ ύποπτο επίσης είναι πως ούτε και ο Ντίνος έχει ληξιαρχική πράξη στην πόλη των Ιωαννίνων! Αφού γεννήθηκε εκεί έπρεπε να έχει δηλωθεί εκεί!

Προδήλως ο γιατρός και κλινικάρχης ήθελε να εξαφανίσει κάθε συμμετοχή του, κάθε αποδεικτικό στοιχείο στους δύο αυτούς τοκετούς! Για πάντα!!!!!

Η αμφιβολία περί του θανάτου του δίδυμου κοριτσιού, τοκετού τελειόμηνης κύησης, και έκδηλη και προφανής  και απόλυτα δικαιολογημένη είναι!

Ο πατέρας του Ντίνου,  O Αναστάσιος, όμηρος στις αστήρικτες δικαιολογίες του γιατρού και στην άγνοια του και μην μπορώντας να κάνει αλλιώς, γιατί προφανώς δεν γνώριζε τις  κανονικές διαδικασίες, πήρε το άλλο βρέφος, το αγοράκι του, τον Κωνσταντίνο,  και επέστρεψε  με συντριβή  και πόνο ψυχής στο χωριό τους. Στο πανέμορφο γραφικό χωριό Πέτρα στο Ζαγόρι. Συντετριμμένος και θρηνώντας για την μεγάλη και ξαφνική απώλεια της πεθαμένης, όπως πίστεψε τότε, κόρης του!

Τα χρόνια κύλισαν με την αμφιβολία, και την υποψία να πλανάται ότι κάτι περίεργο συνέβη γύρω από τον  ‘’θάνατο’’ αυτό της δίδυμης κόρης.

Ο πατέρας έφυγε για το μεγάλο ταξίδι με αυτό το μεγάλο ερωτηματικό να τον βασανίζει για όλη του την ζωή. Χωρίς όμως ποτέ να μπορέσει ν’ αποδείξει κάτι, χωρίς να γνωρίζει τίποτε πια γι αυτό το παιδί. Και το  πιο βασικό χωρίς να ξέρει τι πρέπει η τι θα μπορούσε να κάνει για να την βρει.

Μόνο βασανιστικές σκέψεις και υποψίες που τον συντρόφευσαν ως το τέλος της ζωής του κι ένα μεγάλο γιατί!

 

Οι γονείς Σοφία και Αναστάσιος

Από την άλλη μεριά η μάνα, η Σοφία  δεν πίστεψε ποτέ πως το κοριτσάκι της πέθανε.

Μέχρι τώρα περιμένει τα ‘’καλά νέα’’ πως βρέθηκε και πως θα την συναντήσει πριν φύγει και εκείνη για το ίδιο μεγάλο ταξίδι!

Την ‘’μελετάει ‘’συνεχώς, προσεύχεται και ελπίζει πως θα την αξιώσει ο Θεός να την ξαναδεί και να την εξηγήσει πως δεν φταίει η ίδια που χάθηκε!

Να της αλλάξει την ιδέα που πολύ πιθανόν να έχει για τους γεννήτορες της. Είναι πολύ πιθανόν το κορίτσι αυτό να γνωρίζει πως οι ίδιοι οι γονείς της την ''έδωσαν''.

Τα ψέματα έδιναν και έπαιρναν τότε για να δικαιολογηθεί μια παράνομη τοποθέτηση παιδιού σε άλλη οικογένεια!  Από ποιους;; Μα από τους εμπλεκόμενους, συνυπεύθυνους γιατρούς, μαίες μεσάζοντες κλπ, στους επίσης ανυποψίαστους, αφελείς υποψήφιους θετούς γονείς!

Όπως το ‘’παραμύθι’’ της ανύπαντρης φοιτήτριας που δίνει συναινετικά  το παιδί της για κοινονικοοινομικούς λόγους!

Ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα όπου σκοτώνονται και οι δύο γονείς!

Φτωχή, πολυμελής οικογένεια  που δεν μπορεί να διαθρέψει τα πολλά παιδιά της και δίνει το ένα για υιοθεσία και τόσες άλλες δικαιολογίες.

Ποιος  ξέρει με ποια δικαιολογία, με ποιο ψεύτικο παραμύθι έζησε  και εξακολουθεί να ζει η αδελφή του Ντίνου! Αν έχει μάθει, εν τω μεταξύ, πως δεν είναι γνήσιο τέκνο των ανθρώπων που θεωρούσε όλα αυτά τα χρόνια για γονείς της.

Μακάρι να έζησε χρόνια καλά και με αγάπη! Όμως μπορεί και να μην ξέρει τίποτε για όλα αυτά. Πως δηλαδή η απομάκρυνση από την φυσική της οικογένεια έγινε με ανώμαλο, παράνομο τρόπο!

Πως στην πραγματικότητα διαπράχθηκε το αδίκημα της αρπαγής βρέφους, και της διαρκούς νόθευσης της οικογενειακής της τάξης πριν από την ‘’νόμιμη’’ τοποθέτηση της σε άλλη οικογένεια!

Αν έχει δοθεί με την μέθοδο της εικονικής γέννας το πιο πιθανό είναι να θεωρεί τον εαυτό της ως φυσικό τέκνο της οικογένειας που την πήρε και τίποτε περισσότερο!

Τα δύο αδέλφια Ντίνος και Ηλίας

Τα παιδιά των εικονικών γεννήσεων, τα περισσότερα απ’ αυτά, είναι καταδικασμένα να μην μάθουν ποτέ την αλήθεια. Η σχεδόν ποτέ! Πρέπει η φυσική οικογένεια να προχωρήσει στο δύσκολο έργο της αναζήτησης!

Οι γιατροί που εφεύραν την μέθοδο αυτή και την κατάταξαν σε δεύτερη τους επιστήμη ήξεραν πολύ καλά ότι τα παιδιά αυτά δεν θα μάθαιναν σχεδόν ποτέ  την πραγματική τους ταυτότητα, αφού όλα τα στοιχεία των πραγματικών τους γονέων είχαν εξαφανιστεί με πλαστογραφημένα πιστοποιητικά και βεβαιώσεις, στο όνομά τρίτων, στην συγκεκριμένη περίπτωση των θετών, που οι ίδιοι εξέδιδαν.

Όμως κάποια υιοθετημένα παιδιά με τον τρόπο αυτό έμαθαν τυχαία την αλήθεια  με συνέπεια και αυτή η μέθοδος να γίνει γνωστή  και ν αποκαλυφθούν τα μέσα και οι τρόποι της εξαφάνισης των και να βρεθούν με τους φυσικούς γονείς τους! Από το 1995 και μετά. Χρονιά σταθμός για τις παράνομες υιοθεσίες στην Ελλάδα!

Από τότε άρχισε και η μεγάλη αφύπνιση των Ελληνικών οικογενειών και των υιοθετημένων που κατάλαβαν ξαφνικά πως οι υποψίες και οι φόβοι τους δεν ήταν απλά υποψίες και φόβοι αλλά η ωμή, σκληρή και απάνθρωπη πραγματικότητα!

Η Ελπινίκη η μεγαλύτερη αδελφή

 Η μεγάλη ανατροπή για όσα τότε γνωρίζαμε για τις υιοθεσίες ξεκίνησε! Τα παιδιά με εικονική γέννα, μαθαίνοντας την αλήθεια, άρχισαν να ψάχνουν τους γονείς τους!  Κανένα έγκλημα δεν είναι τέλειο και αποδείχτηκε πως και αυτή η μέθοδος ήταν διάτρητη από ατέλειες και δεν είχε τα στεγανά και τις δικλείδες ασφαλείας που κάποιοι νόμιζαν πως είχε! Ο λόγος;; Κάποια στόματα από τύψεις η φόβο άρχισαν να μιλούν. Στόματα θετών κατά το πλείστον γονέων.
Αλλά και συγγενών των θετών μετά τον θάνατο των πρώτων.
Η και γειτόνων και φίλων. Η στιγμή της αποκάλυψης ένα μεγάλο σοκ! Ένα δια βίου τραύμα! Γεμίζει από οργή και θυμό τα παιδιά που ''άλλαξαν'' χέρια γιατί πουλήθηκαν.  Ένας ωραίος σκοπός, όπως η υιοθεσία, δεν μπορεί να αγιάζει  τα μέσα όπως η αρπαγή βρεφών  και η πώληση τους σε εύπορες οικογένειες με σκοπό και στόχο το κέρδος των κυκλωμάτων του μαύρου εμπορίου βρεφών! Γι αυτό το κυρίαρχο συναίσθημα των παιδιών αυτών είναι η οργή ! Γιατί αυτό καταδεικνύουν οι εικονικές γεννήσεις και οι παράνομες υιοθεσίες! Εμπόριο! Πώληση! Εξαγορά της ανθρώπινης ζωής με χρήματα! Και αυτό τους γεμίζει θυμό, οργή, πίκρα απογοήτευση. Όσο καλή ζωή κι αν είχαν!
Πολλά από αυτά ψάχνουν στα ''τυφλά'' αφού στοιχεία δεν υπάρχουν γι αυτά και ελπίζουν πως ίσως οι δικοί τους θα τα αναζητήσουν! 

Ο Ηλίας ο αδελφός της

 Ο κοινωνικός σάλος που δημιουργήθηκε γύρω από τις παράνομες υιοθεσίες και οι συνεχείς αποκαλύψεις  για επανασυνδέσεις παιδιών με τους γονείς  και με τα αδέλφια τους, έδωσαν στον Ντίνο της ιστορίας μας, την ελπίδα πως δεν είναι μακριά από  το όνειρο του.

Πως κάπου εκεί έξω η αδελφή του ζει και πως ακόμη κι αν η ίδια δεν το γνωρίζει, εκείνος θα ψάξει να την βρει.

Ο ίδιος το πιστεύει, το νοιώθει, πως η αδελφούλα του είναι στην ζωή. Είναι αυτή η περίεργη ψυχολογία των διδύμων που ενώ αγγίζει την σφαίρα του μεταφυσικού έχει πολλές φορές  επιστημονικά εξηγηθεί και αναλυθεί.

Βλέπε παρακάτω τι έχει καταγραφεί από επιστημονικούς αναλυτές και ψυχολόγους για την συμπεριφορά των διδύμων που ενώ δεν γνωρίζουν καν την ύπαρξη του ενός για το άλλο βιώνουν μέσα τους το περίεργο  κενό της απώλειας και πολλά άλλα ανεξήγητα και παράξενα γι αυτούς συναισθήματα που όμως έχουν σχέση με το άλλο τους μισό! Το χαμένο δίδυμο!

Κάνε κλικ εδώ :

http://illegalgreekadoptions.blogspot.gr/2015/10/blog-post.html

Μ αυτά τα συναισθήματα πορεύεται και ο Ντίνος, τόσα χρόνια τώρα, στην αναζήτηση της χαμένης του δίδυμης αδελφής για να δικαιώσει τον πατέρα του που από όλα τα μέχρι τώρα στοιχεία που προέκυψαν, φαίνεται πως εξαπατήθηκε από άγνοια, αλλά και για να δικαιώσει όλη του την οικογένεια.

Ο Κωνσταντίνος ζει στην Αμερική 30 χρόνια τώρα! Έτσι τα έφερε η ζωή που και τα δύο αγόρια της οικογένειας, ο Ντίνος και ο αδελφός του, ο Ηλίας αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν εκεί  σε αναζήτηση μιας καλύτερης τύχης!  Με πρώτο ξεκίνημα την Φιλαδέλφεια και μετά την Φλόριντα! Δύσκολα και πέτρινα χρόνια για την παραμελημένη μέχρι και τώρα Ήπειρο ανάγκασαν τα δυο παιδιά να ξενιτευτούν αλλά και να τα καταφέρουν. Η άλλη τους  αδελφή, η Ελπινίκη  και η μητέρα τους η Σοφία έμειναν πίσω! Ζουν τώρα πια στην Αθήνα!

Η σκέψη του Ντίνου όπως και η ψυχή του είναι πίσω στην πατρίδα και στην οικογένεια που άφησε εκεί  και σ αυτή την ψυχούλα που ‘’χάθηκε’’ και που δεν πρόλαβε ποτέ να την πει: αδελφή μου.

Θα κάνω τα πάντα να την βρω και να δώσω αυτή την χαρά στην μητέρα μου!  Λέει ο Ντίνος!  Της αξίζει να επανορθωθεί η αδικία που της έγινε τότε!

Η μητέρα η Σοφία

Παρ όλο που  η μητέρα είναι ηλικιωμένη στα 91 της χρόνια, και η έρευνα του Ντίνου κρατήθηκε μυστική, η Σοφία όλο ρωτάει και ξαναρωτάει για την χαμένη της κόρη.

Διαίσθηση; Κάποια μισόλογα που άκουσε η μάννα η κρυφάκουσε; Η ελπίδα που δεν έσβησε ποτέ; Το βέβαιο είναι πως νοιώθει πώς κάτι ξεκίνησε για το χαμένο της παιδί και πως κάτι περιμένει να γίνει! Να την βρει πριν να φύγει κι αυτή από την ζωή. Να την χαρεί όσο μπορέσει μα περισσότερο να της εξηγήσει τόσα πολλά και στο τέλος να δικαιωθεί!  Να κερδίσει την αγάπη της!

Ο Κωνσταντίνος που έχει όλο το βάρος της έρευνας για όλη την οικογένεια ελπίζει πως οι προσπάθειες του θα αποδώσουν και πως η αδελφή του θα βρεθεί!

Δυστυχώς ποτέ δεν έμαθαν οι γονείς αν τα δύο δίδυμα παιδιά ήταν ομοζυγωτικά, ήταν δηλαδή στον ίδιο αμνιακό σάκο κατά την περίοδο της κύησης τους.

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι τα δύο δίδυμα θα έμοιαζαν πάρα πολύ και πως η αναγνώριση τους θα ήταν σχετικά  εύκολη. Παρ’ όλα αυτά ο ίδιος πιστεύει πως στοιχεία θα βρεθούν και  έχει στείλει για δημοσίευση φωτογραφίες, την ημερομηνία γέννησης και το ιστορικό της υπόθεσης του.

Στοιχεία κλινικής και γιατρών δεν θα δημοσιευτούν εδώ για ευνόητους λόγους! Θα είναι όμως στην διάθεση της  όποιας ενδιαφερομένης για κάθε διασταύρωση πληροφοριών που την αφορούν. Το γιατί ευνόητο και λογικό. Μπορεί να γνωρίζει η ίδια πως γεννήθηκε στην ίδια κλινική αμέσως μετά!

Ο Ηλίας ο μεγαλύτερος αδελφός 

Ο Κωνσταντίνος γνωρίζει τις δυσκολίες που θ αντιμετωπίσει στην έρευνα που ξεκίνησε αλλά δεν το βάζει κάτω. Μέσα του πιστεύει πως θα την βρει και θα την βρει σαν γνήσιος πεισματάρης, επίμονος και αποφασιστικός Ηπειρώτης! Θα δικαιωθεί και θα δικαιώσει και τους γονείς του!

Και εμείς το ίδιο πιστεύουμε φίλε μου Ντίνο και σου ευχόμαστε από καρδιάς καλή σου επιτυχία. Ίσως να μην  είναι μακριά η μέρα που θα αγκαλιάσεις εσύ και η οικογένεια σου την χαμένη σου αδελφή. Όταν η επιθυμία είναι τόσο μεγάλη, τόσο ειλικρινής και τόσο διάχυτη όλο το Σύμπαν συνωμοτεί για την υλοποίηση της!

Κανένας στόχος, κανένας αγώνας δεν χάνεται αν δεν τον εγκαταλείψουμε εμείς!

Ο Κωνσταντίνος που πήρε από πολύ μικρός τον έλεγχο της ζωής του στα χέρια του και τα κατάφερε το ξέρει πολύ καλά αυτό!

Να χεις σύντομα τα καλά νέα φίλε και αδελφέ Ντίνο!!!!!!!!!!!

Όλες σου οι προσπάθειες να φέρουν αυτό που ποθείς, κι εσύ και η οικογένεια σου.

Την χαμένη σου αδελφή στην οικογένεια που πάντα ανήκε!

 Ιωάννινα εκεί που άρχισαν  όλα

Σημείωση από την συγγραφέα της ιστορίας

Η ιστορία της  αναζήτησης της δίδυμης αδελφής του Ντίνου παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον  και για  πολλούς λόγους αποτελεί τροφή για σκέψεις για τον καθένα που έχει μια παρόμοια ιστορία ''απώλειας'', κατά την γέννηση, βρέφους.

Ο Ντίνος της ιστορίας μας δεν έχει μόνο σαν κίνητρο αναζήτησης την διαίσθηση του κι εκείνο το περίεργο συναίσθημα της παράξενης ψυχικής σύνδεσης των διδύμων, που αισθάνονται πως το άλλο δίδυμο ζει. Όχι δεν είναι μόνο αυτό!

Το εξαιρετικό ενδιαφέρον που στηρίζει  τις υποψίες και τις δικές του και της οικογένειας του βρίσκεται στις  πολλές παραλείψεις  που ανθρώπινο χέρι φρόντισε να δημιουργήσει γύρω από την περίεργη αυτή εξαφάνιση.

Το γιατί κανονισμοί, νόμιμες διαδικασίες αλλά και νόμοι καταπατήθηκαν η και αγνοήθηκαν είναι το κυρίως θέμα μας.

Το γιατί δεν υπάρχει βεβαίωση  γέννησης και θανάτου είναι το κυρίαρχο ερώτημα.

Το γιατί δεν υπάρχει ταφή είναι ακόμη ένα πολύ σοβαρό ερώτημα που επίσης 
πρέπει να διερευνηθεί και απαντηθεί!

Το γιατί δεν είδε ΠΟΤΕ κανείς το κοριτσάκι αυτό νεκρό είναι άλλο ένα!

Το γιατί δεν παραδόθηκε στην οικογένεια το ''νεκρό'' του σώμα για να επιμεληθεί η ίδια η οικογένεια της ταφής του ένα ακόμη ερωτηματικό. 

Όλα τα παραπάνω στηρίζουν το ένομο συμφέρον του Ντίνου γιατί είναι τα νομικά επιχειρήματα που χρειάζονται και που στηρίζουν την έρευνα του σε λογική και νόμιμη βάση. Στην αμφιβολία περί του θανάτου φυσικού προσώπου!

Ο Ντίνος ξεκίνησε την έρευνα του εξ' αιτίας όλων αυτών των αμφιβολιών όχι μόνο γιατί η δίδυμη αδελφή του του λείπει. Όχι μόνο για τον ίδιο αλλά κυρίως για την μητέρα του που στα 91 της χρόνια ακόμη ελπίζει πως το κοριτσάκι που γέννησε πενήντα χρόνια πριν, ζει και θα βρεθεί.

Από αγάπη και κατανόηση για τον μεγάλο πόνο που κάποτε της προκάλεσαν άνθρωποι που όμως δεν λογίζονται άνθρωποι γιατί μόνο άνθρωποι δεν είναι.

Όποιος λοιπόν διαβάζει την ιστορία αυτή και γνωρίζει κάτι ας επικοινωνήσει μαζί μας.

 Να  βοηθήσει τον Ντίνο και την οικογένεια του να επανασυνδεθούν και πάλι με την χαμένη αλλά όχι λησμονημένη δίδυμη αδελφή και κόρη! ΑΞΙΖΕΙ!