'Oταν τα όνειρα δυο νέων να κάνουν οικογένεια έγιναν εφιάλτες
ο Παναγιώτης και η Βούλα
Ξεκίνησαν τη ζωή τους πολύ νέοι, η Βούλα και ο Παναγιώτης ήθελαν τόσο πολύ να κάνουν οικογένεια και να δώσουν ζωή στην αγάπη τους, νόημα στην ζωή τους, φέρνοντας στον κόσμο τα παιδιά τους.
Ήταν 22 μόλις χρόνων η Βούλα και 23 ο Παναγιώτης! Αθώα, άδολα, ανυποψίαστα παιδιά
και αυτοί, πίστεψαν πως τα όνειρα τους, για μια ωραία και μεγάλη οικογένεια, θα έβγαιναν αληθινά. Που να ξέραν τι παιχνίδι θα τους έπαιζε η μοίρα, που θα τους ανάστατωνε την κοινή τους ζωή, που ακόμη δεν είχε αρχίσει καλά καλά, για πάντα!
Τα όνειρα τους έγιναν εφιάλτης, που δυστυχώς ακόμη συνεχίζεται σε μια αναζήτηση που δεν έχει τέλος! Τα δυο παιδιά από τον Πύργο συναντήθηκαν με την κακή τους μοίρα, το δραματικό τους πεπρωμένο, τον Αύγουστο του 1988, όταν η Βούλα έφερνε στον κόσμο το δεύτερο της παιδί! Το αγοράκι της! Ήταν 3-8-1988 σε κλινική του Πύργου!
Η μητέρα δυστυχώς δεν μπόρεσε ν' ακολουθήσει, γιατί είχε επιλόχια προβλήματα και έπρεπε να παραμείνει στην κλινική για ολιγοήμερη νοσηλεία. Αυτό ήταν το πρώτο κακό προμήνυμα των όσων θ' ακολουθούσαν. Η κακή αρχή για το κακό τέλος της ιστορίας μας!
Το μωράκι μεταφέρθηκε όντως, συνοδεία του πατέρα του και ασθενοφόρου, στο Νοσοκομείο της Πάτρας στις 3-8-1988! Σε οκτώ μέρες βγήκε από την κλινική η Βούλα και αμέσως με ταξί με τον Παναγιώτη πήγαν να δουν το παιδί τους, που όπως τους ενημέρωναν από το νοσοκομείο, μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν καλά και σε λίγο θα ήταν έτοιμοι να το παραλάβουν.
Έφτασαν στην Πάτρα γύρω στο μεσημέρι στις 10 Αυγούστου, και οι δυο γονείς, όμως εκεί δεν τους άφησαν ούτε να το δουν.
Επέστρεψαν άπρακτοι στον Πύργο, δηλώνοντας στους γιατρούς πως θα έρχονταν κάθε μέρα να το βλέπουν. Ανυποψιάστοι και απονήρευτοι ο Παναγιώτης και η Βούλα δεν έβαλαν με τίποτε κακό στο μυαλό τους!
Δεν περίμεναν πως η μοίρα είχε στήσει ήδη το δίχτυ που θα τους εγκλώβιζε μέσα για πάντα.
Στις 11 Αυγούστου, την αμέσως επόμενη μέρα από την επίσκεψη τους στο νοσοκομείο και παρ' όλες τις διαβεβαιώσεις όλων πως το μωράκι είναι μια χαρά και σε λίγες μέρες θα το έπαιρναν σπίτι τους, δέχτηκαν το μοιραίο τηλεφώνημα. Το μωράκι σας δεν τα ''κατάφερε'' τους είπαν! Κατέληξε σήμερα 11-8-1988!
Συντετριμένοι οι γονείς πήγαν να το παραλάβουν και να το επιστρέψουν στον τόπο τους! Όχι όπως περίμεναν, αλλά νεκρό μέσα σε ένα κουτί, που όμως, όπως τους συμβούλεψαν, δεν έπρεπε ν'ανοίξουν. Κι αυτό μετά από μάχη με τους υπεύθυνους του νοσοκομείου που επέμεναν πως αυτοί ήταν οι αρμόδιοι για την ταφή του νεκρού βρέφους! Τα μωρά αυτά τα ρίχνουμε στον ασβέστη τους είπαν. Το ότι αυτό συνιστά το αδίκημα της περιύβρησης νεκρού δεν το ήξεραν οι τραγικοί γονείς αλλά, παρακινούμενοι και από την λογική τους αλλά και από τις αρχές που εξέθρεψαν Αντιγόνες σ' αυτόν τον τόπο, έδωσαν την μάχη τους και τελικά παρέλαβαν το βρέφος για ταφή.
Οι οδηγίες του νοσοκομείου απαγορευτικές. Μην ανοίξετε το κουτί επ' ουδενί. Θα' ναι μια εικόνα που θα σας επιρρεάσει δυσάρεστα για όλη σας την ζωή, τους είπαν. Δεν θα μπορείτε να την ξεχάσετε και θα είσαστε μια ζωή ταραγμένοι και αναστατωμένοι.
Πολύ άσχημα επιρρεασμένοι και αναστατωμένοι υπάκουσαν οι τραγικοί γονείς και δεν άνοιξαν το κουτί. Η συγκινησιακή φόρτιση τεράστια, το πένθος βαρύ, οι αντοχές πια ελάχιστες. Ο ανεπάντεχος θάνατος, η μοίρα, είχε τσακίσει τα δυο νεαρά ανυποψίαστα παιδιά! Η ανάγκη να στηριχθεί η λεχώνα μάνα, που είχε πια και σωματικά και ψυχολογικά καταρεύσει, είχε τον πρώτο λόγο!
Γιατί;; Γιατί στην εκταφή του παιδιού τους αρκετά χρόνια μετά αποδείχτηκε, μετά από εξέτασεις σε μεγάλη Πανεπιστημιακή κλινική, πως τα ευρήματα ανήκαν σε άλλο μικρότερο σκελετό βρέφους που δεν μπορούσε να ήταν το δικό τους!!!!!!!!!
Πρακτικά αυτό σημαίνει πως το τραγικό ζευγάρι είχε θάψει άλλο και όχι το δικό τους παιδί! Λάθος του Νοσοκομείου;;; Θα μπορούσε να ήταν κι αυτό άν τα ευρήματα της αδιάκοπης έρευνας τους, όλα αυτά τα χρόνια και τα γεγονότα, αλλά προ πάντων οι μαρτυρίες, δεν έφερναν στο φως συνταρακτικές και συγκλονιστικές αποκαλύψεις!
Η έρευνα των γονιών και φυσικά η αγωνία τους συνεχίζεται δέκα έξι χρόνια τώρα!
Λίγο λίγο κατάφεραν ν' ανασύρουν, χωρίς ουσιαστική βοήθεια από τις αρχές ή τους υπεύθυνους και με τεράστιο κόπο, πολλά από τα χαμένα στον χρόνο, κομμάτια του πάζλ!
Αλήθειες που τους έκρυβαν επιμελώς έρχονται τώρα στο φώς για να επιβεβαιώσουν αυτό που δεν έφυγε ποτέ από το μυαλό τους. Πως δηλαδή το παιδί τους ζει. Μαρτυρίες ανθρώπου του στενού οικογενειακού περιβάλλοντος της οικογένειας, που φέρεται πως μεγαλώνει το παιδί τους, έπεσαν σαν κεραυνός εν αιθρία και συγκλόνισαν συνθέμελα την οικογενειακή τους γαλήνη!
Ο μάρτυρας ήταν απόλυτα σίγουρος και σαφής! Όχι μόνο ομολόγησε που είναι το παιδί τους αλλά γνώριζε και τους είπε πολλές λεπτομέρειες. Οι γονείς δεν έχασαν καιρό και με ιδιωτικό ερευνητή βρήκαν την υιοθεσία του παιδιού και σύγκριναν τις ημερομηνίες γέννησης του! Αρχές Αυγούστου 1988, όπως και το δικό τους.
Οι ομοιότητες με τον πραγματικό πατέρα και το παιδί απίστευτες! Η μοίρα όμως δεν είχε ακόμη αποφασίσει να θέσει τέρμα την απίστευτη ταλαιπωρία τους.
Έπρεπε ακόμη να περάσουν πολλά βάσανα για ν' αποδείξουν πως το παιδάκι αυτό ήταν δικό τους! Άν ποτέ θα μπορούσαν! Ξεκίνησαν όπως ήταν εύλογο νομικές διαδικασίες, για να φτάσουν στην διεξαγωγή της πολυπόθητης ιατρικής διερεύνησης, με την επιστημονική μέθοδο του Dna! Mε πάρα πολλές αντιδράσεις από τη θετή οικογένεια!
Τα γεγονότα που προέκυψαν από την έρευνα, με προσωπικές επιτόπιες έρευνες των γονιών, στο περιβάλλον της υποτιθέμενης μάνας, έδειξαν άλλα! Η κοπέλα που δεν ήξερε που είχε καταλήξει το παιδί της, αφού οι πληροφορίες και η διαδικασία γύρω από την υιοθεσία είναι μυστικές, παραδέχτηκε ωστόσο, στην ίδια τη Βούλα και τον Παναγιώτη, πως εκείνη είχε γεννήσει κορίτσι και όχι αγόρι!!!
Ποιό είναι λοιπόν το αγόρι που συνεχίζει να μεγαλώνει η οικογένεια στην Β. Ελλάδα, με τις αποκαλυπτικές ομοιότητες με τους φυσικούς γονείς και την ίδια χρονική περίοδο γέννησης;;
Ποιός ή ποιοί αλλοίωσαν και διεστράβλωσαν τα πραγματικά γεγονότα στα επίσημα νοσοκομειακά, ληξιαρχικά, και τα υπόλοιπα δημόσια έγγραφα για να καταλήξει να υιοθετείται σαν αγόρι το κορίτσι της φερόμενης ως βιολογικής μητέρας, από το διπλανό χωριό, της θετής οικογένειας;;;
Ποιός είναι ο ιθύνων νους που συνέλαβε, οργάνωσε και κατεύθυνε έναν τέτοιο σχεδιασμό για να προωθήσει σε παράνομη υιοθεσία ένα αθώο παιδάκι αποκόπτωντας το βίαια, απάνθρωπα και βάναυσα από την οικογένεια του και να την οδηγήσει σε απόγνωση και αγωνία είκοσι δυο ολόκληρα χρόνια;;;
Η οικογένεια του Παναγίωτη και της Βούλας θα έπαιρνε ποτέ τις πολυπόθητες απαντήσεις μέσα από τις αέναες, χωρίς σταματημό πολύπλευρες και σε κάθε επίπεδο, έρευνες τόσων χρόνων;;;
Γιατί η αλήθεια είναι ότι παρ' όλες τους τις προσπάθειες και τις αναζητήσεις, οι γονείς δεν θα έφταναν ποτέ πουθενά αν συγγενής της άλλης πλευράς δεν είχε εκμυστηρευτεί το ένοχο μυστικό!
Οι γονείς θα συνέχιζαν τις άκαρπες πολύχρονες προσπάθειες αλλά το πιο πιθανό θα ήταν να μην κατάφερναν ποτέ να φτάσουν κάπου.
Η μαρτυρία του καλά κρυμμένου μυστικού τους δικαίωσε για όλα όσα πίστευαν και ένοιωθαν. Η αλήθεια βγήκε στο φως από εκεί που δεν το περίμεναν και από τότε η ζωή τους έγινε κόλαση!
Και από αυτό το σημείο και μετά κορυφώνεται ο πιο μεγάλος αγώνας τους! Άνισος, σκληρός και πάρα πολύ δύσκολος.
Έπρεπε ν' αποδειχτεί πως το παιδί αυτό που μεγάλωνε σε μια "άλλη'' οικογένεια ήταν το δικό τους!
Η νομική εμπλοκή ήταν αναπόφευκτη! Και ενώ η πρόθεση τους από την μια μεριά δεν ήταν να βλάψουν κανένα ή να τιμωρήσουν κάποιους που μπορεί ίσως και να το άξιζαν, ο μόνος τρόπος να βεβαιωθεί άν το παιδί ήταν πράγματι δικό τους, και επίσημα, ήταν η γονιδιακή τακτοποίηση μέσω της μεθόδου του Dna!
Kαι αυτόν τον μοναδικό τρόπο επιστημονικής επιβεβαίωσης μόνο ο εισαγγελέας μπορούσε να διατάξει!
Έπρεπε να διαταχθεί η περίφημη αυτή εξέταση με την συμβολή της δικαιοσύνης για να αποδειχθούν όλα με τον σωστό τρόπο και με απόλυτη διαφάνεια.
Η αντίδραση των θετών γονέων και η πολύ κακή διάθεση τους να συνεργαστούν δεν άφηνε άλλα περιθώρια ! Η βίαιη και σκληρή συμπεριφορά τους που δεν κάμφθηκε στο ελάχιστο μπροστά στο πολύχρονο δράμα της Βούλας και του Παναγιώτη, οδήγησαν το ζεύγος στην απόφαση να προσφύγει στην δικαιοσύνη και να ζητήσει την παρέμβαση της! Ήταν το τελευταίο και το μόνο που μπορούσε να κάνει, αφού η άλλη πλευρά δεν ήθελε ούτε που ν' ακούσει για μια ειρηνική συνεργασία ή συμβιβαστική λύση!
δεν υπήρξε μια συναινετική συμφωνία, τον λόγο πήρε η δικαιοσύνη!
Ο εισαγγελέας Πύργου, που είχε αρχικά χειρισθεί την υπόθεση, είχε τότε προτείνει η εξέταση, που ήταν και το τελευταίο χαρτί, για να αποδειχτούν οι ισχυρισμοί των πραγματικών γονέων, να διηνεργούνταν σε δυο διαφορετικά γενετικά εργαστήρια!
Πολύ λογικό και δίκαιο σαν άποψη αφού σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες και την Αμερική, για παρόμοιες περιπτώσεις οι εξετάσεις αυτές γίνονται σε τρια τουλάχιστον εργαστήρια.
Σε περίπτωση δε αμφιβολιών και ενστάσεων, επαναλαμβάνονται έτσι ώστε να μην υπάρχει καμία απολύτως περίπτωση αμφισβήτησης! Από καμία πλευρά!
Κάτω δηλαδή από απόλυτη διαφάνεια και διασφάλιση της εγκυρότητος των αποτελεσμάτων.
Δυστυχώς τα πράγματα δεν έγιναν καθόλου έτσι. Η οδηγία - πρόταση του εισαγγελέα Πύργου παρακάμφθηκε και η εξέταση έγινε μόνο από ένα εργαστήριο! Βιαστική και πρόχειρη παράκαμψη σοφών, λογικών οδηγιών που δυστυχώς οδήγησε σε αποτελέσματα που ακόμη αμφισβητούνται.
Η εξέταση έγινε παρ' όλα αυτά, τα αποτελέσματα όμως βγήκαν αρνητικά. Θα μπορούσε να υπάρχουν αρκετοί παράγοντες που ένα dna μπορεί να βγει αρνητικό κι ένας απ' αυτούς είναι η μη ικανοποιητική λήψη γενετικού υλικού, ή ακόμη σε πιο σπάνια περίπτωση, να έχει μπερδευτεί το γεννετικό υλικό με άλλο υπό εξέτασιν.
Ο ανθρώπινος παράγων που μεσολαβεί πριν ή κατά την διάρκεια μιας εξέτασης δεν είναι απίθανο να κάνει λάθος! Ακόμη και σε πολύ σοβαρότερες εξετάσεις! Κανείς δεν είναι αλάθητος! Το οποιοδήποτε λάθος μπορεί να ισχύσει και να παρεμβληθεί και αυτό δεν είναι καθόλου απίθανος ισχυρισμός! Μπορεί να συμβεί και στα καλύτερα γεννετικά εργαστήρια. Γι αυτές τις ακραίες, ίσως αλλά όχι απίθανες περιπτώσεις, υπάρχει η επανάληψη! Για να μην υπάρχει καμιά απολύτως αμφιβολία. Δυστυχώς η επανάληψη αυτή δεν έγινε ποτέ! Το αίτημα δεν έγινε αποδεκτό.
Κι όμως σε όλες τις χώρες είναι! Όπως είναι υποχρεωτικό να γίνεται σε δυο τουλάχιστον γενετικά εργαστήρια η εξέταση αυτή!
Αυτές οι καθόλου ευκαταφρόνητες παραλήψεις κάνουν τις αμφιβολίες και την αμφισβήτηση να φουντώνουν!
Έτσι η περιπέτεια των δύστυχων γονέων από τον Πύργο ακόμη συνεχίζεται μαζί με την αγωνία, το παράπονο και τον πόνο.
Όμως οι γονείς δεν έμειναν με τα χέρια σταυρωμένα συνέχιζαν να αγωνίζονται και να συλλέγουν στοιχεία και χρήσιμες πληροφορίες, με ειδικούς ερευνητές και με πολυ προσωπικό μόχθο και κόπο! Χρόνια τώρα. Πληροφορίες και υλικό για τους πάντες και τα πάντα. Στην πιο παραμικρή λεπτομέρεια για τον τρόπο και την μέθοδο της αρπαγής βρεφών, λόγω θανάτου, από τα νοσοκομεία και τις κλινικές. Αποκόμματα από εφημερίδες σωρό. Πληροφορίες για εμπόριο βρεφών, ανθρώπων που ασχολήθηκαν με το ''ευγενές'' αυτό σπορ, και ό,τι άλλο θα βοηθούσε να καταλάβουν τι έγινε και στη δική τους περίπτωση!
Αυτό που χρόνια τώρα δεν έκανε η δικαιοσύνη και οι αρμόδιοι, το έκαναν αυτοί οι γονείς.
Προχώρησαν διακριτικά και αθόρυβα στην ανατομία του εγκλήματος που χρόνια τώρα συνταράσει την χώρα. Αυτού της αρπαγής και εμπορίας βρεφών!
Περιμένωντας να μεγαλώσει το δικό τους παιδί, να του δώσουν χρόνο να ωριμάσει και να ζητήσει και το ίδιο να μάθει την αλήθεια!
Το παρακολουθούσαν από μακριά να μεγαλώνει με αγάπη και καημό χωρίς να μπορούν να του πουν πόσο πολύ το αγαπούν, χωρίς να μπορούν να του μιλήσουν και να του εκφράσουν την αγάπη τους αυτή!
Δεν υπάρχει πόνος και καϋμός μεγαλύτερος από αυτόν. Το μόνο που ζητούσαν είναι εκείνο να μάθει την αλήθεια! Να γνωρίζει πως έχει δυο υπέροχες αδελφούλες που τον περιμένουν με αγάπη.
Αδελφούλες που όλα αυτά τα χρόνια συμπαρίστανται στον αγώνα τον γονιών τους και τους ενθαρρύνουν να συνεχίσουν την προσπάθεια. Περιμένουν και οι δυο με αγωνία, κάθε στιγμή τα καλά τα νέα και να εμφανιστεί μια μέρα ξαφνικά εμπρός τους!
Θα είναι γι αυτές το καλύτερο δώρο που θα μπορούσαν να δεχτούν! Αληθινό μήνυμα ζωής και ευλογία! Ένα δώρο από το Θεό γι' αυτές και τους γονείς τους!
Εξ' άλλου πάρα πολλά υιοθετημένα παιδιά αυτό το έχουν κάνει ήδη! Χωρίς ν 'αρνηθούν τους θετούς γονείς και να τους απορρίψουν, κατ' ουδένα λόγο, έψαξαν, βρήκαν και επανασυνδέθηκαν και με τους φυσικούς τους γονείς!
Παρακολουθούν το κάθε σημάδι της ζωής του, μέσα από τις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, που σαν νέος συμμετέχει κι αυτός! Μαθαίνουν για τις προτιμήσεις του, τα hobby του, τους φίλους του τις δραστηριότητες του! Ό,τι μπορούν, και το μεταφέρουν στους γονείς τους!
Εύχονται πως ωριμάζοντας μια μέρα θα θελήσει να ψάξει κι αυτός. Να καταλάβει πως κανένας γονιός, καμιά οικογένεια, δεν θέλει και δεν είναι δυνατόν να διεκδικεί ένα ξένο παιδί παρά μόνο αν πιστεύει, από τα τρίσβαθα της ύπαρξης του, πως είναι δικό της!
Καμία οικογένεια που έχει ήδη παιδιά δικά της δεν θα ήθελε να ''χρεωθεί'' ακόμη ένα παιδί που δεν της ανήκει, άν ήταν ένα ξένο προς αυτή παιδί!
Μια συνάντηση που όμως ξεσήκωσε μια αδικαιολόγητη θύελλα αντιδράσεων, θυμού και οργής από το μέρος των θετών. Το παλικάρι τους ήταν δεκτικό, καλομίλητο, ευγενικό και δεν τους είχε απορρίψει. Ήθελε να ακούσει και να μάθει. Να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα και να αποφασίσει. Κάλεσε τη Βούλα και τον Παναγιώτη σπίτι του, για να γίνει το ίδιο γέφυρα επικοινωνίας με τους ίδιους και με τους θετούς του γονείς.
Επακολούθησε όμως μια έκρηξη οργής από τη μεριά των δεύτερων προς τους πρώτους, το παλικάρι αποσύρθηκε και η επικοινωνία διεκόπει!
Από τότε πολλοί προσφέρθηκαν να αποκαταστήσουν έστω και μια υποτυπώδη σχέση και συνεργασία, αλλά όλοι προσέκρουσαν στην αρνητική και επιθετική στάση της άλλης πλευράς.
Παρ' όλες όμως τις ''ενοχλήσεις'' και τις καταχρηστικές επαφές, όπως ισχυρίζονται, της Βούλας και του Παναγιώτη και όλες τις απόπειρες επαφής και επικοινωνίας που συνοδεύονταν με απειλές για χρήση έννομων μέτρων κάτι τέτοιο ποτέ δεν έγινε!
Η Βούλα και ο Παναγιώτης μέχρι τώρα αναρρωτιούνται το γιατί. Αφού η προσπάθεια να επικοινωνήσουν με το παιδί που πιστεύουν πως είναι το δικό τους ενοχλεί, εξοργίζει, και διασαλεύει την οικογενειακή τους γαλήνη και τάξη, γιατί δεν τους μηνύουν;;
Γιατί δεν προσφεύγουν στην δικαιοσύνη οι θετοί γονείς για να αποδείξουν πως δέχονται άδικη ενοχλήση ή και εισβολή από ανθρώπους ξένους που δεν έχουν καμία σχέση με την οικογένεια τους;;
Μήπως τελικά υπάρχει φωτιά στον καπνό που όλοι βλέπουν και η δικαιοσύνη δει τελικά και τη φωτιά και δώσει λύση στο πρόβλημα;;
Γιατί τελικά καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται. Όσες φορές κι αν αστράψει σε καθαρό ουρανό πάντα γαλάζιος, καθαρός θα 'ναι!
Και πώς να μη είναι όταν έχουν ένα παιδί με ίδια ημερομηνία γέννησης, καταπληκτική ομοιότητα και επί πλέον μαρτυρία συγγενούς των θετών πως πρόκειται για το δικό τους παιδί;;
Πώς να μην αγωνίζονται ακόμη να διαλευκάνουν την υπόθεση τους, έστω και με τον μονόδρομο της δικαιοσύνης, όταν η φερόμενη ως μητέρα που ''συναινεί'' για την υιοθεσία παραδέχεται πως γέννησε κορίτσι;;;
Πώς να μην είναι έτοιμοι να πέσουν ακόμη και στη φωτιά, όταν βρέθηκαν πρόσφατα επίσημα έγγραφα του νοσοκομείου Πατρών που αναφέρεται πως το παιδί τους ζει;;
Πώς να μην είναι αποφασισμένοι για όλα όταν δε βρέθηκε δηλωμένος θάνατος του παιδιού τους στο Ληξιαρχείο Πατρών;;
Πώς να μην είναι έτοιμοι και προετοιμασμένοι για όλα, όταν μεγάλο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Ηπείρου αποφαίνεται πως το βρέφος για το οποίο έγινε εκταφή ήταν μικρότερο και επομένως όχι το δικό τους;;;;
Η δικαιοσύνη μπορεί να είναι τυφλή, κουφή όμως δεν είναι και το σίγουρο είναι πως κάποτε θ' ακούσει την απελπισμένη κραυγή της μάνας, που χρόνια τώρα αγωνίζεται ν' ακουστεί!
Η ίδια της δηλώνει πως δεν θα σταματήσει όσο ζει ν' αγωνίζεται για το παιδί που της έκλεψαν μέσα από την αγκαλιά της με τόσο βίαιο και απάνθρωπο τρόπο!
Μόνο να ξέρει, το λατρεμμένο μου παιδί, πως δεν το αποχωρίστηκα με την θέληση μου! Δεν το πούλησα, δεν το αρνήθηκα και δεν το έδιωξα ποτέ σαν σκέψη από το μυαλό μου!
Μακάρι να ευαισθητοποιηθεί από μόνο του και να αρχίσει να ψάχνει ο ίδιος του για την αλήθεια. Να μην μείνει στο σκοτάδι. Οι γονείς ''φεύγουμε'' μια μέρα, λέει και ξεσπά σε κλάμματα.
Η φυσική ροή των πραγμάτων αυτή είναι. Είναι κρίμα να μείνει μόνο του στη ζωή!
Έχει αδελφές που και θέλουν και μπορούν να τον στηρίξουν!''
Η Ιωάννα, η άλλη αδελφή
Μια ακόμη από τις εκατοντάδες μάνες, θύματα του παράνομου εμπορίου βρεφών, που περιμένει καρτερικά να βρεθεί λύση και στο δικό της πρόβλημα όπως τα τόσα άλλα που έχουν ήδη βρεθεί.
Το μήνυμα της μέσα από την αφήγηση της σαφές και δίκαιο. Ο αγώνας της για δικαίωση και λύτρωση μεγάλος! Το μόνο της κίνητρο Η ΑΓΑΠΗ.
Η αγάπη για το παιδί της που όπως η ίδια πιστεύει, ζει, το έχει αναγνωρίσει, ξέρει ποιός είναι και που ζει!
Τον περιμένει να της δώσει ένα μήνυμα ζωής και να του χαρίσει την αγάπη που τους στέρησαν τόσα χρόνια. Και μαζί μ' αυτήν την αγάπη μια πολύ όμορφη οικογένεια!
Ο αγώνας της θα σταματήσει μόνον όταν έλθει η ευλογημένη αυτή στιγμή!
Γιατί καμία μάνα δεν μπορεί να ξεχάσει και ν' απαρνηθεί το παιδί της. Όταν μάλιστα της το έχουν πάρει χωρίς την θέληση της!
ο Παναγιώτης στην ηλικία που είναι σήμερα ο γυιός του
ποίημα που έγραψε η μάνα για το παιδί της
Σ'ΑΝΑΖΗΤΩ
Μέχρι απάντηση να ρθει, μέχρι η λύση να βρεθεί
μέχρι η πνοή μου να σβηστεί
πάντα θα ψάχνω φως μου στις γειτονιές του κόσμου
Την μέρα που μου είπανε πως πέθανες μωρό μου
με πίκρα και παράπονο κοίταξα τον γιατρό μου
σε μια στιγμή χαθήκατε εσύ και τ' όνειρό μου
Στα χέρια μου σε κράτησα λίγες στιγμές μονάχα
ποτέ μου δεν σε ξέχασα χίλιες ζωές και να χα
τι κι΄αν για σένα έκλαιγα και πόναγα;; τι τάχα;;
ποτέ μου δεν αμφέβαλλα πως είσαι ζωντανός,
της μάνας την διαίσθηση την τρέφει ο Θεός
στα χρόνια που περάσανε ο μόνος μου οδηγός
Χίλιες δικαιολογίες για τον χαμό σου δώσανε
όλες τις αποδείξεις αυτοί τις αλλοιώσανε
όμως την ελπίδα να σε βρώ ποτέ δεν την σκοτώσανε
Τα ερωτήματα πολλά οι απαντήσεις λίγες
και μια ζωή δεν ειν' αρκετή να μάθω που να πήγες
τόσο καημό καρδούλα μου ποτέ ξανά δεν είδες
Είπαν πως ήμουνα τρελλή είπαν πως είμαι ψεύτρα
πως άγγελος είναι το δικό μου το παιδί
είπαν τους συκοφάντησα πως είμαι μια πλανεύτρα
Όμως εμένα τα μάτια μου το ξέρω δεν με γέλασαν
κι αν τόσα χρόνια πέρασαν
τα μάτια σου στο φως του ήλιου έλαμψαν
μέχρι η πνοή μου να σβηστεί
πάντα θα ψάχνω φως μου στις γειτονιές του κόσμου
Την μέρα που μου είπανε πως πέθανες μωρό μου
με πίκρα και παράπονο κοίταξα τον γιατρό μου
σε μια στιγμή χαθήκατε εσύ και τ' όνειρό μου
Στα χέρια μου σε κράτησα λίγες στιγμές μονάχα
ποτέ μου δεν σε ξέχασα χίλιες ζωές και να χα
τι κι΄αν για σένα έκλαιγα και πόναγα;; τι τάχα;;
ποτέ μου δεν αμφέβαλλα πως είσαι ζωντανός,
της μάνας την διαίσθηση την τρέφει ο Θεός
στα χρόνια που περάσανε ο μόνος μου οδηγός
Χίλιες δικαιολογίες για τον χαμό σου δώσανε
όλες τις αποδείξεις αυτοί τις αλλοιώσανε
όμως την ελπίδα να σε βρώ ποτέ δεν την σκοτώσανε
Τα ερωτήματα πολλά οι απαντήσεις λίγες
και μια ζωή δεν ειν' αρκετή να μάθω που να πήγες
τόσο καημό καρδούλα μου ποτέ ξανά δεν είδες
Είπαν πως ήμουνα τρελλή είπαν πως είμαι ψεύτρα
πως άγγελος είναι το δικό μου το παιδί
είπαν τους συκοφάντησα πως είμαι μια πλανεύτρα
Όμως εμένα τα μάτια μου το ξέρω δεν με γέλασαν
κι αν τόσα χρόνια πέρασαν
τα μάτια σου στο φως του ήλιου έλαμψαν
Άρχισε ο αγώνας μου σκληρός, δύσκολος και μοναχικός
με του Θεού την δύναμη να βρω τις αποδείξεις
σκοπός ζωής και στόχος μου μοναδικός
Να βρω τις αποδείξεις να βρω τις λύσεις
ζωή μου πριν για πάντα με αφήσεις
Αυτή που σου 'δωσε ζωή γυιέ μου, στα χέρια να κρατήσεις
Με θέληση από σίδερο μ' αγάπη στην καρδιά
ξεκίνησα την έρευνα, βοήθεια καμιά
κι όμως εγώ σε ένοιωθα πως ήσουνα κοντά
Τίποτα πια δεν σταματά της μάνας την απόφαση
χωρίς κανέναν δισταγμό, χωρίς καμία πρόφαση
οι άγγελοι με οδηγούν όπου υπάρχει πρόσβαση
Η αλήθεια άλλη μια φορά τον θρόνο της θα πάρει
έφτασε η ώρα, βρέθηκε και το δικό μου το βλαστάρι
χαλάλι οι θυσίες μου της ψυχής μου εσύ καμάρι
Της μάνας γυιέ μου η ευχή είν' δύναμη μεγάλη
στον κόσμο δυνατότερη δύναμη δεν είν' άλλη
τα βήματα μου οδηγεί, σε σένα θα με βγάλει
Για σένανε παιδάκι μου κτυπάει ο σφυγμός μου
ακούγεται ο λυγμός μου
τα ίχνη σου σαν ψάχνω στις γειτονιές του κόσμου
